Tropisch Regenwoud & Evenaar

Vanochtend hadden we voor het eerst de keus uit een bescheiden ontbijtbuffet inclusief hagelslag! Tegen acht uur gingen we verder op weg naar het zuiden. Ook vandaag staan er weer een flink aantal korte stops op de agenda. We zijn nu al een week onderweg.

De eerste stop was bij een lokale toeristentrekker. Namelijk een enorme cascade van watervallen uitmondend in diverse zwembaden, inclusief de bijbehorende badhuisjes, beelden en marktkraampjes. Om hier te komen moesten we over een snelstromende rivier met een hangbrug. Gelukkig waren we hier niet op een zondag zodat we rustig konden rondlopen om van de watervallen te genieten terwijl er werknemers aan het werk zijn om een gigantisch bad aan te leggen.

De volgende stop was een lokale kruidenplantage. Het was nu kwart over negen en al zo warm dat ik blij was dat ik afritsbroek had aangetrokken. Hier werd voornamelijk zwarte peper verbouwd (als je dit twee weken in het water laat liggen krijg je witte peper). Verder kregen we citroengras, gember, nootmuskaat, laurier, kaneel en vanille te zien. De korte tour eindigde met een demonstratie van een witte aap die getraind wordt om kokosnoten uit de boom te halen zodat de lokale bevolking dit niet zelf hoeft te doen en zo ongelukken kan voorkomen. In eerste instantie hoefde ik dit niet te zien, maar op de kokosplantage ernaast werd dezelfde methode toegepast zodat ik zeker wist dat dit niet alleen een trucje was voor toeristen. Die aap kon zelfs 10.000 kokosnoten per dag oogsten... Voor iedere tien kokosnoten betaald de eigenaar van de boom de eigenaar van de aap drie kokosnoten.

Na een uur en een andere omleiding verder, waarbij we door een dorpje kwamen waar ze bezig waren met de voorbereidingen van een bruiloft. Daarna hadden we een stop bij een gigantische 350 jaar oude boom.voor een foto, zonder uit de auto met airco te stappen. Ook passeerden we de provinciegrens van Noord naar West Sumatra wat meteen zichtbaar was door het betere wegdek compleet met gele buitenlijnen en doorgetrokken witte streep. Op sommige stukken was deze onderbroken en het viel Ruben gelijk op dat hier zowaar aan werd gehouden. Voor de chauffeur en gids was dit een aanleiding tot een discussie over de lokale corruptie.

De echte stop was bij een internationaal bekende islamitische kostschool waar ouders van alle sociale klasses hun kinderen heen sturen vanaf zes jaar en ze volledig voor zichzelf kunnen zorgen (incl. kleding wassen en koken) om zo goed voorbereid te worden op een academische studie zoals aan de universiteit van Cairo. Het gigantische schoolgebouw werd omgeven door vele honderden houten kamertjes in allerlei vormen waar vier of vijf kinderen uit dezelfde klas samen slapen. Naast een houten plank als bureau en rieten mappen om op te slapen is er niet. Deuren hadden deze kamers ook niet. Na een paar meters langs de weg reden we weer verder.

Een stuk verderop herkende Ruben de rubberboom dus maakten we hier een tussenstop voor een korte uitleg en om een foto te maken. Mij waren hier echter teveel insecten dus ging ik weer snel terug naar de weg. De auto was echter verder gereden naar een veiliger punt. Dit was echter wel een paar bochten verder zodat we veel aangesproken werden door voorbijgangers. Bij de auto groeiden er in de berm plantjes die als je ze aanraakt zichzelf dichtvouwen.

Voor de lunch kwamen we langs een andere rivier waar normaliter goudzoekers het zand filteren. Echter had het de afgelopen dagen zoveel geregend dat het water te hoog stond en te snel ging waardoor dit onmogelijk werd. De lunh kregen we bij een restaurant speciaal gebouwd voor buitenlandse toeristen. Hier troffen we ook het andere nederlandse en Duitse koppel wat we al sinds Samosir regelmatig tegenkomen. Dit keer hoorden loempia's ook tot het menu, de soep stond echter al even te wachten en zat vol met fruitvliegjes.

Na een uur maakten we weer een korte stop bij een familie waar je kon zienhoe zwarte suiker gewonnen werd. De suiker wordt met water losgeweekt en naar beneden getransporteerd, vervolgens ingekookt totdat er een blok overblijft. Heel eenvoudig dus. Interessanter waren de twee kleine kinderen die met de houtblokken aan het spelen waren en de bijzondere rode bloemen.

De stop waar we zeer naar uitkeken was het Ringi Panti natuurreservaat waar we een jungletocht zouden maken en heetwaterbronnen zouden zien. In dit natuurreservaat leeft nog de enige echte Sumatraanse tijger. Gelukkig was het hier net droog. Na goed voorbereid te zijn met dichte schoenen, lange broek, camera en water vertrokken we vlak voor drie uur uit de auto. De mangrovebomen voorspelden een bijzondere vegetatie. De waterbron waar het water kokend omhoogkwam en de dampen zorgden voor een natuurlijk stoombad was zeer dichtbij de weg. Vanaf hier was er een pad van een paar honderd meter uitgezet van betonnen boomstronken naar de parkeerplaats met speeltuin, vogelshop en restaurantjes. Dit viel dus erg tegen, zeker omdat we hadden begrepen een hike te maken van 50 minuten. Hier waren we dan al snel weer weg.

De laatste en leukste stop tegen vijf uur van vandaag was bij Bonjol waar we de evenaar passeerden. Op dit moment was het echter weer hard aan het regenen. Na een foto van onze gezamenlije eerste stap en een filmpje van het passeren met de auto kregen we van Ecco een mooi certificaat als bewijs.

Vanaf hier was het nog een kleine twee uur naar ons hotel in Bukkitingi, weer dwars door de bergen met vele mooie uitzichten. Zeker nu de zon onder was en de lucht rood kleurde. In het donker kwamen we aan bij deze zeer drukke stad. Het was nog een behoorlijk stuk naar ons hotel bovenop de berg, dit in verhouding oude (1992) hotel zag er zeer luxeus uit en bleek na het inchecken en omkleden ook twee keer zo duur te zijn als waar we begonnen. We waren echter allebei te vermoeid om de stad in te gaan. Het eten was hier erg goed, alleen waren we wederom alleen wat best zielig was voor het live muziek, ondanks de grote groep die tegelijk met ons aan was gekomen. Tijdens het eten konden we ook meegenieten van het gebed van de imams en de vele muggen. Na een paar keer te zijn gestoken ben ik toch eerst teruggegaan om me in te smeren met deet. Gelukkig hielp dit en was Ruben de pineut. Na het eten waren we van plan om de eerste foto's van Sumatra te uploaden. Echter bleek er geen internet te zijn en lagen we een stuk buiten het centrum dus hebben we op national geograpic gekeken naar hoe wetenschappers een vulkaan nabouwen en zijn we tegen tien uur gaan slapen.