Terugreis

Vandaag ging heel vroeg de wekker; zoals iedere dag was er namelijk om kwart voor negen een ochtendgebed in de parochiekerk. Maar omdat we daarna op tijd bij de bus moesten zijn wouden we direct al onze bagage meenemen, dat dus nog ingepakt moest worden, even lekker douchen voor de lange reis en afscheid nemen van ons gastgezin. Dus om half acht was het opstaan, inpakken, douchen tot de gastmoeder langs kwam omdat ze met haar zoon naar de kerk ging om acht uur. Dus was het heel snel afscheid nemen en de cadeautjes (tulpen, hagelslag en klompjes) geven. Uiteindelijk was het voor ons haasten om toch op tijd te komen, wat natuurlijk niet ging werken en we er tegen negen uur waren, maar ze gelukkig net begonnen waren met het openingslied. En we waren duidelijk niet de enige die er pas zo laat waren. Na het ochtendgebed werden er nog een paar afscheidsspeeches gegeven waarin iedereen werd bedankt en ons een paar Poolse woordjes werden geleerd; Djobre ze Jesuis (Jezus is goed). Waarna iedereen elkaar ging knuffelen en omhelsen om afscheid te nemen. Tot slot mocht ik nog een paar woordjes spreken om iedereen voor volgend jaar uit te nodigen; wat natuurlijk flink improviseren werd maar iedereen was enthousiast en daar gaat het om. Na nog de laatste groepsfoto's gemaakt te hebben liepen we door de sneeuw naar de tram waar we buiten nog een paar boodschappen in de sneeuw schreven en engeltjes maakten.

Vervolgens namen we de tram naar de MTP waar we nog wat laatste foto's wouden maken bij de stilteruimte. Maar helaas was deze al opgeruimd dus gingen we zoeken naar de bus. Het was maar goed dat we zo vroeg waren vertrokken want ze hadden een straat helemaal afgezet om daar alle bussen te laten stoppen en het was flink zoeken voor we wisten waar de Nederlandse bus stond. De tramhalte die stond opgegeven was namelijk halverwege de straat waarna we de verkeerde kant opliepen tot we bij het einde bij de Poolse bussen stonden en iemand gelukkig een plattegrond had en ons kon wijzen waar we wel moesten zijn en we dus met de tram een paar haltes terug konden. Uiteindelijk waren we ruim op tijd dus konden we rustig aan doen, ons aanmelden, waarbij Pam meteen haar bagage kwijt kon in de bus en mijn bus nog moest komen. Ook nog even wat mensen gedag gezegt die in een andere bus zaten.

Tenslotte maar een plekje opgezocht halverwege de bus. Later kwam de groep internationale studenten uit Wageningen ook in de bus, en omdat later de Duitsers erbij moesten kwam Babette naast me zitten. Tegen half een vertrokken we om de Duitsers op te halen en tegen een uur gingen we op weg naar Duitsland. Dit was echt een hele mooie tocht over allemaal landelijke weggetjes; en omdat het nu licht was kon je ook de omgeving goed zien. Het was echt heel mooi om over het platteland te rijden en door de heuvels met gigantische bossen waarvan alle bomen wit waren en huizen met enorme ijspegels aan de daken en vooral de sneeuw die nergens vertrapt was en steeds dikker werd. Tot we na de grens in Duitsland kwamen en de sneeuw zo erg bleek te zijn dat het onmogelijk was om de snelweg sneeuwvrij te houden en we dus gemiddeld 40 / 50 km per uur gingen rijden. Toen werd al uitgerekend dat de tocht waarschijnlijk vier uur vertraging zou krijgen vanwege de sneeuw. Wat echter niemand heel erg vond, omdat mensen liever in de bus zaten dan om kwart voor twee op station Utrecht. In het begin heb ik zeer gezellig met Babette gekletst over van alles en nog wat; varierend van hoe we het geloof ervaren tot en met hoe er mee om te gaan met vriendjes etc. Later waren we allebei toch wel erg moe, dus gingen we proberen te slapen, en toen dat niet lukte ben ik maar een boek gaan lezen. De eerste stop was vervolgens bij Frankfurt Oder (vlak voorbij de grens) waar we drie Duitsers uit lieten stappen. En vervolgens moesten we nog naar Munster. Deze reis duurde echt lang en schoot niet op vanwege de hoeveelheid sneeuw die er was gevallen. Ondertussen waren we na een lange stop ook liedjes gaan zingen en werd er heel veel snoep doorgegeven. Na de stop in Munster (midden in de nacht) sneeuwde het nog steeds. Ondertussen was het toch wel gelukt iig even te slapen. Tegen zeven uur hebben we een extra stop gemaakt in Wageningen omdat daar 19 man (meer dan de helft van wat er op dat moment nog in de bus zat) moest zijn) en kwamen we tegen kwart voor acht aan bij station Utrecht CS. Waar we aankwamen op een heel leeg station en na kaartjes gekocht te hebben nog even koffie hebben gedronken bij de Starbucks en ik uiteindelijk samen met een meisje dat naar Rotterdam moest in de trein zat. In de trein hebben we gezellig gekletst, met name over de verschillen tussen de hervormde kerk en de katholieke kerk en toen we in Rotterdam waren hebben we e-mails uitgewisseld. Waarna ik de stoptrein had naar Delft en tegen half tien met de fiets thuis was en de rugzak kon droppen en van een heerlijke warme douche genoot.