Afkicken & Terugreis

Tegen vijf uur werden we wakker van trommelgeluid en werden we wakker gehouden door de stem die door een microfoon de eucharistie vierde en het hele dorp mee kon genieten. Dus waren we tegen zes uur, zonsopgang ruim op tijd wakker. Daarna werd het gelukkig al snel stil dus konden we nog even een paar uurtjes slapen voor het ontbijt op bed werd geserveerd (tja, wat het laatste ochtend gevoel wel niet met je doet…) en we op tijd vertrokken naar de kerk. Omdat de chauffeur zelf ook christelijk was ging hij met ons mee. We vonden ergens halverwege een plekje bij een pilaar zodat we steun hadden als we moe werden van het op de grond zitten en zaten midden tussen de vrouwen en kinderen. Later bleek dat de mannen achterin de kerk op bankjes zaten, waar onze chauffeur dus ook was gaan zitten. Na afloop van de mis ging Vincent op zoek naar de priester, die heel goed te volgen was omdat hij in Engeland psychologie studeert en nu tijdelijk terug was waar hij oorspronkelijk vandaan komt. Dus sprak hij me aan omdat we waren opgevallen en kon ik alvast uitleggen dat we naar hem op zoek waren omdat we van een Nederlandse medeparochiaan geld hadden gekregen om hier aan een goed doel te geven en dat dit onze laatste dag was en we nog steeds niets hadden gevonden. Gelukkig kon hij ons helpen en nam het geld in ontvangst om het aan de lokale school te geven die problemen had om de leraren te betalen. We rekenden uiteindelijk uit dat de 70 euro die we hadden gegeven genoeg was voor het onderwijs van 50 leerlingen voor een jaar (70 euro is jaarsalaris voor 1 docent, en er zitten gemiddeld 50 leerlingen in een klas). Dus konden we met opgelucht hard vertrekken. Als eerste naar Trivandrum waar er een museum was en een dierentuin; met musea hadden we het allebei wel gehad en het was ook nog een half uur wachten voor hij open ging dus gingen we naar de dierentuin waar dieren die we eerder in het wild hadden gezien nu waren opgesloten. Dus een giraffe, een zebra, een paar herten, een paar slangen, krokodillen, apen, een beer en een leeuw. Zij waren er echter heel trots op want dit was een van de grootste dierentuinen van het hele land. Daarna moest en zou de chauffeur ons naar Kovalam brengen om het strand te laten zien. Dit had hij echter beter niet kunnen doen omdat de tijd een behoorlijke druk begon te leggen en het strand verder weg was dan hij dacht en hij meerdere malen de weg moest vragen. Toen we er eenmaal waren was het strand ook niet zo heel bijzonder, behalve dat het echt supertoeristisch was en nog hogere golven dan in Varkala. De chauffeur die zelf weg is van de oceaan kon helaas niet meelopen omdat er iemand bij de auto bleef staan zeuren dat hij een kaartje moest kopen. Dus was het vlug even klikken en in recordtempo door naar het vliegveld dat verrassend genoeg echt een half uurtje van het strand af lag. Omdat we hier rekening mee hadden gehouden hadden we genoeg tijd om daar even te lunchen voor we moesten inchecken. Dit was echt veruit een van de beste maaltijden en goede herinnering. Bij het inchecken hadden we geluk dat we alledrie de vluchten (van Trivandrum naar Bangalore, Bangalore naar Delhi en Delhi naar Brussel) in een keer mochten inchecken en dus verder ook niet meer op de bagage hoefde te letten tot we in Brussel aankwamen. Dus tegen drie uur begon de eerste vlucht van bijna een etmaal aan vluchten. In Bangalore werden we al opgewacht door een busje dat ons en andere gasten die ook naar Delhi overstapten direct naar het volgende vliegtuig gebracht en konden we nog net even genieten van de zonsondergang. In Delhi lag het echter wat ingewikkelder omdat we daar van de nationale luchthaven naar de internationale luchthaven moesten en deze een flink eind van elkaar vandaan liggen. Gelukkig was het transport wel goed geregeld. Eenmaal bij de internationale transfer moesten we via de voordeur naar binnen waar we door de eerste beambte werden tegen gehouden en een andere ingang moesten hebben en daar ook niet naar binnen mochten omdat de vlucht pas over vijf uur zou vertrekken. Maar gelukkig de derde ingang was dat geen probleem; we zaten tenslotte liever ingecheckt binnen dan buiten. Daar moesten we vervolgens een formulier invullen dat we het land verlieten en weer een griepverklaring, gelukkig hoefden we geen boardingkaart te halen of ons zorgen te maken over de bagage. Dus toen vonden we een plekje tussen heel veel andere Nederlanders die een paar uur eerder dan ons een klm vlucht hadden naar Amsterdam. Nadat we hier onze laatste roepies hadden uitgegeven aan hele dure koffie en de subway konden we vier uur even rusten, dutten etc. voor we in het vliegtuig moesten stappen dat ons terug zou brengen naar België. Dit instappen ging ook niet zo heel erg makkelijk omdat vijf meter voor het vliegtuig, midden in de slurf nog een allerlaatste (van de vijf eerdere controles op het vliegveld) controle hadden en er iets mis was maar niet duidelijk werd wat. Maar uiteindelijk was het toch ok en mochten we aan boord.