Delft - Beieren

Dag 1.
Delft - Zumarshausen

Vanochtend begon de dag heel vroeg, na een vier uurtjes slaap. Om kwart voor zes ging de wekker, waarna het Vincent het licht aandeed om rustig wakker te worden en weer weg te dommelen. Om vijf over zes moesten we er toch echt aan geloven aangezien Sophie over tien minuten voor de deur zou staan. Gelukkig stond alles klaar en had ik de avond ervoor gedoucht. Stipt om kwart over zes kreeg ik een smsje dat Sophie bij de trabant stond. Vijf minuten later waren wij er ook en was het even proppen met drie passagiers, twee koffers en handbagage. Vincent had ons beloofd naar het opstappunt bij de ikea te brengen.

Hier was het even zoeken waar we precies moesten zijn. Uiteindelijk zagen we de bus op de parkeerplaats van de ikea lopen dus moesten we een stukje lopen. Er waren nog twee andere passagiers en precies volgens schema vertrokken we richting Rotterdam en Waalwijk om ook andere reizigers op te halen. Dit gingrij vlug tot we vanaf hier tot Asten (wisselpunt) in de file stonden. Gelukkig kon je wel goed slapen in de bus. Iets na half tien waren we er toch en kregen koffie en cake en konden we de benen strekken. We zaten aan lange tafels waar we direct aanspraak hadden door toekomstige reisgenoten. We gingen ook met deze bus naar kroatie, andere bussen gingen naar Toscane en Berlijn.

Om kwart over tien konden we de baggage overpakken en zaten we in de bus met 43 andere oudere reizigers, de chauffeur en zijn dochter die vakantie had. We hadden een plekje gevonden op de voorste bank, dus konden het goed zien. Om half elf vertrokken we om bij Venlo de grens over te gaan. Ook kregen we een dvd te zien met veiligheidsinstructies. De reisleidster had bonnetjes voor drinken. De chauffeur mochten we aanspreken met meneer (Peter) Pastoor, wist heel veel te vertellen over de route. Zoals de landbouw in Limburg, wegenbelasting in buitenland, naamgeving van de autobahn, windmolenparken, bruinkoolafgravingen voor de drie energiecentra, rijgeleiding ipv vangrrails, Herpen (Schumacher), Eiffelgebergte met uitgedoofde vulkanen en de bergen met talbruckes en vergezichten waar ik ontzettend van kan genieten, de bloesem en wijngaarden bij het Ahrtal,

De eerste en tevens lunchstop was om half een bij Brohtahl, een wegrestaurant vlak voor Koblenz. Hier kregen we tot kwart over een pauze. Hier hebben we dankbaar gebruik van gemaakt om het wc te bezoeken, inclusief de bonnetjes, te lunchen bij de weestaurant of burger king. Ik ging voor tomatensoep en erdbeerenkuche en Sophie voor een salade bij de burger king. Natuurlijk werden er ook fotos gemaakt van de omgeving en de bus. De bus naar Toscane die eerder was vertrokken kwam hier later ook aan.

De volgende streek was de midden moezel in de Hunsruck waar we de Moezel overstaken. Was wel gaaf om dit terug te zien in de lente. We kregen ook wat extra info over de streek, rivieren en das Deutschhes Eck, Bonn (tot 1990 hoofdstad van West-Duitsland) en het romeinse Koblenz. Je merkte hier ook heel goed het hoogteverschil aan je on wat met een kauwgom zo over was. Vlak voor dreieck Nahetal kwamen we in een korte file wegens een ongeluk en het gebrek aan vluchtstrook wegens wegwerkzaamheden. De omgeving hier was ook minder bergachtig met meer heuvels. Hierdoor kunnen de druivenplanten beter gedijen, dit werd afgewisseld met felgele velden van korenbloemen die gebruikt worden voor biobrandstof en van verre al opvallen. Tegen drie uur kwamen we langs een auto die aan het branden waren. Hier waren ook containerwoningen waar mensen uit de voormalige oostbloklanden die hier in de wijngaarden werken (tijdelijk) huisvesten. In de verte kon je ook de kastelen van Worms en Speyer zien die erg veel op elkaar leken. Bij Speyer, een romeinse stad waar leden van de koninklijke familie werden begraven, hier staken we ook bij een zeer opvallende brug de Rijn over. Omdat er file stond op de a6 richting Heilbronn, gingen we via de a81 via Karlsruhe.

