eilandhoppen; van Krk naar Cres en Losinj

Dag 4.
Eilandhoppen van Krk naar Cres en Losinj.

Vanochtend was het iets vroeger opstaan dan gister en tegen half negen zaten we allemaal in de bus. Na twintig minuten over het groene eiland, langs de steden Krk met een mooi uitzicht en Malinska waarbij het naar het zuiden kleurrijker werd kwamen we aan bij Valbinski. Vanaf hier vertrok de ferry naar het eiland Cres. De boot was qua grootte tussen de Elbefahre en de hovercraftboot naar Engeland in. Het was even passen en meten maar toen iedereen er op stond vertrok de boot Ilovik. We hadden een mooi uitzicht op de haven Valbinska met het ondoordringbare groen, het eiland Rab in de verte en voor ons het dorre Cres. Dit was echter het noorden van het eiland dat geteisterd werd door de bura. Dichterbij bleek het toch groener, maar dan met een andere vegetatie.

Na twintig minuten waren we op het eiland Cres en was het vlug de bus weer in de bus stappen zodat we in een kudde van bussen vertrokken langs een enorme rij wachtenden. De weg op dit eiland was behoorlijk steil tussen de 8 en 15%. Er was echter maar een weg over het 65km lange eiland. Nadat we de eerste bergkam over waren bleek het toch groener dan verwacht al was de vegetatie anders. Boven de rotsen zagen we ook nog een zestal sin 1986 beschermde vale aasgieren rondcirkelen, die blijkbaar een prooi hadden gevonden. Het eiland was ook letterlijk steenrijk waarvan onder andere afscheidingen waren gemaakt. De eerste stad waar we langs reden was het middeleeuwse Cresstad met venetiaanse toren en kerk. Daar vlak naast lag Marina, een enorme jacthaven. We waren ondertussen behoorlijk gestegen en hadden een mooi uitzicht op dit dal waarna we in een vallei kwamen. Vervolgens kwamen we door de aangeplantte bossen voor schaduw en langs de olijfgaarden en schapenvelden. Het volgende dorpje was Vrana met het helderblauwe zoetwatermeer waar je niet mocht zwemmen omdat het dienst deed als drinkwater. Het zuidelijkste puntje had echter een mooie groene kleur. Dit eiland is met 73m ook het diepste meer van Kroatie en lag op sommige plekken 13m onder zeespiegel. In het verderop gelegen Beleh waren oude huizen waarvan de muren nog overeind stonden maar de dakpannen gerecycled.

Na een klein uurtje waren we bij de tot de 15e eeuw hoofdplaats Osor. Onverwacht dankzij het goede weer kregen we hier een korte stop. Vroeger een grote romeinse stad met duizenden inwoners, tegenwoordig dankzij de pest en malaria nog maar 100. Deze zag je echter nergens, wel waren er overal zwerfkatten. Nadat we de soep hadden opgedronken aan het water waar het stevig waaide gingen we op verkenning. Eerst naar het 100m lange kanaal Kuavada die door de grieken was uitgegraven en het eiland Cres van Losinj scheidde. Vervolgens naar de 15e eeuwse Mariakathedraal met schitterende gevel, helaas was deze binnen gesloten maar kon je door een ruit kijken en de 17e eeuwse klokkentoren. Aan hetzelfde plein stond ook het voormalige stadhuis, tegenwoordig archeologisch museum, het bisschoppelijk paleis (hier zat vroeger de bisschop), diverse beelden ter ere van de muziek en een podium met waterput. Vanaf hier kon je naar de kasteelruine aan het water en vervolgens langs de oude prehistorische en middeleeuwse stadsmuren naar de ruines van het Benedictijnse klooster en St. Petruskerk. Langs dezelfde stadsmuren liepen we naar de poort, aangegeven met leeuwenrelief om zo naar de laat-Christelijke Mariakerk en kerkhof met 5e eeuwse doopvont. In de verte waren er nog ruines van een ander klooster en dicterbij schapen. Deze stop was niet gepland maar vanwege het goede weer en dat we er gister iets over hadden gezegd, gelukkig was de groep er erg blij mee en bedankten een aantal mensen ons hiervoor.

Tegen half een staken we met de bus over naar het eiland Losinj, ook wel Lussino genoemd door de vele italiaanse toeristen. Dit was ongeveer hetzelfde als het vorige eiland. Hier reden we langs het hooggelegen Veli-Losinj en een enorm park naar de stad Mali Losinj. Nadat we eerst de buitenwijken hadden gezien en op een onmogelijke locatie vlakbij de burcht hadden gekeerd werd de bus geparkeerd in de haven. Aan de overkant waen diverse pakhuizen in allerlei vrolijke kleurtjes zoals in Willemstad (Curacou). Het was een behoorlijk stukje lopen over de boulevard, langs de jachthaven waar een stevige warme wind stond naar het centrum. We kwamen onder andere las de St. Antonius en St. Jozefkapel uit 1754 waarna we ons toch waagden aan een van de lange trappen naar boven richting de Venetiaanse burcht. Hier was niet veel meer van over dus liepen we door naar de Maria Geboortekerk die er vlak naast stond. Dit was een erg mooie kerk met mooie zijkappellen, orgel en was een van de grootste tot nog toe. Hierna daalden we verder af tot een supermarktje en we vervolgens bij het Republikeinse Plein kwamen. Vroeger was dit water, tegenwoordig stonden er een paar fonteinen en heel veel restaurantjes. Hier zat ook de chauffeur met zijn dochter en nodigde ons uit erbij te komen zitten. Dit hebben we gedaan en genoten van een heerlijke, echt picante, pizza en pasta. Het was vlug dooreten zodat we om half drie op tijd bij de bus waren om dezelfde weg terug naar Cresstad te rijden.

Na vijf kwartier in de bus waren we er, de bus werd net buiten de stad geparkeerd voor het Fransiscanenklooster. Als eerste zijn we hierheen gelopen en konden we naar binnen. Naast het klooster was er ook een kloostergang en een museum. Daar hadden we echter geen tijd voor dus liepen we langs een ander kappeletje en kerk naar het grote Petricplein. Hier was ook een haventje met allerlei gekleurde huisjes, het Petricpaleis met mooie renessaincegevels en een mooieklokkentoren. Als je hier onder door liep kwam je bij de driebeukige Maria van de Sneeuwkerk uit de 15e eeuw. Deze was erg mooi, ook al kon je hier alleen vanuit het portaal kijken. Naast de kerk stond een 17e eeuwse klokkentoren zoals in Osor. We konden echter de kerk zelf niet vinden en zijn geholpen door anderen. We hebben anderen nog geholpen met de tip van het klooster. We hadden nog tijd genoeg dus zijn we toch naar de Venetiaanse burchttoren die er erg modern uitzag en de authentieke stadsmuren. Vanaf hier terug naar het grote plein langs het stadhuis en groentemarkt waar je niet veel van zag doordat ze aan het werk waren. Vanaf hier ging Sophie een ijsje halen en ik langs de Isodoriuskerk (beschermheilige) en binnendoor allerlei steegjes naar de bus waar we ongeveer tegelijk aankwamen. We waren ruim op tijd terug en konden nog tien minuutjes buiten zitten.

Om half vijf vertrokken we naar Merag (een dorp met wel acht huizen) waar de boot vertrok naar Krk. Een half uur later waren we er en moesten we even wachten tot we er op konden rijden, maar wisten we zeker dat er plek was. Even later reden we tot voor de boot waar we moesten uitstappen en de boot oplopen. We vonden een plaatsje op een bank aan de zuidkant lekker in de wind. Het was hier erg rustig en nadat we tegen de stroming hadden bijgestuurd en gedraaid merkten we waarom, we lagen vol in de wind en het schip schommelde behoorlijk ondanks zijn grootte. In de verte konden we ook Punat zien waar we later nog heen zouden gaan.

Precies om zes uur zaten we weer in de bus, aangespoord door Linsey. Dit zodat we als eerste van de drie bussen uit hetzelfde hotel daar aankwamen. Helaas was deze list niet gelukt en wisten de andere chauffeurs waarschijnlijk een shortcut en reden ze precies voor ons toen we het dorp Njivice inreden. Bij het receptie was het direct erg druk met gasten uit drie volle bussen die een sleutel wouden. We hadden echter nog een half uur tot het diner dus konden we even ontspannen. Tegen zeven uur gingen we rustig naar beneden een plaats zoeken. Daarna voor het eerst in juiste volgorde de gerechten afwerken. Ze hadden onder andere spaghetti, rode bieten, koude schnitzel, kruimeltaartjes en nog veel meer. Voor de verandering een heerlijk wit wijntje genomen bij het eten. Daarna een avond niet veel gedaan, beetje gedoucht en gelezen en daarna vroeg naar bed. Morgen wordt namelijk een vroege dag en vannacht had ik niet zo heel goed geslapen.