Paleizen & Rijstvelden

Na het opstaan bleek dat we de sleutel in de kamer hadden laten liggen, dus nadat iemand voor ons had kunnen opendoen konden we ontbijten. Ze hadden een uitgebreid ontbijtbuffet met american pancakes en allerlei indische gerechten. Twintig minuten vertraagd vertrokken we naar het centrum voor het eerste deel van de tour.

Aan de rand van het centrum (ook wel bekend als het Parijs van Sumatra) bovenop de bergtop lag het fort de Kock in 1825 gebouwd door de nederlanders. In het midden een wit gebouw dat nu in gebruik is als watertoren. Enkel de stervormige basis met acht kannonnen was authentiek. Hier en daar stonden kooien met verschillende bruggen. Via de wandelbrug kon je naar de dierentuin wat voor ons niet zo hoefde. Een klein stukje verder was er een panorama uitzicht over een canyon. Op de hoek van de promenade stond er een uitkijktoren. Hier waren ook een aantal lokale toeristen die graag met ons op de foto wouden. We hebben bij een straatartiest ook nog een schilderitje gekocht.

Na het bevestigen van de vlucht voor de volgende dag verlieten we de stad. De eerste stop was buiten de stad bij een artiestendorpje dat bekend zou staan om het zilver en stoffen. De stop was echter bij een winkeltje waar een vrouw speciaal voor een foto achter het weefgetouw plaatsnam. Aangezien de gids en chauffeur thee aan het drinken waren liepen we een klein stukje verder het dorpje in. Hier vonden we een winkel waar ze hout aan het bewerken waren, zonder een show op te voeren.

Tegen elf uur, na een paar keer de weg gevraagd te hebben, een lang stuk het enige spoor van Sumatra gevolgd te hebben (was nu volgebouwd met huizen en planten, maar hier en daar nog zichtbaar) en een flink aantal bruiloften verder kwamen we bij het meer Slinkerak. Een gigantisch meer omzoomd door bergen. Na een paar mooie foto's reden we de bergen in.

Ook hier was het even zoeken naar het koninklijk paleis van de lokale Mingkauabau bevolking. Deze stam had een andere hierarchie waar een man aan het hoofd stond. Zelfs in deze matriarchale islamitische bevolking. Het oorspronkelijke paleis was al twee keer afgebrand, maar sinds drie jaar waren ze bezig een derde versie te bouwen (dit keer met een basis van beton) dat kon dienen als museum. Naast het paleis stonden twee drums die gebruikt werden bij gevaar, een moskee waar de zonen van de koning sliepen en twee rijstopslaghuizen. Vroeger had dit paleis uitzicht over de vallei. Verderop in deze vallei was het restaurant met uitzicht over de uitgestrekte rijstvelden. Tijdens het maken van een panoramafoto werd ik zowaar aangevallen door een aapje.

De laatste bezienswaardigheid van vandaag was de Harauvallei. Dit was het begin van een zeer brede canyon. Na het bezoeken van een homestay die helaas gesloten was dus geen koffie, liepen we naar het echopunt. Vlak voor de regen waren we weer weg.

Halverwege was het gelukkig droog dus besloten we toch nog de klokkentoren in het centrum te bezoeken. Deze toren was een cadeau van koningin Wilhelmina aan de lokale commandeur. Het was echter weer vrij hard gaan regenen dus ging Ruben alleen een foto te maken. Naast dit marktplein was een enorme overdekte plaza gebouwd. Het centrum was echter een wirwar van eenrichtingsverkeerwegen waardoor we een aantal rondjes hebben gereden. Ondertussen was het steeds harder gaan regenen en stonden binnen een kwartier alle straten blank en was het riool overvol. Gelukkig werden we tot voor de voordeur gereden en konden we droog naar binnen.

In het hotel hebben we even uitgerust, tassen alvast ingepakt voor de vlucht van morgen en nog wat gelezen. Eigenlijk was het plan om terug te gaan naar het centrum, echter regende het nog steeds hard dus bleven we hier en hebben we heel honeymoonerig de avond doorgebracht op de hotelkamer en gebruik gemaakt van de roomservice.