mayas en zeemeerminnen

Dag 4.

Wederom ging vanochtend om half zeven de wekker. Gelukkig hoefden we dit keer niet onze rugzak mee te nemen omdat we aan het einde van de dag hier terug zouden komen. Na een heerlijk ontbijt met empanadas (soort hartige appelflappen met kaas en suiker) dat best wel uitliep, omdat er steeds meer mensen bij kwamen zitten gingen we in twee busjes op weg naar de ruinas. Helaas was er slecht nieuws dat vanwege gevechten tussen twee inheemse bevolkingsgroepen het niet aanbevolen was om naar de Agua Azul te gaan. Voor de ruines moesten we eerst een natuurpark in, waar er brulapen werden gespot. Even later hebben we ook nog een toekan gevonden, wat zeer bijzonder is omdat je ze over het algemeen hoort maar niet ziet. Bij het park werd er een gids geregeld die ons uitleg zou geven over de ruines en ons zou begeleiden over een stukje jungletrail. Het archelogische park was in totaal 15 km groot en gebouwd tussen 150 voor Christus en 800 na Christus. Een groot deel van de ruines waren nog bedekt met de jungle die hier later overheen is gegroeid. We begonnen bij wat gemarkeerd was als het centrale plein met een paar bouwwerken die gebouwd waren door koning Bakal, de belangrijkste en langstzittende koning. Er waren diverse tempels, die je mocht beklimmen (wat ik natuurlijk bij de eerste de beste moest proberen) en bij een naar binnen kon, een schitterende graftombe van de koning en het koninklijk paleis, allemaal perfect uitgelijnd aan de hand van astronomische gegevens. Bij het paleis ging de hele groep naar boven om van het uitzicht te genieten. Je kreeg hier een goed beeld van hoe de koningen en koninginnen hier vroeger geleefd moeten hebben, met beschilderingen, hierogliefen, ventilatiesystemen en zelfs de koninklijke toiletten. We zijn hier ook afgedaald naar de onderwereld van de god Xibalba. Twee keervper jaar na het zaaien bracht de koning hier negen dagen door om te mediteren, je kon hier ook op de troon zitten. Gelukkig was het hier niet zo donker als vroeger en liepen we al snel naar buiten waar de gids ons uitleg gaf over de mayakalender en soort van sterrenbeelden. Waarbij blauw mijn kleur was en ik de Master of the universe zou zijn. Daarna liepen we verder naar een veld met de drie jongste tempels gebouwd door de jongste zoon van Bakal die koning werd omdat hij was geboren met zes tenen (Bakal was getrouwd met zijn zus, zodat de macht binnen de familie bleef). Hier raakten we Laura kwijt toen we naar het balspeelveld (veel kleiner dan in Chitzen Itza) liepen en zij een andere tempel had beklommen. Gelukkig was ze de goede kant op gegaan en had ze ons op tijd gevonden voor we de jungletrail zouden doen.

Hiervoor liepen we terug naar het begin waar we over een zeer smal en modderig (het had gister geregen dus niet iedereen met sandalen was even gelukkig) paadje liepen. Dit was een zeer mooie tocht langs overwoekerde ruines, watervallen, rotspartijen en natuurlijk tropische begroeiing met hoge bomen en veel lianen. De gids kon ons ook een paar bijzondere bomen aanwezen zoals de zwwrtboom, mint en nootmuskaat. Na anderhalf uur waren we terug op de weg en was het nog tien minuten lopen naar de entree waar de busjes op ons wachtten.

De volgende stop was bij de cascades de Misol Ha, waar we eerst gezamenlijk gingen eten (wederom een heerlijke spaghetti, dit keer met veel gehakt en tomatensoepsaus). Toen iedereen had gegeten liepen we naar de watervallen die je van een afstandje al kon zien. Bijna iedereen trok meteen de kleding uit om het water in te duiken, wat best wel koud was maar als je er eenmaal doorheen was best lekker. Na een poging richting de watervallen te zwemmen (wat best zwaar was met de stroming) zijn we naar een kleine waterval gezwommen waar het water duidelijk warmer was en je op de rotsen kon zitten. Uiteindelijk zijn we met een paar toch naar de kleine waterval gezwommen om er onder te spetteren, dit was wel echt een euforisch gevoel! Na nog even wat gebadderd te hebben, zijn we even wezen drogen om daarna door de grot achter de waterval door te lopen. Het eerste stuk was nog van beton maar het laatste stuk was flink klimmen tot de grot waar de kleine waterval begon. Vanaf hier kon je goed de regenboog onderaan de waterval zien. Iedereen moest hier natuurlijk op de foto, waarna we een groepsfoto hebben laten maken door de mexicaan die er zat, maar zo ver had ingezoomd dat de helft (van de vijf) er op stond. Terug ben ik ook nog op de rots geklommen om onder de grote waterval te staan, wat een zeer mooie foto opleverde. Nadat iedereen weer terug was, reden we terug naar Palenque waar we bij de super che stopten. De makro is niets in vergelijking met deze supermarkt, waar je echt alles kon kopen en vooral de zonnebrand, mueslirepen, bakkerij en drankafdeling druk bezocht werden. Toen iedereen was voorzien werden we afgezet voor het hotel waar iedreen even tijd voor zichzelf had en we tegen zeven uur gingen eten.

Vanavond gingen we gezellig met zijn drien op pad waarbij Laura haar spaans goed kon oefenen om voor ons als tolk te dienen. Het was echter wel een restaurant met amerikaanse kaart, maar wel met toetjes! Nadat we gezellig hadden bijgekletst zijn we ergens anders heen gegaan waar het drukker was om een cocktailtje te drinken. Deze waren erg lekker, zeker in combinatie met de nacho's en soort cocktailsaus die je erbij kreeg en de ober was zeer aardig en hielp ons met het spaans onder de knie te krijgen. Na de eerste cocktail ging Josefine naar bed en bleven Laura en ik achter om een tweede cocktail te proberen en gingen daarna met een deel van de rest van de groep op het dakterras sterren kijken en aan de baco's. Tegen half twaalf hadden Nanda en ik het wel gehad en gingen we naar bed.