Rustdag

Vandaag hadden we een dagje 'vrij'. Na redelijk uitgeslapen te hebben kegen we ook hier een american breakfest voorgeschoteld met vers fruit (Ruben kan geen vers fruit meer zien), toast en gebakken ei. Tegen negen uur zijn we gelijk het dorpje ingelopen om een motor te huren zodat we op eigen gelegenheid wat van de omgeving konden zien. We hadden gisteren al wat prijzen opgevraagd en ondanks het extra geld voor de brandstof was dit nog steeds goedkoop en de motoren zagen er goed onderhouden uit. De helmen kregen we wel zo mee, maar zaten niet echt goed.

Nadat Ruben een kort proefritje had gedaan vertrokken we naar de noordpunt van het eiland voor het beroemde museum en Batakdans. Dit was circa 15 km en hebben we bijna een uur over gedaan, vanwege de vele bochten in de weg. We kwamen tegelijk aan met een grote groep nederlanders en konden meteen plaats nemen in de omwalde binnenplaats op een van de bankjes in de schaduw. Na een kwartier begon de dans met live trommel en fluit muziek en ongeveer tien dansers en danseressen. Op papier hadden we de verschillende scenes gekregen zodat we het verhaal konden volgen. De dans was wel leuk om te zien maar behoorlijk toeristisch met een dans waarbij de toeschouwers mee konden doen en een fooiendans. Na een klein uurtje hebben we nog rondgekeken in een huis dat in gebruik was als museum met verschillende gebruiksvoorwerpen en daarnaast een traditionele kano.

Aangezien Ekko voor ons de lunch had geregeld in het hotel en het niet begreep dat we wel voor onszelf wouden zorgen zodat we een rondje eiland konden maken gingen we terug met een kleine omweg dwars door de rijstvelden. Dit keer kregen we een tomatensoep die heel goed vulde zodat we niet veel trek meer hadden in de rijsttafel maar toch een beetje geprobeerd hebben. In vergelijking met eerdere rijsttafels was dit toch wel een van de mindere, maar de maaltijd werd afgesloten met een fruitcocktail.

De laatste nederlanders in het hotel vertrokken nu ook zodat we helemaal alleen waren en ik me heb omgekleed om foto's te maken in de trouwjurk met een schitterende blauwe lucht als achtergrond en een aqaublauw water. De diverse bloemen creeerden een mooi contrast. Ruben had geen zin om zich om te kleden want hij vond dat daar geen tijd voor was. Dit uurtje heeft best mooie foto's opgeleverd. Na het terug omkleden gingen we weer op pad met de motor.

Na een poging om de tank bij te vullen wat niet is gelukt door het taalgebrek. Zijn we dit keer de weg gaan volgen richting het zuiden. Het idee was dat we de weg over de bergheuvel wouden vinden naar de warmwaterbronen aan de voet van een volgens een Australische wetenschapper actieve vulkaan. Gelukkig bleek dit ook de geasfalteerde weg te zijn en volgden we een hele bochtige weg door rijstvelden, plantages en regenwoud heen. De dorpjes werden hier steeds kleiner en bestonden uit een paar huisjes. We hadden natuurlijk ook hele mooie panorama's al begon het wel fris en bewolkt te worden. Bijna boven begon de brandstof bijna op te raken en konden we net op tijd stoppen bij een doorsmeer om de tank te laten bijvullen met twee literflessen door een sneltrechter... Natuurlijk moesten we hier ook even hoi zeggen. Een paar honderd meter verder was er een kruispunt, de geasfalteerde weg ging door naar het zuiden maar de weg die wij wouden hebben naar de westkust was een zeer hobbelige weg. We hebben dit wel geprobeerd maar twee kruispunten later zonder borden of aangegeven op de kaart zijn we teruggegaan. De weg werd steeds slechter met grotere kuilen met plassen en losse keien. Wel hebben we een klein meertje gezien, de bossen en een paar kuddes 'wilde' koeien. Het was best wel een spannend avontuur vlak langs de randen van de berg zodat we blij waren toen we weer op het kruispunt met de geasfalteerde weg waren. Hier was ook een drinkstalletje en een paar kinderen die we een ballon hebben gegeven. Nadat Ruben een flesje cola op had zijn we teruggereden naar het hotel via dezelfde weg.

Het laatste stuk zijn we doorgereden naar Ambrosita. Hier had Ruben een aantal 'magic sticks' (toverstaf van de sjamanen) gezien die hij toch wel graag wou hebben. Wel gingen we op zoek naar iemand waarvan we zeker wisten dat ze zelf gemaakt zijn en niet met schoenverf gesmeerd zodat Ruben hem zelf kan lakken. We hadden echer niet genoeg geld bij ons, dus waren ze zo lief om na het onderhandelen mee te rijden naar het hotel waar ons reservegeld lag.

In het hotel kwamen we Ekko weer tegen om ons op de hoogte te brengen van de gang van zaken voor morgen. Verder hebben we ons wat warmer aangekleed voor we op zoek gingen naar een massage voor mij om de spanning weg te halen en een plek om te eten. Nadat de massage was afgesproken (ze kwam zelfs naar de hotelkamer). Konden we gaan eten, dit keer kozen we voor een restaurant wat ook in de lonely planet stond. Het duurde erg lang voor we eten hadden, maar was vele malen beter dan in het hotel. Aan het tafetje naast ons kwam een ander jong nederlands stel zitten zodat we er ervaringen konden uitwisselen. Uiteindelijk bleek dat we elkaar weer op de terugvlucht zouden zien. We waren ruim op tijd terug in het hotel (maar te laat voor het warm water) zodat we konden inpakken en nog wat konden lezen / bloggen voor de hotelkamer met uitzicht over het onweer. Iets na negen kwam de masseuse en heb ik kunnen genieten van een hele stevige massage dat zorgde voor een goede doorbloeding. Daarna zijn we op tijd gaan slapen aangezien we weer vroeg vertrekken.