Haaien, sidderalen, barracuda's en schildpadden

Dag 18.

Vanochtend konden we uitslapen; althans dat was het idee. Nadat om zes uur de zon was opgegaan stond hij vol op het raam te branden dus werd ik al om half zeven wakker. Kan natuurlijk ook gewenning zijn na afgelopen dagen... Uiteindelijk nog tot negen uur weten rekken met omdraaien, beetje lezen etc. Toen toch maar opgestaan en naar buiten. Hier kwam ik Floor, Josefien en Ron tegen die het ook hadden gehad en liepen we met zijn allen naar de bank en vervolgens bakker voor lekkere broodjes, die nog lekker warm waren uit de oven. Het was ongelofelijk warm dus alles ging vanzelf al lekker langzaam. Op het strandje voor het hotel hebben we ontbeten waarna ik Laura heb wakker gemaakt zodat ze nog een half uur had.

Om kwart over tien was iedereen zover en liepen we naar een hutje voor de snorkelexcursie. Ik was nog steeds niet echt van plan om het water in te gaan, maar alles beter dan op het eiland smelten, en op een boot heb je tenminste nog wind. Dus ging ik ook voor een snorkeluitrusting en daarna in de schaduw wachten op de bootindeling.

Wij mochten op de rode boot, ook wel de ragga queen genoemd. We hadden bijna onze eigen boot met een ander nederlands echtpaar (de enige andere nederlanders op het eiland), en een canadese vrouw, wat dus best zielig was omdat de voertaal dus nederlands was. Voordat we aan boord mochten werden onze slippers verzameld, zodat we zonder schoenen op de boot gingen. Twee rastamannetjes waren onze begeleiders en kapitein, kok, snorkelgids en entertainment. Nog geen vijf minuten nadat we onderweg waren, werden we al gewaarschuwd voor dolfijnen. Natuurlijk niemand die dat geloofde, maar hij was er toch echt. Ook kregen we lekker gekoeld water waarin zelfs nig ijsklontjes dreven. Het werd al snel lekker druk op het voorsteven, omdat je hier lekker kon liggen en er meer wind stond. Na ongeveer een uurtje varen in een lekker relaxed tempo, we zijn tenslotte in de caribean, hadden we onze eerste stop. Omdat het voor mij de eerste keer in open water snorkelen was, en de snorkeldiploma's al wat jaartjes oud zijn bleef ik even voor de uitleg. Daarna was het vlug het water in via het trappetje (gelukkig had ik niet direct last van mijn knie), flippers aan en onder water kijken. Dat was wel even schrikken want het zat vol met vissen, maar goed dat ik er al in lag anders was ik niet gegaan. Zo wordt je wel gedwongen om vrij snel je angsten te overwinnen. Na een uurtje snorkelen was het erg mooi, overal zag je koraal waar je langs kon zwemmen. Ook zag je nog een paar visjes tussen het koraal zwemmen. En dit was nog buiten het natuurpark. Terug aan boord kregen we vers fruit om de zoute smaak te verliezen.

Een paar minuten verder varen, bijna op de grens van het Barrier Rif, waar de golven mooie schuimkoppen hadden, zaten we in het natuurpark. We zaten hier ook heel dichtbij San Pedro. Hier mocht je dus ook niet meer individueel snorkelen, maar alleen in groepjes met de gids. Voordat we er in gingen werden er eerst wat visjes in het water gegooid om de nursesharks die hier zwemmen te lokken. Daarna was de grote vraag wie er in durfde, want volgens onze gidsen waren ze ongevaarlijk maar allebei hadden ze littekens van haaienbeten. Uiteindelijk is iedereen er in gegaan en zijn we in twee groepjes op pad gegaan waarbij de gids ons op verschillende koralen en vissen wees. De visjes waren hier al een stuk groter en kwamen een stuk dichterbij. Bijna iedereen had een onderwatercamera gekocht en was dus volop foto's aan het maken. Best spannend wat daar straks van terecht komt als ze ontwikkeld zijn, het zijn tenslotte bewogen foto's. Was wel even wennen dat je niet direct de foto's kan zien en je door een lensje moet kijken. Eenmaal terug aan boord waren de haaien weer terug, wat ik op zich niet zo erg vond.

