Theeplantages in Munnar

We werden al vroeg gewekt en terwijl we nog bezig waren met aankleden kwam de gastfamilie naar boven om ons in de eetkamer van ontbijt te voorzien. Helaas waren deze dosa’s met een soort aardappelpuree met zeer zure nasmaak iets te veel voor deze vroege ochtend, maar uit beleefdheid toch maar opgegeten. Tegen negen uur kwam onze chauffeur voor rijden die ons op weg zou brengen naar Munnar. Dit zou een van de langere tochten worden, maar toch ‘slechts’ drie uur kosten. Nadat we het eiland hadden verlaten reden we al snel de heuvels in waar de chauffeur meerdere malen stopte om uitleg te geven over de bananen, rubber en ananasplantages. De laatste was best grappig omdat we naar de bomen keken en geen ananassen zagen en de chauffeur ons vroeg waarom we naar boven keken en bleek dat ze op de grond groeien in het midden van een soort reusachtige varens. Het leek wel of iedere hoogte zo zijn eigen soort plantage had en nadat we echt in de bergen kwamen reden we door uitgestrekte tropische bossen en hoorden we overal water stromen. De monsoon was ook hier net begonnen dus waren er overal watervallen te zien en vertelde de chauffeur dat we geluk hadden omdat het meestal droog stond. En uiteindelijk kwamen we in de omgeving van Munnar met zijn uitgestrekte theeplantages. Dit is gewoon een zee van groene blaadjes waarvoor vrijwel overal de bossen hadden moeten wijken en af en toe een paar huizen in het midden stonden. We kwamen ook langs plantages waar vrouwen bezig waren te plukken en we ze zo op de foto mochten zetten. Het laatste stuk reden we door de wolken heen waardoor er dichte mist ontstond en je bijna geen hand voor ogen zag.

In het dorp Munnar aangekomen stopten we bij een restaurant waar we snel uitstapten om in de stromende regen bij de foodcourt te gaan lunchen. Vanaf hier hadden we een goed uitzicht op het leven buiten waar complete schoolklassen begeleid door nonnen een weg probeerden te vinden en overal toeristen van de ene winkel in de andere schoten. Na de lunch reden we wel 100 meter verder om daar uit te stappen en van auto te wisselen, inclusief de bagage in de nog steeds stromende monsoonregen. Hier ontstond ook chaos over hoe dingen verder geregeld werden en wie er nou chauffeur was en uiteindelijk zaten we met de bagage in een geblindeerde auto met de afspraak morgen naar het kantoor gebracht te worden maar nu eerst sightseeing. Dat is ook precies waar het hier om draait; toeristen het zo makkelijk mogelijk maken en zoveel mogelijk te laten zien en doen. Niet eens zo zeer om de lokale economie te stimuleren maar gewoon omdat ze trots zijn. De nieuwe chauffeur sprak gelukkig veel beter Engels dan de vorige chauffeur, waar we ons een beetje verstaanbaar konden maken en kwam uit de omgeving dus wist precies wat hij ons wou laten zien. Ook al was dat helaas niet eerst naar het hotel toe om in te checken wat we graag wouden omdat er iets misgegaan was met de reservering en we wouden weten of we wel een overnachtingsplek hadden. De sightseeing begon in het Blossom Park; eigenlijk een soort hele kleine Intratuin waar je entree betaald om bloemen te bekijken en ook bloemen kan kopen. Hier hebben we dus een rondje gelopen en ons verbaast over de bijzondere namen die ze de bloemen geven. Vervolgens reden we verder naar de Honey Bee Tree; lokaal een zeer beroemde boom waar een groot aantal bijenkorven in hangen en wordt gebruikt om honing te vinden. Onder de boom stond er ook een verkoper om deze honing te verkopen. Vervolgens reden we nog verder naar een tweetal watervallen waar de chauffeur zijn best deed ons goed op de foto te zetten en tot slot een gigantisch stuwmeer waar aan de kant waar wij waren een kleine markt was waar ze zelfgemaakte spullen zoals chocola en thee verkochten. Nadat we groot hadden ingeslagen werden we door de chauffeur gewaarschuwd dit de volgende keer aan hem te vragen omdat dit geen a-merk zou zijn. Echter wordt er ook voor gewaarschuwd om de chauffeur niet te vertrouwen omdat hij je dan naar winkels brengt waar hij commissie krijgt als je iets koopt dus je eigenlijk gewoon op je goede verstand moet vertrouwen.

Verder wou hij helaas niet rijden omdat het te mistig was en je toch niets zou zien dus bracht hij ons naar het hotel dat diep weggescholen lag in de heuvels buiten het dorp met als je een klein stukje naar beneden loopt gigantisch uitzicht op een dal met theeplantages. Gelukkig was onze reservering aangekomen en werd de bagage direct naar de kamer gebracht waar we uitgenodigd werden voor de cookery lesson. Omdat ik meer behoefte had een douche en onbekend was hoe laat deze zou beginnen kwam ik vijf minuten te laat, Vincent besloot om gewoon even op bed te liggen om uit te rusten. De cookery lesson was echter meer een demonstratie waarin de kok liet zien hoe hij een gerecht maakte dan dat je zelf mocht koken. Maar was toch wel leuk om te zien hoe ze daar koken en mochten we verschillende kruiden proeven. Het hotel bleek maar vier hotelkamers te zijn en toevallig allemaal bezet door stelletjes van onze leeftijd; echter waren de andere drie stelletjes meer een groep die samen op reis waren dus gingen zij binnen zitten en moesten wij buiten zitten. Wat we gezien de temperatuur niet erg vonden tot er echt zonder te overdrijven 5 cm grote insecten rondvlogen en we verhuisd zijn naar de hotelkamer waar Vincent eerder al met een oude krant de muggen te lijf was gegaan. We hebben hier geweldig genoten van ons privé diner waarbij de ober ons na soep als voorgerecht een aantal gerechten bracht variërend van dit is echt lekker tot minder favoriet. Maar meer dan genoeg om ons buikje vol te eten en vervolgens nog een dessert kregen en koffie en thee. Helaas vergaten ze dit laatste weg te halen dus zijn we maar op bed gaan liggen lezen en Vincent zijn vader belde om hem te feliciteren met zijn verjaardag.