heenreis

Dag 1.

Deze dag begon al heel vroeg met het afscheid nemen van Ruben. Daarna alsnog de tas inpakken, wad eigenlijk voor gisteravond gepland maar daarvoor was het toch iets te gezellig op de toren. Nog even een keer e-mail checken en dan maar met de tram en trein naar schiphol. Het was de planning dat ik weggebracht zou worden door mijn moeder, maar daar was helaas iets tussen gekomen. Om half elf had ik met Josefine afgesproken en nadat we elkaar hadden gevonden hebben we nog even vlug mexicaanse pesos hebben gekocht.

Gelukkig hadden we al via internet ingecheckt en was er geen rij bij het afgeven van de bagage. Josefine nam daarna afscheid van haar moeder zodat we door de douane heen konden. Dit ging gelukkig vrij snel aangezien er geen bagage en persoonscontrole was. Omdat het pas elf uur was hadden we nog tijd zat om even rustig een kopje thee te drinken en op ons gemak naar de gate te lopen. Hier bleek alsnog per gate de controle plaats te vinden. Aan ons de eer om door de zeer nieuwe bodyscans te gaan, waarbij er een scan gemaakt wordt van je lichaam en daarna mogelijke gevarenplekken worden gefouilleerd. Het was nog duidelijk wennen voor het personeel omdat het vrij traag verliep en op een gegeven moment stil lag omdat er twee keer achter elkaar op dezelfde knop was gedrukt zodat hij zichzelf had uitgeschakeld. Maar na een half uur in de rij was het onze beurt en uiteindelijk duurde het nog een uur voor het vliegtuig met 20 minuten vertraging kon vertrekken. Gelukkig was Jacob op msn om nog even mee te kletsen en zei hij Laura de groetjes te doen.

Uiteindelijk begon de bijna 12 uur durende vlucht naar Cancun waarbij er behalve water en bewolking niet veel te zien was en we regelmatig last hadden van stevige turbulentie. Tegen half zeven lokale tijd (zeven uur tijdverschil) waren we dan eindelijk geland, toen we het vliegtuig uitstapten voelden we direct het temoeratuurverschil van 20 graden en konden we door de immigratie heen (weer een stempel erbij), de bagage ophalen en door de douane waarbij Josefine de pech had steekproefsgewijs gecontroleerd te worden. Dit ging best netjes met een knop die groen of rood oplichtte zodat er geen sprake was van voorkeur oid. Buiten hadden we al snel de groep en reisleidster gevonden en was het handjes schudden en wachten op Laura die bij een andere terminal bleek te staan. Nadat we daarheen waren gereden hebben we nog een rondje gelopen en net toen we zouden opsplitsen binnen en buiten om vonden we haar.

Daarna liepen we gezamenlijk terug naar de bus en vertrokken we voor een '2 uur' zeg maar drie uur durende reis met een privebus naar Valladolid. In de bus kregen we even een korte uitleg en alvast informatie over de volgende dag; we gaan er direct hard tegen aan met een bezoek aan Chitzen Itza. Van de omgeving kregen we helaas niet veel mee, het was sinds half zeven al donker en straatverlichting kennen ze hier niet. Wel was het behoorlijk groen met hier en daar een hutje of stenen huis. Het begrip verkeersdrempels kennen ze hier echter wel; zelfs op wat door moet gaan als snelweg wordt zo hard afgeremd tot je stapvoets er overheen kan.

Tegen het einde van de rit was bijna iedereen in slaap gevallen. Uiteindelijk reden we de stad Valladolid in, waar de bus ons naar het marktplein bracht met een schitterende verlichte kerk. Aan dit plein lag ook het hotel Maria del Luz waar we vannacht slapen. De reisleidster checkte ons in en achter de receptie hing een afbeelding van de heilige maagd van Guadeloupe en werden we per tweetal ingedeeld in een slaapkamer. Vanavond lig ik met Josefine op een kamer, deze waren zeer schoon en ruim opgezet. We wouden allebei nog een stukje lopen dus zodra de tas lag gingen we direct op pad omdat we toch best moe werden. Zo hebben we een rondje om het plein gelopen en bij de domino pizza een lasagne gegeten. Daarna toch maar terug naar de kamer gegaan waar ik erachter kwam dat de zonnebrand was ontploft en mijn hele toilettas onder zat. Uiteindelijk lagen we tegen half twaalf lokale tijd in bed.