Stedentrip Rijeka & Bedevaart Trsat

Dag 6.

Vandaag konden we `uitslapen` tot een uur of acht. Toen ontbijten en op weg naar de bus. Helaas lag het internet eruit dus gingen we op de gok naar Rijeka en hopen dat het daar droog was. We vonden gelukkig in een keer de bushalte en waren sneller dan verwacht dus konden we een half uur wachten. Net na tien uur kwam er een luxe touringcarbus die ons in een uur naar de stad bracht. Onderweg stopten we nog in Omisalj en net aan de andere kant van de brug.

Tegen elf uur kwamen we aan in de stad waar we uitstapten bij de haven net aan de andere kant van de rivier Rjecina, waar Rijeka naar vernoemd is. Vanaf hier liepen we richting de markt, hier stond het nationaal theater, een neoklassiek bouwwerk uit 1885 ontworpen door Oostenrijkse architecten die meer dan vijftig theaters hebben ontworpen. Op het plein staat een beeld van een beroemde componist voor een fontein, hier zitten ook enorm veel duiven die zo tam zijn dat ze blijven zitten als je er door heen loopt. Aan de andere kant van het plein was de overdekte markt, met nu ook buiten groenten-, fruit- en bloemenkraampjes vanaf hier kon je naar de haven en de Riva (kade). Dit stuk was vroeger zee, dus blijkbaar zijn er niet alleen Nederlanders die dit kunstje verstaan. In een zijstraatje was de Servisch-orthodoxe St. Nicolaaskerk uit 1790, het interieur was vrij sober met iconen uit Slovenie, twee rijen stoelen, een preekstoel en een kruis. Je mocht hier helaas geen foto`s maken. Deze kerk lag net naast de Korzo (een voetgangersstraat) met in het midden de stadstoren, in de 15e eeuw de poort van de stad en sinds de 18e eeuw een toren. Het klokwerk (Pod Uriloj) komt uit 1890. Vooraan hangen de wapenschilden van de Habsburgers en een tweetal borstbeelden. Aan de Korzo lag tevens het stadhuis op nummer 20 en radio Rijeka (voorportaal uit 1848) op nummer 24. Verder waren er nog veel meer bijzondere, gedetailleerde en kleurrijke gevels van sezessionswerkenvilla`s en paleizen met oostenrijkse uitstraling. Aan het einde van de straat stond de Kapucijnerkerk Jnerkerk, deze kerk wordt ook wel de Madonna van Lourdes genoemd omdat hij precies vijftig jaar na dit wonder in gebruik werd genomen. De kerk bestond uit twee niveau`s met boven een mooi glas-in-lood raam. Vanaf hier gingen we bergopwaarts voor theater Fenice wat niet de moeite waard was, maar waar tegenover een mooie school was. Vervolgens langs een enorm parkeerplein waar een eenvoudige romeinse poort uit de 1e eeuw zou staan maar we niet konden vinden. Wel zagen we de gevel van het Maritiem en Historisch Museum van het Karstgebied, waarvan de tentoonstelling ons weinig interesseerde. Vroeger was dit echter het goeveneurspaleis. Dus zijn we naar de St. Vituskathedraal van de jezuieten uit de 17e eeuw gelopen waarvan we de koepel al zagen. Deze was echter tussen twaalf en vijf gesloten. Tot slot toch op zoek naar het stadhuis met Hieronymuskerk uit 1768 omdat de Maria Hemelvaartkerk uit de 13e eeuw ook dicht was. Tegenwoordig zit hier de rector van de stad. We waren terug vlakbij de Korzo waar we bij een belgisch bierrestaurant heerlijk hebben geluncht, het was hier in de stad ook allemaal goedkoper dan in de toeristische dorpjes.

