Zgorzelec - Liberec - Turnov - Praag

De ochtend begon met een avontuur onder de douche. Het was eerst uitzoeken hoe alles werkt. De helft was vastgebonden met tye-raps en de deur kon ook niet op slot. Dus hebben we dit om de beurt gedaan om de wacht te houden. Waarschijnlijk was dit vroeger een garage geweest gezien de 230v aansluitingen en architectuur. Onderwijl werd het laatste deel van de telefoonbatterij opgeladen en ging Vincent bubbles spelen. Daarna pakten we de banken en tafel van de camping en gingen we ontbeten met de chocopudding van de avond ervoor. Tot slot deden de heren de afwas, wat nog wat gekunstel was met waar en warm water en brak Linda beide tenten af en pakte de aanhanger in. Aangezien Vincent als enige pools geld had gepind betaalde hij de camping. Hier werden we nog gematst omdat ze geen 5 zloty wisselgeld hadden.

Rond half elf vertrokken we richting een supermarkt om de laatste zloty`s op te maken met boodschappen voor die dag. Ook werd er alvast lunch gehaald bij de bakker. Daarna werd er getankt en konden we op weg naar Tsjechië. Als eerst reden we naar het centrum omdat Vincent hier borden met Liberec had zien staan, die konden we nu niet vinden, dus volgden we Zawidów (laatste dorp in Polen). Bij een rotonde namen we de verkeerde afrit zodat we op een derderangs weg kwamen door dorpjes zonder naam maar met een bord. Deze dorpen waren duidelijk nog armer dan de stad. Bij Zawidow gingen we de grens over, veel was er echter niet te zien op de voormalige douanepoortjes na.

Omdat we een goed tempo hadden gingen we direct richting Liberec. Op dit stuk kreeg het landschap een hoog `sound of music` gehalte en werden de heuvels veel hoger. In het oosten zagen we schimmen van de voorlopers van het Reuzengebergte, waarvan we blij waren dat we daar niet doorheen hoefden. Vlak voor Frydlant was de 1e bergpas, dit was best een opgave voor zowel de auto als bestuurder. In het dorpje zelf was er een kerk en burcht in een, ook waren er een aantal lifters, waarvan kinderen en een man en vrouw, waarvan de man graag met ons mee wou en de vrouw zijn duim naar beneden haalde.

Op het stuk daarna waren nog 2 bergpassen van bijna 600m en 460m hoogte op het stuk voor Liberec. De haarspeldbochten werden ook steeds scherper. Na de tweede was er een bocht zo scherp dat we erg geschrokken waren. De uitkijktoren (Jested) in Liberec konden we al van ver zien. Gedurende lange tijd volgde een oranje Skoda ons, die ons in het dal inhaalde en erg boos waren. Twee bochten daarna zagen we ze met pech langs de weg. Vlak voor het verlaten van de stad kwamen we op de snelweg. Omdat hier een vignet voor nodig was namen we de volgende afslag naar een winkelcentrum met de Makro. Hier konden we geld pinnen en zouden we de remmen laten afkoelen en lunchen. Ook werd het volgende vlaggetje geplakt en zagen we dat het nummerbord scheef hing en van het achterlicht een moertje was los getrild. Hier zaten we dichtbij het wintersportgebied van Liberec, hier was ik al eerder geweest met mijn moeder, broertje en zusje.

Op de snelweg gingen we daarna vlug bergafwaarts waarbij we 100km per uur haalden op een recht stuk. Vlak voorbij een bocht kwamen we in Hodkovice bij een benzinepomp waar we een vignet kochten en een meisje vroeg of ze de ruiten mocht wassen. Vincent plakte het vignet en vulde het nummerbord in. Daarna reden we in een ruk naar Praag (70 km in 1 uur), wat best een prestatie is voor een Trabant met aanhanger. Hetgeen grotendeels te danken was aan het goed onderhouden wegdek, deels gesponsord met geld van de EU.

Vlak na Turnov zagen we nog een van de rotsensteden die in het Boheems Paradijs liggen. We zouden eerst een stuk omrijden via Jicin en Turnov, echter hadden we voor die dag genoeg heuvels gehad, dus besloten we de snelste weg te nemen, zodat we in Praag meer tijd hadden. Vanaf hier werd ook het landschap saaier en platter. We reden eerst nog langs Mladá Boleslav, waar een enorme Skoda-fabriek was gevestigd. Ook viel het heel erg op dat er overal watertorens zijn gebouwd. Dit zijn metalen torens, met bovenin een enorme bol, die er, zo vertelde Vincent, voor zorgde dat er genoeg druk bleef bestaan in de waterleiding. Vlak voor Praag kwamen we terecht in de file terwijl de zon vol op het dak stond en er geen schaduw was. Iedereen ging ook iedereen inhalen, en waar de snelweg twee rijstroken hadden, stonden er drie auto’s naast elkaar… De chaos was compleet en het was vreselijk warm, dus hebben we de weg verlaten. Aan het einde van de oprit bleek dat de weg die we wouden hebben niet mogelijk was, dus moesten we een u-bocht maken terwijl dit verboden was. Dit omdat linksafslaan niet mogelijk was door een andere file, dus hebben we de auto’s voor ons maar gevolgd, wat voor ons goed uitkwam. Vanaf hier zouden we binnendoor door vrijwel een directe weg kunnen rijden. Helaas was deze weg afgezet, dus zijn we bij een winkelcentrum gestopt voor een ijsje van de mac. Aangezien er in het complex ook een supermarkt was hebben we meteen boodschappen gedaan voor de BBQ.

Het stuk naar de camping was vervolgens erg simpel en stond goed aangegeven met borden. Op de camping was er een vriendelijke vrouw die ons een plek wees en uitgebreid uitleg gaf over de faciliteiten, ov en omgeving. We kregen zelfs een tafel met stoelen in bruikleen en als entertainment was er pingpong. De camping deed aan als een achtertuin die voor andere doeleinden werd gebruikt. Hier zetten wederom de heren de tenten op, terwijl Linda BBQ voorbereidde. Daarna stak Chris de BBQ aan en deed Vincent de was. De rode bieten soep was niet echt een succes. Daarna werd er uitgebreid ge-BBQt met spek, satéstokjes, worsten en vegetarische spiesen, wat allemaal echt super lekker was. Daarna was er nog een kampvuurtje en werd er met de aansteker gespeeld. Ook werden reisgidsen doorgespit, en whisky geproefd.