Handwerk en Jade

Dag 10.

Vanochtend was het weer lekker vroeg opstaan zodat we om zeven uur konden vertrekken. van de jongens die nog waren uitgeweest gisteravond hoorden we dat het bestuur van DSC hier ook rond liep op bestuursuitje. Het was dus een vrij nederlandse enclave hier, met vier groepen nederlanders; dsc, de groep Leidse studenten, een andere reisorganisatie en wij. In plaats van de internationale ontmoetingsplek die het zou zijn volgens de reisgids. We gingen vandaag via een tussenstop in Chicicastentango (of Chiechi zoals ze het zelf noemden) naar Antigua. We vertrokken lekker vroeg zodat het op de markt die op donderdag en zondag plaatsvindt nog een beetje rustig zou zijn. Dit was iets minder dan anderhalf uur rijden en ik vond het echt jammer toen we er waren. Het land hier is namelijk zo ontzettend mooi, en zeker zo vroeg als de zon nog niet zo hoog staat en de bergen gehuld gaan in de mist. In de bus werd ik ook helemaal vrolijk toen ik een lief valentijnssmsje had gekregen van Ruben.

In Chiechi liepen we naar hotel San Thomas waar we heerlijk konden ontbijten. Vroeger was het een klooster geweest en het was heerlijk toeven in de binnenplaatsjes waar ze een flink aantal papegaaien hielden.

Vervolgens liepen we gezamenlijk over de markt naar de kerk, hoe dichterbij we kwamen des te drukker werd het. Eenmaal bij de kerk waren we al een aantal mensen kwijt. Op de trap hier vonden verschillende maya rituelen plaats die hier gemengd worden met katholieke gebruiken. Daarom gingen we via de zij ingang naar binnen; qua interieur was het een 'normale' kerk maar hier zaten alle bankjes volledig vol. En in het midden van het gangpad lagen grote zware offerstenen waar ze kaarswn branden en rozenbladeren en alcohol offerden. Vervolgens zijn we in kleine groepjes op stap gegaan en hebben Laura en ik flink souvenirs ingekocht. Waarbij vooral het onderhandelen een spel is, tussen de absurde bedragen die ze vragen en wat fair is voor het handwerk dat ze maken. Zo is het mogelijk iets waar ze 150 quetzales (is ongeveer 12 euro) voor vragen, voor 20 quetzales te krijgen. Maar zeker als je gezien hebt hoe ze het maken en hoeveel tijd dit kost, durf je het niet zo goed meer. Nadat we allebei tevreden waren met de inkopen hadden we nog een klein half uurtje in het hotel om bij te komen van de drukte en heerlijk te genieten van de zon. Nadat iedereen het hotel had gevonden liepen we terug naar de bus.

De eerste stop was bij een 'wegrestaurant' een anderhalf uur later. Omdat deze echter helemaal vol zat en er mensen aan het wachten waren reden we een kwartiertje verder waar we in vergelijking tot andere plaatsen uitzonderlijk snel geholpen werdn ook al was het hier vrij druk. Er zaten hier ook ontzettend veel Guatemalezen; met meisjes en vrouwen in schitterende traditionele kleding. Het leuke is dat deze rokken en huipiles (blousen) per dorp verschillen en je dus zou kunnen zien waar iemand vandaan komt. Ook dit is invloed van de Spanjaarden die het een paar honderd jaar geleden koloniseerden.

Dit was een mooi voorproefje op Antigua; een stad die door de Spanjaarden was aangewezen als hoofdstad op wat vroeger Guatemala was (van Chiapas, Mexico tot aan Costa Rica). Oftewel vanaf hier werd de volledige spaanse kolonie bestuurd, wat ervoor zorgde dat er veel paleizen, kerken en kloosters staan. Echter vanwege aardbevingen is in 1755 besloten de nieuwe hoofdstad Guatemala City in een dal 50 km verder te bouwen, hierdoor is er veel bewaard gebleven van de oude koloniale stad die sinds kort op de unesco werelderfgoedlijst staat. Er zijn hier ook veel scholen waar men Spaans kan leren, waar vooral veel backpackers op af komen en op hun beurt indirect weer crimineel gedrag oproepen, waardoor het een niet al te veilige stad is.

We waren al heel vroeg bij het stadje, waar op dat moment dias de caritas (dag van de vriendschap) gevierd werd met een optocht. Bij het hotel stonden we buiten van waar zijn we nu weer beland tot het hek voor ons werd open gedaan en we op een mooi binnenpleintje kwamen. Het valt wel op dat je overal hekken, prikkeldraad en tralies voor de ramen ziet zitten. Toen we onze kamer binnenkwamen hadden we het gevoel prinsesjes te zijn met een gigantische balzaal als slaapkamer, wat natuurlijk met een paar draaien uitgetest moest worden. De badkamer was ook al zo groot en luxe opgezet. Toen we een kwartier later verzamelden bleek dat dat helaas niet voor iedereen gold.

We zijn met zijn allen naar het centrum gelopen zodat we de weg wisten en daar afspraken om gezamenlijk wat te gaan eten. We kwamen onderweg al een aantal ruines en kerken tegen, waaronder een schitterende boog van het voormalige St. Claraklooster met uitzicht op de Agua vulkaan. De andere drie vulkanen waren vanwege de bewolking helaas niet zo goed te zien. Op het plein ging iedereen weer een andere kant op, sommigen terug naar het hotel en Laura en ik op zoek naar een van de jadefabriekjes die hier zijn. Maar eerst zijn we nog even vlug de kathedraal ingeweest, die aan het plein lag. We waren echter het plein nog niet af of Marcel kwam ons achterna rennen om te vragen of we met hem en Andre mee wouden op een tochtje met de huifkar voor wat sightseeing. Hier hadden we allebei wel zin in; dus zo gezegd zo gedaan. Deze highlights waren vooral wat kerken en hoopjes steen die er niet allemaal even bijzonder uitzagen en een schitterend mooi koloniaal straatje met woonhuizen. Ook hier waren de huizen lekker fel gekleurd in allerlei verschillende kleuren. Na het ritje werd ons voorgesteld om iets met zijn vieren te gaan eten waar we allemaal wel zin in hadden om zo de groep te ontwijken. Eerst zijn we echter nog terug gelopen naar een jade fabriekje waar we een hele korte uitleg kregen over hoe een sieraad gemaakt werd. Ze hadden hier ook hele mooie hangertjes waarvan ze op verzoek ook oorbellen konden maken; ik wou alleen eerst nog even prijzen vergelijken omdat het vrij duur was. Onderweg naar een restaurant kwamen we nog een jadewinkeltje tegen die de oorbellen die ik zocht had liggen en op verzoek andere hangertjes er aan kon maken. Omdat ze hier goedkoper waren en 25% korting hadden vanwege Valentijn kon ik ze natuurlijk niet laten liggen en werden de oorbellen op maat gemaakt.

Tot slot liepen we door naar een restaurantje was Ellen heel positief was geweest en aangezien zij hier eerder is geweest besloten we haar raad op te volgen. Het eten was hier inderdaad erg goed en het was ook erg gezellig zo met zijn vieren. Dan praat je toch gemakkelijker dan als de groep compleet is. Natuurlijk hebben we ons daarna door de jongens naar huis laten escorteren waar een dicht hek ons opwachtte en de beveiliging speciaal voor ons open moet doen. Je hoort dan wel verhalen over berovingen en verkrachtingen, maar op deze manier komt het akelig dichtbij.