'Normale' dag

Vijf minuten voordat de wekker ging werd ik wakker. Verbaasd constateerde ik dat mijn kamergenootjes al lang op waren gestaan en ik een wekker gemist had en in de rij stonden voor de douche. Dus bleef ik vijf minuten liggen zodat ik, nadat de spullen waren gepakt direct gebruik kon maken. De twee Roemeense meisjes gingen al ontbijten en vertrokken kort daarna omdat zij eerst nog deelnamen aan een eucharistieviering om 8.00. Een half uur later vertrokken wij ook voor het ochtendgebed van Taize in onze parochiekerk waar ik het evangelie mocht voorlezen. Na deze korte viering gingen we uit een in gespreksgroepjes om de eerste twee delen van de brief die centraal staat te spreken. Ik had het geluk dat iedereen in mijn groepje (2 Nederland, 2 Parijs 7 Polen) engels sprak, zodat iedereen iig het gesprek kon volgen. Door vermoeidheid of andere redenen durfde toch niet iedereen mee te doen waardoor er een aantal stiltes vielen, wat de kwaliteit van het gesprek echter niet ondermijnde. We hebben toch onze ideeen kunnen delen over begrippen als 'dorst' naar geloof, hoe moeilijk het is om open te staan voor God, met name als hij iets anders van plan is dan jij wil, om dankbaar te zijn voor datgene wat je gegeven is en om ambitieus te zijn omdat 'zij die vragen gegeven zal worden'.

Na dit uurtje was er weer warme thee en koffie met iets erbij, waar ik nog even had gekletst met de enige andere nederlander uit de parochie (ze is met een internationale studentengroep uit Wageningen). Nadat Pam ook klaar was met haar groepje, ik had tenslotte beloofd te wachten, gingen we met de tram die bij het beginpunt waar wij zaten al niet voller kon de reis van iets meer dan een kwartier naar de etenshallen. We waren nog niet buiten of werden verrast door een sneeuwbui die in vergelijking met vorige week een dug laagje sneeuw achterliet. Daar kwamen we andere busgenoten tegen die afval aan het ophalen waren zodat Pam bij hun kon blijven als ik naar de stilteruimte ging. Het was opvallend hoeveel jongeren deze ruimte gebruiken om iets bij te slapen.

Om kwart voor drie hadden we afgesproken bij hal 5 voor de eenmalige workshop (eigenlijk demonstratie) Poolse dans en zang. Daar waren ook nog een paar andere nederlanders naar de middagviering geweest die ik dus had overgeslagen. Zij waren van plan naar een workshop te gaan over vooroordelen en verscheuringen binnen groeoen. Na een korte inleiding met drie gasten waarvan twee vertelden over hun relatie over de grenzen Polen - Duitsland en de vooroordelen die daar waren en de verscheurdheid tussen drie stammen in Nairobi. Vervolgens werden er in kleine gespreksgroepjes gepraat over vooroordelen in het dagelijks leven waar we al snel de conclusie trokken dat dit kwam door 'lack of knowledge'. Vanwege de grote verhouding Nederlanders kwam de discussie al snel op de verhoudingen tussen Christelijke religies in Nederland. Vooral het begrip verzuiling was moeilijk te begrijpen voor ze, en voor ons om uit te leggen wat precies het keerpunt was dat we het nu niet meer kennen.

Vlak voor vijf uur moesten we de groep echter verlaten voor de meeting voor de promotie bij de recepties per land. Hier kregen we uitleg do's en dont's en werd er een indeling per land gemaakt. Wij mogen met zijn drieen naar de kathedraal om de Slovenen uit te nodigen om volgend jaar naar Rotterdam te komen.

Toen was het 'haasten' om op tijd bij het uitdelen van de maaltijd te zijn waar we dit keer niet naar binnen werden gedrongen. Ik was meegelopen met een paar andere nederlanders die ik uit de bus kende en Pam met een paar permanents uit Taize. De maaltijd vanavond was witte bonen in tomatensoep achtig. Was iig lekkerder dan gisteravond. Daarna liepen we naar de grote zaal voor het avondgebed. Het leek er zowaar op alsof ik toch wakker leek te worden. Ook dit was weer een zeer mooie viering, toch jammer van het vele Pools en gebrek aan vertaling per radio.

Na afloop hebben we de maaltijd aangevuld bij de mac om de hoek waar zelfs nonnen het goede voorbeeld gaven. Daarna was het wachten op de tram en op weg naar de parochiekerk voor de animatormeeting. Hier bleek dat we slechts met vijf landen aanwezig zijn in deze parochie; Slowakije, Roemenie, Frankrijk, Nederland en meerdere groepen uit Polen. Dus over het algemeen werd er Pools gesproken en zeer beperkt vertaald naar het engels. Nadat was besproken wie wat zou doen de volgende dag tijdens het landenfeest en vooral hoe lang het zou duren werden de voorleesstukjes verdeeld en mochten we tegen kwart voor elf vertrekken terwijl anderen nog bleven repeteren voor de liedjes. We waren vrij laat thuis maar gelukkig had Basi (Roemeense animator) een briefje laten schrijven in het Pools zodat ze dat begrepen. Pam had ondertussen een poging gedaan ze een paar woordjes Nederlands te leren waarna het snel omkleden was en haren invlechten waarna we tegen twaalf uur konden slapen.