Bij rasthof Kraichgau was de tweede pauze. Hier kregen we `slechts` twintig minuten vlakbij het techniekmuseum Sinheim met twee witte concordes waarvan een van Air France en de Rhein-Neckar-Arena.

Vanaf hier was het nog ongeveer 231 km, 2,5 uur, die we in twee keer gaan rijden ivm verwachte file en de rijtijdenwet. Vanaf hier was het een vrij rustig stuk waar ik met een monotone motor, rustige muziek op de achtergrond en een beetje wiegen in slaap viel. Dit tot vlak voor de Engelberg met een 2,5 km lange tunnel. Aan het einde kwamen we bij
Stuttgart. Een stad waar de chauffeur best veel over wist te vertellen. Je merkte ook dat de zon aan de daling begonnen was, want het werd steeds warmer.

De vierde en laatste stop was bij rasthaus Gruibingen. Dit was een feng shui restaurant inclusief fonteintjes en nepbomen. In de buurt was een mooi vakwerkhuis/kasteeltje en de bergen riepen heel erg de sfeer van Zwitserland op. Dit was dan ook een zeer mooie pauze van een half uur. De route vanaf hier was ook ontzettend mooi met fantastische uitzichten en tunnels door de geweldige bergen van het zwarte woud heen. De weg was hier dan ook zeer steil. Om zes uur vertrokken we met nog een uur te gaan. Hier kregen we ook de laatste informatie voor morgen. We reden hier ook langs het plaatsje ndenau waar we op de terugweg zullen overnachten. Ook kwamen we langs Ulm ar de buschauffeur toch moest spieken voor de info dat hier onder andere de hoogste kerktoren van Europa staat.

Nadat we de vrijstaat van Beieren, geboortestreek van Sissi, waren ingereden hadden we een flink stuk file wegens een auto met pech. Ook vielen met name de trapgevelige kerktorens op, terwijl daarvoor nog alles wit was en later met koepels. Een stukje verder reden we langs de duitse legoland. Bijna net zo populair als de efteling in nederland, waar we eerder die dag waren langs gereden.

Uiteindelijk kwamen we precies om 7 uur aan bij het overnachtingshotel Krone in Zusmarshausen vlakbij Augsburg. In het dorp reden we langs een kerk en een paar dorpshuisjes. Nadat de chauffeur ons had ingecheckt, kamerindeling had voorgelezen konden we de koffers pakken en de sleutel vragen.

We hadden nog drie kwartier voordat we gingen eten dus hebben we de koffers naar kamer 34 getild en zijn we nog even het dorpje ingelopen. Nu was het nog licht, ook al stond hij vrij laag. Als eerste zijn we naar de kerk gelopen als orientatiepunt. Dit was een katholieke Mriakerk, omdat er een paar vrouwen bezig waren met schoonmaken mochten we even binnen kijken. De kerk was van binnen vrij modern met een mooie plafondschildering en versierd in de pauselijke kleuren geel / wit. Tegenover de kerk was ook nog een st. Antoniuskapel, deze was echter gesloten. Achter de kerk was ook het raadhuis, deze was erg eenvoudig maar had een overzicht van alle wapens. Naast het raadhuis zat de vrijwillige brandweer en muziekvereniging. Vanaf daar zag je in de verte op een gebouw Fogel Muhle staan, maar een molen was er niet. Toen zijn we maar teruggelopen en nog wat fotos van bloemen gemaakt.

In het hotel konden we direct aan tafel aanschuiven. Als voorgerecht kregen we aspergesoep, vervolgens varkensrolade met jus, patat en snijbonen en tot slot vanillepudding met bosbessen. Dit was allemaal erg lekker. Tegen uur waren we klaar en zijn we naar onze kamer gegaan om te douchen en wat te lezen. Morgen vertrekken we namelijk al om acht uur en kan je om kwart over zeven ontbten. Dat is dus weer vrij vroeg, maar beloofd een mooie route te worden met Oostenrijk, Slovenie en Kroatie.