Rio Secreto

Dag 21.

Vanochtend werd ik wakker toen Laura klaar stond om te vertrekken naar Miami. Ik had er niets van gemerkt, dus geen tijd gehad om me zelf ook aan te kleden om haar weg te brengen naar de busterminal, dus moest ze het doen met een dikke knuffel. Daarna had ik het rijk voor mezelf en kroop ik weer lekker in bed, tot ik tegen half acht weer wakker werd.

Vanaf het begin van de vakantie had ik me al voorgenomen in een cenote te zwemmen, en vandaag was daarvoor de laatste kans. Dus nadat ik was opgestaan ging ik op zoek naar de plek waar collectivo's vertrokken richting Rio Secreto (ondergrondse rivier). Nadat ik deze met hulp van een agent had gevonden, had ik geluk en zou er na vijf minuten een vertrekken. Eenmaal op de hoofdweg reden we richting Cancun in plaats van Tulum. Op een gegeven moment heb ik de chauffeur er toch maar maar gevraagd die antwoorde dat hij me inderdaad naar Playa Secreto zou brengen. Dus ging ik er maar vanuit dat het wel goed zou komen en het anders een spannend avontuur was, tot ik ergens in de middle of nowhere langs de mexicaanse snelweg stond bij een gat dat Playa Secreto heet. Toen had ik de chauffeur eindelijk duidelijk, dat dit niet was was ik heen wou en ik niet hoefde te betalen, maar wel de snelweg over moest steken en moest hopen op een collectivo terug naar playa en vanaf daar een andere standplaats voor collectivo's richting Tulum. De politieagent had me de verkeerde weg gewezen en de man die alles regelde daar dacht te weten waar ik heen wou (hij sprak geen engels) de collectivo's waren echter voornamelijk gevuld met locals die naar de gigantische resorts moesten om te werken, zodat je om de vijf minuten stil staat. De eerste tour van negen uur had ik helaas gemist, maar na een paar pogingen stopte er toch een collectivo terug naar Playa. Waar ik opeens de andere verzamelplaats wel zag en vervolgens een half uur later dan gepland er was.

Het was eigenlijk niet meer dan een parkeerplaatsje met een overdekte hut (wachtruimte), toiletten en kassablok. Nadat ik had betaald moest ik een uur wachten op een engelse groep (mocht ook duits). Waar ik wel rekening mee had gehouden dus lekker in het zonnetje ben gaan lezen. Toen ik me echter wou insmeren met zonnebrand mocht dat niet en kon ik toch mee met een groep die net vertrokken was. Met een busje werden we over een gigantisch hobbele weg in veertig minuten tijd ergens diepbin het bos gebracht. Hier stond onze gids al op ons te wachten. Fernando liet ons zien waar we konden omkleden, douchen (je moest alles van je huid spoelen om de ecosystemen niet te verstoren) en we kregen in zwempak een complete uitrusting van rubberen schoenen, kort duikpak, zwemvest en helm met koplamp. De rest moesten we allemaal achterlaten in lockers. Met de groep ging ook een meisje mee die foto's zou maken onderweg (hoe toeristisch wil je het hebben) waarna meteen de eerste groepsfoto werd gemaakt. Na een afdaling in een droogstaande grot kregen we uitleg over hoe ze zijn ontstaan (twee aardplaten die onder elkaar schuiven, waardooor het great barrier rif is ontstaan en het schiereiland Yucatan omhoog is gekomen), de betekenis ervan voor de maya's (toegang tot de onderwereld) en kregen we nog een korte uitleg over de regels in de grot. Daarna begonnen we een tocht door doorwaadbaar troebel water, en in plaats van dat het kouder werd, werd de temperatuur steeds aangenamer. De route was erg mooi en varieerde van klimmen, tot zwemmen tot waden en je zag heel veel mooie grotten. De gids wist er ook ontzettend veel van en gaf uitleg over alles was we zagen, maar wel op een manier dat we het natuurlijke ecosysteem niet verstoorden en het groeiproces gewoon door kon gaan. Vooral toen we door gaten zwommen waar je maar net doorheen past voelde het echt ongelofelijk om zo diep onder de aarde te zitten. Ook de vijf minuten dat het licht uitging en je dus alleen kon voelen en horen waren erg indrukwekkend. Aan het einde was er nog een heerlijk lunchbuffet en kon je de foto's bekijken voor je met het busje naar de emtree werd gebracht.

Ik had hier geluk net een taxi tegen te komen die me voor hetzelfde bedrag als een collectivo weer naar Playa wou brengen, zodat ik niet weer langs de rand van de weg hoefde te wachten. Terug in Playa meteen langs een bank gegaan om de vertrekbelasting te betalen en een rondje gelopen. Helaas kwam ik niemand tegen dus ben ik heerlijk op het strand gaan liggen. De zon was er tenslotte nog.

Tegen vijf uur koelde het af, dus toch maar terug gelopen naar het hotel waar Josefine net aanklopte bij mijn deur. Nadat we hadden bijgekletst over de ervaringen van die dag, ze was namelijk gaan knuffelen met dolfijnen, spraken we af na het douchen en omkleden samen te gaan eten. Na de heerlijke maaltijd van gister hadden we allebei zin in pizza, en Italianen vind je hier meer dan voldoende. Het moeilijkste was om een restaurant te vinden die ook nog een beetje normale prijzen hanteerde en er goed uit zag. Toen we richting hetzelfde restaurant als gisteravond liepen kwamen we een italiaan tegen dat aan onze eisen voldeed en echt lekker was. Zelfs de eenvoudige originele ceasar salad zonder toeters en bellen maar letterlijk een paar blaadjes sla met croutons, parmezaanse kaas en dressing was een combinatie die naar meer smaakte, en de pizza diavola was pittiger dan alle gelijknamige pizza's die ik in Rome heb gehad en natuurlijk zo dun dat je er bijna doorheen kan kijken.

Na het eten zijn we weer wat winkeltjes ingelopen tot we bij de tequila bar anderen zagen zitten; we zijn er gezellig bij gaan zitten om verhalen uit te wisselen en de laatste cocktail van de vakantie te drinken (tegen nederlandse prijzen). Op een gegeven moment zat de hele groep er te kletsen en kunstschaatsen te kijken, tot om elf uur iedereen weer zijn eigen weg ging. Omdat de kamer waar we morgen alle bagage in mogen bewaren die van mij is ben ik toch maar verder gegaan met inpakken tot ik bijna in slaap viel.