Hierna werd de lunch uitgedeeld, dit was een vers gemaakte hamburger. En vaarden we nog een stuk verder naar een ander park waar het erg druk was en er veel andere bootjes waren. Ook hier gingen we weer in twee groepjes op pad en zagen we onder andere schildpadden, waarvan er een vlak onder me door zwom. We zaten hier een tien meter van het rif vandaan en je kon hier gewoon op de zeebodem staan. Later zagen we nog een sidderaal die de gids uit een grot haalde, kleine haaitjes, barracuda's, een pijlstaartrog, een andere rog, haaitjes, regenboogvissen en nog veel meer die ik niet heb onthouden. Halverwege werd het opeens dieper en was er een grot op vijf meter diepte waar je doorheen kon zwemmen. Ik had eerder al even gedoken om te kijken of ik het nog kon, en ging het hier nog een keer proberen. Helaas kreeg ik op vier meter diepte last van mijn oren dus kwam ik er net niet, had ook niet geweten of ik het wel had gedurfd omdat er heel veel visjes uit kwamen. Laura deed ook een poging en kwam ook aardig in de buurt. Daarna snorkelden we weer terug naar de boot waar ik gelukkig wel onderdoor kon zwemmen. Daarna had ik het ook wel gehad, omdat het snorkelen nog best vermoeiend is. Uiteindelijk hebben we toch drie uur in het water gelegen. Terug aan boord kregen we een punch met vrij veel tequila en ging het zeil omhoog. De muziek ging ook weer aan en we kregen nacho's en salsa. In een zeer relaxed tempo vaarden we terug naar het eiland, waar we best lang over deden. Na een tijdje was de zon erg aan het branden, dus verhuiste ik naar het achterdek waar ik aan het roer mocht plaatsnemen aan het roer. Zo hebben we in een zeer rustig tempo toch bijna anderhalf uur gezeild (normaal duurt de trip tot half vijf, het was nu al bijna half zes), de zon was snel aan het dalen en we vaarden nu vrij strak aan de wind waardoor het zeil flink aan het klapperen was en de motor aan ging. Zodat we tegen zonsondergang bij de split zouden zijn. Helaas was het weer bewolkt en ging de zon in de wolken onder, maar was nog steeds een mooie grote vuurbal. Vanaf de split nam Richard het roer weer over en legden we aan. We spraken af om over een uurtje gezamenlijk te gaan eten, zodat er nog wat tijd was om te douchen en met aftersun in te smeren. Want ondanks meerdere malen ingesmeerd te zijn met factor vijftig waren er toch wat rode plekjes ontstaan.

Bij het hotel bleek onze kamerdeur nog open te staan, hij was zelfs niet dichtgetrokken want dan zou hij in het slot vallen. Dit was wel even minder, want ze hadden gezegd dat je je waardevolle spullen hier rustig achter kon laten in de kamer.

We gingen met zijn negenen bij de italiaan gaan eten. Josefine was hier ook gezellig weer bij, ze had lekker een dagje op het strand gelegen met een boek. Het eten was in verhouding vrij prijzig en voor het eerst in zeer kleine porties, op de pizza's na die een dikke bodem hadden en naar huis meegenomen werden. Na het eten ging Laura haar tas inpakken (dat had ik gelukkig al voor een groot deel gedaan) en ging ik met Josefine, Josefien en nog een paar anderen naar de supermarkt en daarna een stukje lopen. De rest ging naar I and I, een bar die vrij rustig zou zijn en ik had nog genoeg geld voor een strawberry colada. Dat hoort er tenslotte bij op zo'n eiland. Het was hier best gezellig met mensen op de dansvloer, schommels voor de bar (deed me herinneren aan de tijd dat ik een schommel in het midden van de slaapkamer had) en vooral veel blacklight. Na een half uurtje had je het echter wel weer gezien en liep ik met Irma en Andre mee terug naar het hotel, waar Laura ondertussen in bed lag.