Eiland op een eiland
Door: Linda
Blijf op de hoogte en volg Mama
12 September 2011 | Indonesië, Samosir
Vanaf hier was het ruim een uur rijden naar de eerste stop; de Spissisio watervallen in het noorden van het Toba kratermeer. Onderweg zagen we een hoop boerderijen en kleinere plantages voor planten en bloemen. Hij heeft ons ook heel veel verteld over de geschiedenis en herkomst van de lokale Batakbevolking en de verschillende planten. Ook wist hij ons te vertellen over de dubbele begravenis van de mensen; eerst een christelijke op de begraafplaats, tot na tien tot vijftien jaar later de botten werden opgegraven en in een tweede graf (vlakbij de bergen of midden op de rijstvelden) die vaak duurder was dan het huis waar ze in leefden voor eeuwig werden bewaard.
We maakten onderweg een stop bij de originele huizen van een koningsdorp. Dit dorp werd gescheiden van een aarden wal van de buitenwereld en had nog vele gebouwen die bewaard waren gebleven. Bijna iedereen had hier zijn eigen huis; de koning, zijn vrouwen, voor overdag een vermaakplaats, de graven van de koningen (de laatste heeft in Leiden gestudeerd!) en nog een aantal huizen voor de bezoekers. Het meest opvallendste vond ik dat de koning zijn eigen kamer had met een gat er onder waar zijn assistent mocht slapen, hij ook een eigen stoofplaats had om eten te maken en zijn vrouwen in de achterkamer ook allemaal sliepen op een rijstmatje met een eigen stookplaats om hun eigen eten te maken. De eerste vrouw had echter een minikamertje zodat ze nog enigzins privacy had. Kinderen mochten tot hun tiende verjaardag bij hun ouders wonen en werden daarna verhuisd naar het meisjes- of jongenshuis... We waren hier precies op tijd klaar voor er een groep nederlanders en duitsers aan kwamen.
Na de tol te hebben betaald mochten we naar het uitkijkpunt. De watervallen waren erg hoog en smal, vanaf verschillende plateau's had je ook een heel verschillend uitzicht. Van het laagste plateau kon je ook goed naar het meer kijken. Het eiland Samosir waar we vanavond zullen overnachten was echter nog niet te zien. Dit meer schijnt het op drie na grootste meer ter wereld te zijn en op bijna een km hoogte.
De volgende tussenstop was bij een koffieplantage, waar we natuurlijk een foto moesten maken van Ruben tussen de koffiebonen! We reden nu door heel veel koffieplantages langs de oostkant van het meer richting een van de hoogste punten van de bergketen op 1500 meter hoogte. Hier konden we de beroemde Randek thee proberen, deze was op smaak gebracht met witte peper, steranijs, gingseng, citroengras, kaneel, kruidnagel en zwarte suiker. Dit was mij iets te heet, maar gelukkig kregen we er ook een gebakken banaan bij ;-)
Vervolgens was het ruim een uur rijden (ditmaal vlak langs het meer, met onderweg supermooie uitzichten, waardoor we regelmatig een tussenstop hebben gemaakt) naar het dorp Parapat in het midden van de oostkant van het meer. Hier was de lunch gereserveerd in het oudste hotel dat dit badoord had. Er was hier een hoop recreatie mogelijk en de rijsttafel was wederom zeer aangenaam. Halverwege kwam een ander echtpaar aan de tafel achter ons zitten, zij hadden ongeveer dezelfde reis geboekt en we zouden dan ook de rest van de middag met hun een boot delen.
Het was even wachten tot zij ook klaar waren voor we naar de boot konden, ondertussen waren de wolken helemaal weggetrokken en was het lekker warm geworden zodat een kledingwissel wel fijn was. Met de boot vaarden we in ongeveer een uur naar Tomok; hier liepen we door een straat van souvenirwinkeltjes naar de ceremoniele begraafplaats van de lokale koningen. In totaal heeft dit koninkrijk drie koningen gehad; de eerste 460 jaar geleden, vervolgens de kleinzoon en vervolgens nog een kleinzoon die Christelijk begraven is waarna de onafhankelijkheid een feit was en alle koningshuizen afgeschaft werden. Na een zeer uitgebreid verhaal over deze graven en de geschiedenis van dit koningshuis liepen we door dezelfde straat terug richting een pleintje waar nog steeds de lokale behuizing staat. Het schijnt dat de lokale mensen hier nog steeds in wonen! Na teruggelopen te hebben naar de boot vaarden we een stukje naar het noorden naar het dorp Ambarita waar een ander koninkrijk lag. Ook hier was een tweede begraafplaats, maar dit keer met zes graven in een monument. Met daar tegenover een plein met lokale huizen waar nog steeds de koninklijke familie woont. Een van de huizen was een museum zodat we binnen een kijkje konden nemen naar hoe de mensen hebben gewoond. Ook kregen we uitleg over de stenen tafel en stoelen waar recht werd gesproken en later waar de executies plaatsvonden. Natuurlijk ook even de toerist uitgehangen om in de lokale kleding op de foto te gaan! We hebben ons ook nog even laten verleiden om toch wat souvenirwinkeltjes in te gaan; hoezo handgemaakte shawls door je moeder die in alle dorpjes in de omgeving met precies dezelfde print worden verkocht... Daarna was het snel teruglopen, omdat het andere stel (weer...) aan het wachten was op ons en we naar ons hotel werden gebracht.
In het hotel was het inchecken en hebben we een mooie kamer met uitzicht op het eiland, na even gerust te hebben en uitgerekend te hebben hoeveel foto's we hebben gemaakt en nog kunnen maken (circa 250 foto's per dag) met de huidige capaciteit... en we zitten ' pas' op een kleine 900 foto's!). Daarna even omkleden omdat het toch was afgekoeld en het lokale dorpje Tuk Tuk ingewandeld (vernoemd naar de nederlandse missionaris Van der Toek die hier het Christendom kwam verspreiden); dit is echt een toeristendorp met veel hotels en diverse restaurantjes. Ook kon je hier overal een motor huren voor 5 euro per dag!, dus drie keer raden wat we morgen gaan doen in plaats van de optionele excursie naar een museum en dansfestijn...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley