Njivice - Langenau

Gisteravond nadat ik op bed was gaan liggen, hebben we een fim gekeken met kroatische ondertiteling waarvan je al snel een paar woorden van oppikte. Dit was tegen een uur gelopen dus toen zijn we maar meteen gaan slapen. Voor zeven uur ging de wekker van Astrid al, maar deed ik mijn best dit nog even te rekken. Om kwart over zeven waren we echter zo ver om voor de laatste keer te genieten van het ontbijt, met name de wentelteefjes waren weer erg goed. Na acht uur hebben
we nog een keer de kamer gecontroleerd en vervolgens moeten wachten op de lift. Tussen kwart over acht en half negen kon je de koffers in de bus laden en stipt half negen zat iedereen ondanks het zonnetje in de bus.

We reden in een stuk naar de grens, waarbij we in Rijeka weer een omleidi hadden. Dit keer kon de chauffeur echter beter door rijden omdat er minder verkeer was. Bij de grens was er weer een paspoortcontrole, waarbij we op de achterste banken niets hoefden te laten zien. Een paar meter verderop stopten we om geld te wisselen voor diegene die het gister niet gelukt waren. Nog geen vijf minuten later vertrokken we weer om tot kwart voor twaalf vlak voorbij Lubljana te stoppen. Hier kregen we drie kwartier om even te lunchen in het zonnetje.

Daarna ging de chauffeur in hetzelfde tempo verder. Het was opvallend stil in de bus met vermoeide mensen en het indrukwekkende uitzicht in de Alpen. Vooral het eerste stuk in Slovenie en Karinthie was erg mooi. Ondertussen had ik ook het boek De eenzaamheid van de priemgetallen uitgelezen dat ik die ochtend was begonnen. Natuurlijk met de nodige onderbrekingen om van de bergen te genieten en een foto te maken. Tegen tien voor half vier, vlak na het uitgestrekte dal van Salzburg waar je in de verte het witte kasteel van Salzburg kon ontwaren kregen we een korte stop van een kwartier op dezelfde plek als de heenweg bij de grens. Al snel stond iedereen in de rij voor de toiletten en later stond iedereen van de zon te genieten buiten. In de bergen was het weer erg wisselvallig geweest met een aantal heftige regenbuien, maar hier was het goed. Ze hadden hier chocoladelikeur van de Mozartkugeln, dit was echter wel erg duur. Hier kon ik ook nieuwe batterijen kopen om fotos te maken. Helaas hadden we de grootste bergketen met spectaculaire beelden al gehad, maar wat kwam was ook niet verkeerd. Ik kan hier zo gelukkig van worden met de bergen met besneeuwde toppen, rotsen, bossen met meerdere kleuren
groen, grasvelden geel van de paardenbloemen en her en der een dorp met in het midden een kerk, de groene rivieren die het land doorkruizen en na iedere tunnel weer iets nieuws zoals een enorm meer of een burcht. Ik heb op dit stuk dan ook zeker net zoveel fotos gemaakt als tijdens de tijd in Kroatie. Het stuk na de bergen tot Munchen heb ik heerlijk geslapen.

Vlak na Munchen was om vijf uur de laatste stop van een half uur. Omdat de chauffeur aangaf dat het eten in het hotel niet zo heel denderend was hebben we hier maar een hamburger en broodje Bratwurst gegeten. In Duitsland zijn ze tenslotte het lekkerst. De dorpjes in Beieren hadden ook allemaal een meiboom staan die nog boven de kerk uitstak. Bij het stadion van Bayern Munchen werden we op de hoogte gebracht van het laatste sportnieuws. In de verte kon je dankzij het heldere weer ook goed de skyline van de stad zien. Er werd hier ook hard gewerkt aan de A8 tussen Munchen en Augsburg, je kon precies de fasen volgen van asfalt, beton, kiezels, ophogen met zand tot en met weiland. Datzelfde gold ook voor de tunnels. Vlak na half zeven kwamen we langs Zumarshausen waar we op de heenweg hadden overnacht.

Vanaf hier was het nog 40 km naar het hotel voor vanavond. Hier kwamen we om kwart over zeven aan waar Peter ons ging inchecken en het avondeten en kamerindeling regelde. Nadat dit was voorgelezen hadden we de tijd om de koffers naar de kamer te slepen om daarna direct aan tafel te worden verwacht. De kamers waren erg knus (lees mini) maar was voor een avond. Het eten was erg lekker met spinaziesoep, salade, schnitzel, gemixte groenten en patat. Tot slot kregen we een ijsbolletje, paar vruchtjes en kleintje slagroom.

Na het eten ben ik even een wandelingetje gaan maken door het middeleeuwse stadscentrum met vakwerkhuizen. Hiervoor begon ik bij de kerk die al sinds het begin van de 16e eeuw protestants is. Achter de kerk stond een toren, vroeger hoek van de begraafplaats en later van 1833 tot 1902 in gebruik als gevangenis. Een van de twee cellen was nog ingericht. Vanaf hier via een paar straten een stukje langs het water tot het raadhuis. Deze staat hier al sinds 1473, het stadsbestuur staat onder toezicht van de gemeente Ulm. Schuin achter het raadhuis stond een meiboom waar ik helaas niet veel van kon zien in het donker. Via het centrum liep ik door op zoek naar de molen die op de kaart stond maar kon deze niet vinden. Wel vond ik de lokale ijssalon en heb hier twee bakjes met chocolade en straciatella ijs meegenomen. Vanaf hier was het een kort stukje naar het hotel waar een andere vrouw die de weg kwijt was met me meeliep. Hier heb ik Astrid verrast met het ijs en hebben we het laatste stuk van Brittain Got Talent gekeken, waarna we `bijtijds` gingen slapen omdat we morgen heel vroeg op moeten.