Aankomst dag

De tweede stop was om kwart voor vijf bij het laatste benzinestation voor de Poolse grens. Hier was voor het eerst merkbaar dat het toch wel iets kouder is in het oosten. Na een drie kwartier bibberen gingen we weer de bus in, om een kwartier later stil te staan bij de grens om een vignet te halen. Daarna was het nog net iets meer dan twee uur tot we bij de middelbare school kwamen waar we ons moesten inschrijven.

We werden hier netjes verwelkomt door nederlanders in onze eigen taal waarna we onze spullen mochtten pakken en naar de school liepen (bus moest na een gevaarlijke keeractie verderop parkeren). Het was spiegelglad dus erg voorzichtig lopen. Hier mochten we de bagage in een lokaal zetten en kwamen we Jacek tegen, van wie iedereen in Delft de groetjes moet hebben. Na het doorlopen van het programma, er bleek zowaar nog een Delftenaar te zijn van de Morgenstondkerk) en wat afspraken werden we ingedeeld in gastparochies (98% is katholiek, 2% protestants). Na het betalen en animatoruitleg gingen we met zijn tweeen op pad. Er hadden namelijk zoveel mensen gereageerd dat er gastgezinnen over waren. Gelukkig slapen we zelf in de buurt... Het was even zoeken naar de tramhalte maar verder was alles goed aangegeven en min of meer bij de tramhalte werden we al opgewacht door een sterke jongen die een deel van de tassen overnam. We bleken de eersten te zijn, dus iedereen kwam ons begroeten en werden volgestopt met thee en lekkernijen. Daarna mochten we ons inschrijven en kregen we te horen in wekk gastgezin we zaten. Na nog meer thee en een paar keer lief gevraagd te hebben mochten we hier eindelijk heen. Waarbij we werden geescorteerd door twee scholieren die perse onze backpacks wouden dragen ...

We werden verwelkomt in een typisch communistische woningbouwflat uit de jaren 70, maar gelukkig hebben ze verwarming. Hier werden we enthousiast onthaald door Andre, de 27-jarige zoon des huizes van wie we direct allerlei cadeautjes ontvingen zoals een pen en chocola. Van zijn moeder Agnes die meteen voor ons ging koken (beenham, stoofpot, zuurkool, worst, kaad, boter, tomaat, aardappels, cake, koekjes en nog veel meer) en haar moeder die hier tijdelijk logeert omdat ze ziek was en gelukkig een paar woordjes duits spreekt zodat we enigzins kunnen communiceren. Dat de situatie trouwens erg bijzonder maakt omdat ze duidelijk hun best doen. Na wat pogingen begrepen ze gelukkig dat we wouden douchen en even bijslapen na de lange reis. Tegen half drie werden we wakker en stonden er nog twee gasten voor de deur. Dit keer waren het twee Roemeense meisjes die bij ons op de kamer komen liggen. De een spreekt vloeiend Engels en Frans en het andere meisje enkel Roemeens. Dat betekend dus nog meer taalverwarringen omdat er nu teveel talen worden gesproken. Maar wel een hoop gezelligheid en een echt taize gevoel!

Tegen half vier waren we alle vier gedoucht en konden we vertrekken naar de parochie waar het idee was dat we samen naar de grote hallen zouden reizen voor het uitdelen van de maaltijd. In de tram was het echter zo druk dat we de anderen al snel kwijt raakten en we met zijn tweeen op pad waren. Omdat we te vroeg waren gingen we eerst kijken bij het winkeltje dat helaas pas morgen open gaat voor een cd met taize muziek en kaarten. Dus gingen we op zoek naar een rustig plekje om te zitten waar Pam allemaal bekenden tegen kwam uit Taize en we Guido Schurmann ook tegen kwamen. Hier hebben we even muziek geluisterd, waarna we de moed bijeen raapten ons in de massa te begeven en in de rij te gaan staan voor het eten wat via twee smalle deuren erg moeilijk ging en daarna ook voor opstoppingen zorgde bij het uitdelen. Vanavond bestond de maaltijd uit een blik goulash, broodje, stroopwafel, een appel en een mok. We gingen zitten bij mensen die Pam kende uit Slovenie. Na het eten vonden we andere nederlanders van de busreis met wie we meeliepen naar de hal voor het avondgebed. Gelukkig waren we ruim op tijd en konden we ons met de radiootjes ergens vooraan installeren. Hier gingen ook wel wat oogjes dicht, zeker tijdens de stilte.

Na afloop besloten we nog even 'de stad in te gaan' en na zlotys gepind te hebben onszelf te verwennen met warme cacao en appelcrumbel / muffin met ijs. Dat was echt super smikkelen en pastte in het rijtje van Choco Sizzler in India en chocotaart uit Lissabon. In de tram terug naar het gastgezin kwamen we weer andere nederlanders tegen die ook chocola hadden gegeten en we de volgende dag weer zouden zien. In oppervrolijke stemming kwamen we iets na tienen aan in het gastgezin waar het al snel omsloeg toen er iets kwijt was. Ook de 'zoon des huizes' bleek op de versiertoer en wou ons allemaal aanraken (verstandelijk gehandicapt). Toen ook mog de kraan niet meer dicht wou was de chaos compleet maar tegen half twaalf lag iedereen gelukkig toch op bed...