azul lake atitlan

Dag 9.

De wekker ging vanochtend weer lekker vroeg om kwart voor zes, vanaf een uur of vijf waren er echter al een paar hanen aan het kraaien. Dus de wekker was niet nodig.

Toen we compleet waren, we moesten 'weer' wachten op de mannen. Liepen we naar de aanlegsteiger in de buurt van het hotel waar de boot en kapitein ons al op wachtte. Vanaf hier had je een schitterend uitzicht op het azuurblauwe meer met de vulkanen aan de overkant. We hadden echt geluk met het weer, waar het gister nog bewolkt was, was er nu een strak blauwe lucht. Vanaf het meer kon je een aantal dorpjes en vulkanen zien; in totaal zijn er twaalf vulkanen die vernoemd zijn naar de twaalf apostelen. De hoogste vulkaan is Atitlan en 3500 m hoog, terwijl het meer zich 400 m onder zeeniveau bevindt. Het bootje bracht ons naar het eerste dorpje Juanita waar we naar hotel jungle lodge liepen door een dorp dat op het hotel na geen enkel teken van toerisme vertoonde. Het hotel werd gerund door een zweedse man en had een schitterende tuin met vele tropische bloemen, fruit en cactussen. Hier zaten we onder een patio en was er binnen een ontbijtbuffet klaargemaakt met vers brood, fruit, minipannekoekjes en vele andere lekkere dingen.

De volgende stop was met de boot bij San Pedro de la Laguna waar een pick-up truck klaar stond om achterin in te stappen. Hiermee gingen we een flink stuk stijgen de bergen inmet veel haarspeldbochten naar een uitzichtspunt met schitterend uitzicht op het meer en de vulkanen. We hadden flink veel bekijks door de lokale bevolking die dat wel grappig vond. Vervolgens moesten we een tien meter steil omhoog klimmen en vervolgens een wandeling van een half uur langs maisvelden en boerderijen; het was duidelijk dat niet veel toeristen dit deden gezien het bekijks dat we trokken. In het dorpje liepen we direct door naar een gigantische markt waar de kraampjes kris kras door elkaar stonden en het superdruk was met eigenlijk alleen lokale bevolking. Het was echt gaaf om hier te zien hoe een 'normale' markt plaatsvindt. Ze verkochten van alles van cd's tot sandalen, tot traditionele kleding, groenten en fruit, gedroogde sardientjes en nog veel meer. In dit dorp was het gelukkig geen probleem om foto's te maken. Nadat we een rondje hadden gelopen gingen we in het park naast de kerk zitten waar de jongetjes onze schoenen wouden poetsen en meisjes op hun hun broertjes en zusjes letten. Marcel en Josefien hebben hier hun schoenen laten poetsen wat ze snel en vakkundig deden en ook voor de andere jeugd een bezienswaardigheid was. Er kwamen zelfs meisjes om ons aan te raken, vanwege de huidskleur. Tegen twaalf uur vertrokken we, nadat we Laura hadden gevonden die we kwijt waren en druk bezig was om geld te wisselen.

Met de pick-up reden we vervolgens terug naar de steiger met een rieten hutje waar de zus van onze gids een lunch had voorbereid. Er lagen allemaal broodjes die we zelf konden vullen met van alles en nog wat. Er was ondertussen een flink windje op komen steken, dus was het behoorlijk afgekoeld. Dus gingen we buiten op de steiger zonnen tot de paarden er waren, waarmee een deel van de groep op pad ging en wij met het bootje naar een strandje zouden gaan om op ze te wachten. In eerste instantie zou ik ook gaan, maar mijn maag vond dat vannacht geen goed idee. Op een andere steiger waren jongetjes die met niet veel meer dan een touw flinke vissen aan het vangen waren en vrouwen die de was aan het doen waren. De kinderen hadden het hier relatief rustig en konden doen wat ze wouden, in tegenstelling tot het eerste dorp waar ze moesten helpen zand omhoog te tillen. Het strandje was niet zo heel bijzonder en de zon zat nog steeds echter de wolken; dus dat was wel jammer want het was nu niet aantrekkelijk om te zwemmen. Gelukkig had ik een boek meegenomen, waarmee ik eindelijk een keer rustig de rijd voor had.

Nadat de paardrijders waren gearriveerd vertrokken we met de boot naar Santiago de Atitlan, aan de voet.van de Atitlan vulkaan waar we een straatje uitliepen met wederom een markt, maar dit keer duidelijk meer op toeristen gericht. Ze probeerden ons ook naar een kerkje te leiden met een beeld dat meerdere mayagoden vertegenwoordigde. Dit lag echter drie km buiten de stad, dus hebben we de winkelstraat uitewandeld waar aan het eind de mannen een cafe hadden gevonden en bier hadden besteld. Ze hadden niet verwacht dat ik als eerste hier aan zou komen en een biertje mee zou drinken. Maar op een gegeven moment lijken al die markten op elkaar en verkoen ze toch hetzelfde, en een groot deel van de souvenirs had ik al gekocht. Ook hier kwamen we weer een groep nederlanders tegen, maar deze verblijft in hetzelfde hotel en zijn 15 studentes uit Leiden.

Het was ondertussen al vier uur, dus maakten we de oversteek recht over het meer. Dit was best pittig, omdat de wind was komen opzetten en er flinke golven waren. Na drie kwartier waren we echter terug waar een deel nog meer ging winkelen en ik lekker op bed ben gaan rusten. Het is toch best vermoeiend zo allemaal.

Om kwart voor zeven verzamelden we bij de receptie om te gaan eten. en hier hebben ze 'internet gratis' oftewel wifi dus kan ik eindelijk de weblog updaten zonder afhankelijk te zijn van een usbaansluiting.

groetjes uit Guatemala, bedankt voor al jullie lieve berichtjes en buena valentine's dios (hier vriendschapsdag).