Zwavel en Zand

Vandaag ging de wekker erg vroeg, de boot terug naar Parapat zou namelijk om half acht vertrekken en we wouden graag nog allebei douchen met warm water. Voor het ontbijt hebben we gelijk al de koffers meegenomen. Ruim op tijd waren we bij de boot, die pas op het laatste moment kwam. Samen met een hoop andere individuele reizigers vertrokken we vlak voor acht uur naar Parapat. Hier was het gelukkig al droog en de auto stond al te wachten. Nadat de bagage ingeladen was vervolgden we de weg over de trans sumatra road.

De eerste stop was bij een plantage waar ze voornamelijk ananas verbouwen. De gids kon ons echter ook vele andere fruitsoorten aanwijzen zoals bijvoorbeeld de mango, passiefruit, snakeskinnfruit, passievrucht en nog veel meer waar ik de namen alweer van vergeten ben. Na deze korte stop reden we door naar Sibolga aan het zuidpuntje van het grote meer.

Voordat we hier echter aankwamen had de weg een omleiding door een dorp. Hierdoor reden we een stukje over de lokale markt heen die volop in bedrijf was. Hier bezochten we de lokale markt met een grote afdeling vis. Natuurlijk moest Ruben hier uitgebreid foto's maken om dit te documenteren. Daarna dronken we nog een kopje thee bij een lokale koffieshop, waar we net op tijd weg gingen voor er twee bussen van de buslijn Medan - Jakarta arriveerden voor de lunchstop.

De volgende korte stop was bij de zwavelbronnen van .... Het was even zoeken naar het juiste pad tussen de huizen door en vervolgens een korte klim naar een eerste bron met mooi blauw meertje. De geur van rotte eieren was erg sterk aanwezig. Een klimpartij verder kwamen we bij een heel landschap met meerdere bronnen, watervallen die wit uitgeslagen zijn door de sulfietaanslag, een aantal rotspartijen waar geultjes waren gegraven om het water naar beneden te geleiden. Alle huizen in dit dorp hadden dan ook toegang tot warmwater. Langs de rand waren een aantal douchehokjes gebouwd waar mensen zichzelf konden baden in dit water waarvan men geloofde dat het de dode huidcellen verwijderde.

Een paar kilomerter verderop kregen we in een lokaal chinees restaurantje een eenvoudige maar lekkere lunch voorgeschoteld die het even wachten meer dan waard was. Ook mochten we een foto maken in de keuken.

Na de lunch zaten we ongeveer op de helft en was het op een stop midden in de rijstvelden met een mooi panorama uitzicht nog een kleine vier uur aan een stuk doorrijden. De weg werd hier een stuk erg slecht en was eigenlijk niet meer dan een zandweg. Halverwege kwamen we bij een punt waar 8 maanden geleden een bus achteruit was gegleden omdat er iets het niet deed en zo een waterpoel in was gereden en vele dodelijke slachtoffers heeft gemaakt. We zijn ook de grens gepasseerd bij ... waar de christelijke bevolking niet meer de meerderheid vormden en overal kerken staan maar de islam heerst. Tegen half vijf waren we het eigenlijk wel zat en bleek het nog een drie kwartier naar het hotel in Padang Sidemouan (drie na grootste stad van het eiland) en eigenlijk niet meer dan een veel bredere hoofdweg met meer verkeer en een aantal zijwegen. Na het inchecken hebben we even uitgerust op de kamer voordat we een korte wandeling gemaakt langs de hoofdweg. Iets wat er degelijk uitzag om te eten zagen we echter niet dus gingen we terug naar het hotel. Tegenover het hotel zat er nog een supermarktje waar we eten voor morgen (nog langer dan vandaag) hebben gehaald. In het hotelrestaurant was het even uitzoeken wat er van de kaart aanwezig was en wat het betekend (nadeel als er altijd voor je besteld wordt). De soep kwam redelijk snel evenals de beste sate totnogtoe. De rest was even wachten zodat Ruben zelfs wat te lezen heeft gehaald. De tomatensoep was erg lekker en pittig, echter dreef er bij Ruben nog een peperkorrels, bamboescheut en steranijs in. Tijdens het eten werd duidelijk dat het regenseizoen begonnen was en werden alle sluizen tegelijk opengezet waardoor de temperatuur zelfs binnen gelijk een stuk aangenamer werd.