Na deze onderbreking waarin we ons mentaal hadden voorbereid gingen we op weg. Het riviertje over naar het Tito plein waar de poort stond die het begin van de 561 treden tellende trap uit 1531 naar de OL Vrouwekerk in Trsat, op 131 meter hoogte. Deze is gebouwd op de ruines van een romeins kasteel voor de verdediging van de stad Tarsatica. Dit was een behoorlijke klim, die gelukkig goed te doen was met een aantal adempauzes. Op twee plekken was de trap onderbroken door een weg en een aantal kapellen gewijd aan Maria. Helaas waren er hier maar twee van open. We hadden de treden niet geteld dus hadden geen idee waar we waren tot er een horizontaal stuk was. Het bleek dat we in iets meer dan een kwartier de trap hadden gelopen en dat viel ons enorm mee, maar de treden waren goed te doen per vijf / zeven. Voor de kerk stond een beeld van paus Johannes Paulus II, die hier in 2003 een eucharistie vierde. De kerk was absoluut de moeite waard en was erg mooi. Bijzonder was dat hij van buiten driee schepen leek te hebben maar het er twee waren. De ander was de toegang tot het Franciskanenklooster. In de basiliek hing een icoon van Madonna geschilderd door de apostel Lucas waaraan bijzondere krachten worden toegeschreven, welke was gegeven door Paus Urbanus in de 6e eeuw om het verlies te compenseren van het Heilige Huis van de H. Familie die hier door de kruisvaarders was heengebracht en nu in Loretto staat. Vanuit de kerk kon je naar een kruisgang met een verzameling olieschilderijen over het leven van Maria geschilderd door verschillende mensen van over de hele wereld. Ook waren er nog twee kleine kapelletjes. De een was buiten waar je een kaars kon branden voor Maria en een houten kruis met doornenkroon. Een aantal waren omgaaid door de regen. Binnen was er een kapel waarin alle votiefgeschenken waren opgehangen. Dit waren met name schilderijen, bootjes en zelfs een aantal wandelstokken en krukken.

Na deze kerk daalden we een stukje voor het kasteel dat door de Frankopanen werd gebouwd. Een deel was vervallen en een ander deel hersteld, waaronder de muren, toren en Mausoleum. Hier was een kleine tentoonstelling van hoe het er vroeger uit had gezien. Gelukkig voor ons hoefden alleen groepen entree te betalen. Vanaf het plein was er een goed uitzicht op de stad en de glinsterende rivier en de Kvarner boc. Voor het kasteel lag de St. Georgkerk, helaas was deze ook gesloten. Omdat we wouden wachten tot om vier uur de souvenirwinkel open ging in de OLVkerk zijn we lekker op een terrasje gaan zitten onder het genot van een lekker wit wijntje en een cappuchino, afvragend wat voor weer het was op Krk, wat de anderen zouden doen en of de boottocht door zou gaan. Nadat we weer een beetje wan bijgebruind kochten we kaarsen in de winkel (iets anders mocht ik van Vincent niet meenemen) en begonnen we de afdaling. Deze maakten we in volledige stilte, ondertussen de treden tellend. Beneden bleek dat Sophie goed had geteld en ik er twee naast zat.

Het was vier uur geweest dus was de Maria Hemelvaartkerk (vroeger kathedraal) open. Deze had en erg mooi rococoplafond, maar stond helaas in de steigers. Het roosvenster kwam uit de 16e eeuw. De klokkentoren die er voor stond kwam zelfs al uit de 13e eeuw. Vervolgens gingen we naar de St. Vituskathedraal waar we nog tien minuten moesten wachten. De kerk was in de 16e eeuw gebouwd door Jezuieten en was erg rond. In het midden was een koepel met afbeelding van een duif, en er waren een aantal barokke altaren en 13e eeuwse crucifix. Het was al bijna tijd voor de bus dus liepen we terug naar waar we eruit waren gezet, hier stopte echter alleen lokale bussen. Onderweg zochten we nog naar winkeltjes voor souvenirs aangezien we nog geen enkele winkel hadden gezien. Dus liepen we naar de andere bushalte voor de Kapucijnerkerk waar hij inderdaad stopte. Echter hadden we hem net gemist dus moesten we een drie kwartier wachten op de volgende. Dit was nog best verwarrend omdat nergens stond waar hij zou stoppen. Toen hij er eenmaal was moesten we eerst ergens tickets halen en was er bijna geen plek meer. Gelukkig waren we nog net op tijd. Het was ondertussen flink afgekoeld, nu de zo achter de wolken was verdwenen. Toen we de brug waren zag het er zelfs bijzonder grijs en grauw uit. Wel was er een mooi spel van lichtstralen.

Na drie kwartier, om zeven uur waren we terug in het dorpje Njivice en konden we direct aan tafel. Tenminste, als er plek zou zijn. Gelukkig mochten we bij twee andere vriendinnen aan tafel die elkaar kenden van de basisschool zestig jaar geleden waarvan de een in Canada woont en vier weken over is naar Nederland en dus ook Kroatie. Dit was erg gezellig maar er moest wel snel gegeten worden omdat ze na een half uur gingen opruimen. Het eten was ook niet zo heel bijzonder al hadden ze wel weer andere gerechten. Zo ook voor het toetje waar ze een soort pudding hadden. Helaas ging iedereen direct hiervoor en was het dus snel op. Tegen acht uur, toen er nog een deel van de groep binnen kwam was het meeste al weg. We hebben nog even nagekletst en zijn daarna weer onze eigen weg gegaan naar de hotelkamer. waar we nauwlettend het nieuws rond de vogelgriep volgen.