Zuidelijker in India is niet mogelijk

Het idee was om het rustig aan te doen en lekker uit te slapen, maar volgens de chauffeur was dat niet mogelijk als we die dag naar Kanyakumari wouden rijden omdat dat een pittige lange tocht zou zijn. Dus om zeven uur, nog voor we konden ontbijten vertrokken we en gingen we ergens langs de weg ontbijten in een restaurant met de chauffeur waar ook de ‘normale’ Indiër zijn ontbijt haalt. Het ontbijt bestond uit een soort pannenkoekjes met de keus voor een soort dipsaus uit vega of niet vega. Het was moeilijk te zien wat er werd voorgeschoteld, maar het belangrijkste was dat het lekker was. Dus konden we verder op reis waarbij we in een vrij plat landschap terecht kwamen met veel rijstvelden en bananen- en kokosplantages. Vlak voor drie uur stopten we bij het paleis Padmanabhapuram waar we snel kaartjes moesten kopen omdat ze tegen drie uur lunchpauze hadden. Hiervoor werden we van hot naar her gestuurd en moesten we toen we vrij dure kaartjes hadden terug omdat de schoenen verplicht uit moesten. Dit was wel jammer want het liep niet erg lekker op allemaal van die kleine steentjes, zeker niet voor Vincent die een voet had die een beetje open lag. Maar het paleis was erg mooi met vooral zeer gedetailleerd houtsnijwerk en in een paar vertrekken nog een paar meubels. Door het paleis was er een route uitgezet die je maar op een manier kon volgen en die je door allerlei vertrekken heen leidde waar een suppoost wat vertelde of een bordje hing. Dit was een flinke wandeltocht en toen we klaar waren, waren we toch wel erg blij. Dit paleis werd erg gepromoot maar was toch niet zo heel erg bijzonder. Althans; behalve als je bekijkt in wat voor goede staat het nog is en dat terwijl een deel nog gerenoveerd wordt. Daarna hebben we nog even een kort rondje gelopen door het museum en zijn we in de souvenirwinkel de laatste souvenirs wezen aanschaffen voor thuis. De chauffeur wou ons eerst ook nog naar Trivandrum brengen om ons daar rond te leiden en een strand in Kovalam. Maar dat zagen we niet zo zitten omdat we in Kanyakumari ook nog het een en ander wouden doen. Dus reisden we verder naar het zuiden waarbij de bergketen die Tamil Nadu van Kerala scheidt steeds dichterbij. Om dit dorp (het meest zuidelijkste puntje van India) gelegen in Tamil Nadu in te mogen moesten we ook weer toeristenbelasting betalen. Gelukkig was de chauffeur hier nog niet zo vaak geweest dus bracht hij ons meteen naar het hotel. Ook hier was iets mis gegaan met het reserveren; maar gelukkig hadden ze nog een kamer vrij met uitzicht op het strand waar we de volgende ochtend de zonsopgang konden zien. Want omdat dit het zuidelijkste puntje was van India kon je hier zowel de zonsopgang als zonsondergang in het water zien en dus voor, met name veel Indische, toeristen zorgde. Nadat we in de kamer waren geweest liepen we meteen naar de boot die ons naar de tempel zou brengen. Omdat er hier drie oceanen bij elkaar komen waren de golven gigantisch en legden we ook met een gigantische botsing aan en bleef de boot deinen waardoor je soms even moest wachten voor aan of van boord te gaan. We hadden hier even tijd om door de tempel te lopen en het eiland te bekijken, natuurlijk weer op blote voeten omdat de grond hier heilig is. In een van de tempels was een voetafdruk van de Godin Shiva die helemaal versierd was met bloemen en nagellak en geld naar toe werd geworpen en er heel anders uitzag dan de sobere voetafdruk van Jezus in de Que vadis kerk in Rome. We hadden de een na laatste boot terug naar het andere eiland waar een enorm hoog beeld van een heilige stond hier gingen we vlug even van de boot af om een foto te maken en dan weer terug zodat we niet hoefden te wachten op de allerlaatste boot. Terug aan wal was er even onduidelijkheid met de chauffeur, want we hadden afgesproken dat hij ons naar sunsetpoint zou brengen om naar de zonsondergang te kijken, maar hij zou er over een half uur zijn. De zon was echter al begonnen aan zijn daling dus vroegen we een andere chauffeur ons daarheen te brengen en kwamen we in het dorpje de chauffeur tegen. Toen we ons echter hadden genesteld op een rots om van onze laatste avond in India te genieten kwam hij er echter aan en had ook de auto meegenomen. Dus toen we na een teleurstellende zonsondergang (hij ging weer onder in de wolken) maar wel hele gave hoge golven hadden gezien en veel handelaars hadden afgewezen die echt de mooiste schelpen verkochten maar helaas niet die we mee mochten nemen door de douane gingen we met hem terug richting het hotel op zoek naar een kerk om de volgende ochtend een eucharistie te volgen. Ook dit was even zoeken omdat hij ons eerst naar een csi kerk bracht en geen katholieke kerk wist, maar gelukkig had ik eerder die dag een enorm mooie witte kerk op de foto gezet en wisten een aantal Indiërs onze chauffeur de weg te wijzen omdat dat wel een katholieke kerk was. Toen we daar aankwamen was er net een eucharistie bezig in de open lucht en was het even uitvogelen hoe laat de volgende ochtend de Engelse mis zou zijn omdat niet iedereen het begreep. Toen was het echt terug naar het hotel om te eten en vroeg naar bed te gaan zodat we de volgende ochtend van de zonsopgang konden genieten.