Trippstadt - Perl - Sierck - Schengen - Bech

Ondanks dat het zondag was zijn we rond acht uur opgestaan, zodat we voor de kerk klaar waren met inpakken. Chris had gister gezien dat er om 10 uur een ‘Heilige Messe’ was in het dorpskerkje St. Josef. We waren precies op tijd voor de viering, die in tegenstelling tot Dresden erg kleinschalig en gezellig was. Er ging een Italiaanse priester voor die de pastoor verving, die voor drie weken op vakantie ging. Hij riep de parochianen nog op de gastpastoor thuis uit te nodigen op de koffie of een dagje mee te nemen, zodat hij de gemeenschap goed kon leren kennen.

Na de eucharistieviering zijn we teruggereden naar Kaiserslautern om te tanken en Chris ons over de snelweg in een uur naar Frankrijk bracht zodat we via het drielandenpunt bij Perl, Luxemburg binnen konden rijden. Vlak voor de grensovergang is er van chauffeur gewisseld. Dit omdat de weg naar Sierck niet geschikt was voor vrachtwagens en dit niet zomaar is. In Frankrijk bleek dit zo te zijn wegens de smalle weg met veel hobbels en heuvelige weg. Ieder dorpje had ook zijn eigen Mariabeeld, waarvan in Kirschnaumen een schitterende Maria in Lourdes.

Vlak voor de grens kwamen we in het dorpje Sierck-les-Bains. Op het marktplein reden we langs een café waar een bord hing waarop crocque monsieurs (tosti’s) werden aangeprezen. We konden hier natuurlijk niet voorbijgaan zonder er een geproefd te hebben. Echter toen we naar binnen liepen voor de bestelling, bleek dat ze net gesloten waren en de eigenaresse aan het schoonmaken was. Gelukkig was er ook een bank aanwezig, waar Linda de monetaire voorraad kon aanvullen, terwijl Chris en Vincent bezig waren de vlag van Frankrijk op het zeil van de aanhanger te plakken. Na een korte zoektocht kwamen we een herberg tegen, genaamd Saint Vincent, dus zijn we daar vrolijk naar binnen gewandeld. Tot we eenmaal zaten en de kaart zagen, en schrokken van de prijzen. Op de kaart bleken geen lunchgerechten te staan en de prijzen van de voorgerechten waren behoorlijk boven budget. Uit beleefdheid hebben we maar drie koppen koffie besteld, wat ons drie expresso-kopjes met chocolaatjes opleverden. De koffie was wel echt lekker. Tegenover de herberg zagen we een tunnel onder het spoor, waar Vincent en Chris net onder door konden. Aan de andere kant lag er een kade langs de Moezel met uitzicht op Luxemburg. Vanaf hier had je ook een goed zicht op het kasteel.

Nadat we doorreden zijn we bij Schengen de grens gepasseerd, in plaats van het drie landen punt bij Perl, dat we niet echt konden vinden, maar volgens onze berekeningen aan het water lag. Daarna hebben we een stuk het Moezeldal gevolgd langs de wijnvelden tot Remich. Onderweg kwamen we langs het rondvaartschip Princesse Marie Astrid waar het Schengen-akkoord is getekend. Hier wouden we stoppen voor het eten, maar was ons te druk en toeristisch. Daarom zijn we maar landinwaarts gegaan richting de camping. We volgden de weg langs het vliegveld en namen vervolgens de toeristische route naar het Mullerdal. Halverwege het dal zijn we gestopt en hebben we knakworsten opgewarmd als zeer late lunch. Daarna hebben we een korte wandeling gemaakt naar de Schiessentümpel (waterval), dit was slechts 0,6 km lopen vanaf de parkeerplaats, en wel een goede afwisseling van al het in de auto zitten. Hiervoor moesten we echter wel een stukje de heuvel op, door het bos en langs rotspartijen. Waar we natuurlijk absoluut geen moeite hadden. Bij de waterval hebben we wat toeren uitgehaald (rotsen beklommen en door water gewaad) voor een paar mooie foto’s. In de omgeving van dit dal zouden nog meer wandelpaden zijn met rotsen, bruggetjes en andere natuurlijke attracties, maar daar was nu helaas weinig tijd voor omdat het al begon te schemeren.

Tot slot zijn we naar Buch gereden waar we een camping hadden gevonden in een touristenfolder die we op de parkeerplaats hadden gekregen. Deze camping lag op het terrein van een oud station, waarbij de kampeerplekken langs het oude spoor lagen, dat nu geasfalteerd was en dienst deed als fietspad. Hier werden we vrij typisch ontvangen door een Nederlands echtpaar dat ze eerst wouden eten en dat ze daarna ons zouden helpen. Gelukkig waren ze vrij snel met eten en werden we bijzonder vriendelijk geholpen. Voor deze camping waren we voor 2 nachten iets minder kwijt als de vorige nacht. We kregen een plaats toegewezen aan het einde van het terrein op een strook groen dat we volledig mochten gebruiken. Verderop lag er nog een oude spoortunnel uit 1901. Omdat de lucht begon te betrekken en het reeds miezerde werden vlug de tenten opgezet en het koken voortgezet vanuit de tent toen dit heviger werd. Omdat we waren vergeten boodschappen te doen en het zondag was aten we een vreemde combinatie rijst met kruiden, erwten, mandarijntjes en soepballen en chilisaus wat verrassend goed smaakte. Tijdens het eten begon het steeds harder te regenen zodat we vanuit de tent gegeten hebben, wat ook wel iets primitiefs had en we om konden lachen zo tegen het einde van de reis. De regen bracht ook veel insecten naar boven.

Na het eten was het nog steeds druilerig dus gingen we een rondje rijden door het land om wat te zien en te tanken, wat hier echt supergoedkoop was. Toen we vlak voor Echternach bij het tankstation waren viel echter de stroom uit, de olie zat er al in, dus we moesten wel wachten. Niet alleen wij, maar het halve dorp zat zonder elektriciteit. In de tussentijd is de route voor morgen uitgestippeld en een nieuwe kaart uitgezocht voor de ouders van Chris. Binnen een uurtje was het verholpen en reden we verder door Echternach, richting de rotsformaties bij Berdorf. Bij de Perekop zijn we uitgestapt en in de schemer via het bospad naar boven gewandeld, waar we volledig alleen waren en van een mooi uitzicht konden genieten. Het pad door de rotsspleet durfden we niet te nemen in verband met vleermuizen en andere dieren. Eenmaal beneden was het vrijwel donker, dus waren we precies op tijd. Daarna reden we langs de Preekstoel en een lang stuk grensrivier terug naar Echternach en de camping. Waar we relatief vroeg gingen slapen.