Luxemburg

Ondanks dat we vroeg naar bed waren gegaan kwam er niet veel van slapen. De regen werd steeds heftiger met een paar flinke stortbuien. Rond negen uur werden we gewekt door werkverkeer dat over het fietspad reed. We hebben nog een uur liggen uitslapen en zijn toen gaan douchen en ontbijten. Daarna zijn we zonder aanhanger op pad gegaan voor een rondje sigthseeing in het land Luxemburg. De eerste stop was in het dorpje Bech zelf; namelijk de twee kapelletjes met Maria en de ander een aantal heiligen. Daarna reden we door Manternach waar ook een paar bijzondere Mariabeelden stonden, waaronder een Maria in Lourdesgrot inclusief altaar. Omdat de bewegwijzering erg onduidelijk was, zijn we naar de grens gereden om net zoals gisteravond een stuk van de rondweg te volgen. In Wasserbillig kwamen de Moezel en Saar bij elkaar en konden we niet anders dan een stukje langs de Duitse kant van de grens rijden, we gingen onder andere langs de brug van de snelweg van Luxemburgstad naar Trier. Dit hebben we gevolgd tot Rosport, waar we een stukje zijn teruggereden richting Gisterklaus, hierbij hebben we vanaf het water moeten stijgen tot ruim 400m hoogte, langs een zeer steile weg dwars door de maisvelden, waardoor je je afvraagt of je wel op de juiste weg bent. Hier was een Mariabedevaartsoord, waar we zijn gestopt en de kerk hebben bezichtigd, met opvallend veel beelden van heiligen en een Maria met Jezus op het altaar. Deze werd voornamelijk gebruikt op de dag van de hemelvaart van Maria (15 augustus).

Daarna zijn we verder de heuvel op gereden richting Echternach, een ander bekend bedevaartsoord met het graf van St. Willibrord. Waarbij we langs de waterbronnen in Rosport kwamen. In Echternach hebben we geluncht bij een bakker in een supermarkt. Je had hier ook een zitje met uitzicht op de doorgaande weg van de grens naar Luxemburg, welke dwars door de stad loopt. De broodjes waren hier echt overheerlijk en de croissantjes waren zo lekker dat Chris zelfs nog nieuwe ging halen. Daarna zijn we over het marktplein, langs het oude stadhuis (hotel de ville) naar de basiliek gewandeld waar St. Willibrord lag begraven. In deze kerk was een bijzonder schouwspel van het licht dat door de glas in rood ramen viel.

De volgende stop was in Diekirch, genaamd naar de kerk die er sinds de Romeinse tijd staat. We konden de auto parkeren naast de kerk en hebben deze bezichtigd, deze viel echter tegen in vergelijking met de beschrijving. Daarna zijn we over de markt, waar kermis was, een rondje gelopen op zoek naar een toilet. Hier hadden ze een aantal fonteinen met ezels waar je aan kon zitten. Onderweg kwamen we een andere oudere kerk tegen, de St. Laurentiuskerk waar we naar zochten. Je kon hier nog heel goed de Romeinse overblijfselen zien door een glasplaat en in de muur. We kregen hier zelfs een gratis informatieboekje in verschillende talen over de kerk, die we na afloop mochten houden. Het Nederlands was wel gebrekkig. Daarna wees de portier ons de weg naar de toiletten en hebben we boodschappen gedaan.

Op weg naar Clervaux, kwamen we een andere, nog oudere Nederlandse auto tegen met aanhanger. De parkeerplaats die stond aangegeven was vol, dus bij een rondje kwamen we een parkeerplek tegen bij een school die wat verder uit het centrum lag en je niet voor hoefde te betalen. Daarna zijn we richting het kasteel naar boven gelopen. Op het binnenplein stonden twee oude militaire voertuigen opgesteld, de een was Duits en de ander was zijn Amerikaanse tegenhanger. Natuurlijk kon Vincent het niet laten deze uitvoerig te bestuderen en kwam tot de conclusie dat de degelijkheid en precisie van Duitsland het niet kon winnen van de massaproductie van Amerika. In het kasteel was er een fototentoonstelling “The Family of Men” waar we geen behoefte aan hadden, dus liepen we verder omhoog. Daar kwamen we bij de lokale parochiekerk, welke volledig was gebouwd met natuursteen en, net als het kasteel, op een bergkam zodat je hem van alle kanten konden zien. Deze kerk was echt mooi van binnen en ze hadden een klokkenspel dat ieder kwartier luidde. Tot slot hebben we een stuk door het dorp gewandeld naar de Lorettakapel. Dat verder was dan het op de kaart leek. Hiervoor moet je eerst richting het station, over het water, daar onder het spoor door en vervolgens een weg de heuvel op. Helaas was deze net gesloten, dus zijn we via de boskant teruggewandeld. Hier werden we nog aangenaam verrast door een Mariabeeldje in een romantisch kapelletje bij een rots waarvan gepreekt kan worden. Tot slot kwamen we in een woonwijk, waar we het water weer konden oversteken richting het centrum. Waarna we verder gingen richting de auto.

De volgende stop was Wiltz, vanaf de heuvel tegenover Wiltz (Niederwiltz) had je een mooi uitzicht op het dorp en de twee kastelen. Aan de andere kant hebben we de remmen laten afkoelen voordat we verder gingen. We hebben hiervoor de weg gevolgd die ons langs de Schumans Hoek, dit was een oorlogsmonument die, volgens de beschrijving, vlakbij een kruising van doorgaande wegen zou liggen. Toen we er eenmaal langs reden, begrepen we waarom dit nadrukkelijk vermeld stond, je was er namelijk zo voorbij. Het was verder ook niet zo bijzonder. In Luxemburg zag je overal wel monumenten en tekenen van WO2.

De volgende stop was Esch-Sur-Sure, een dorpje dat in een lus van de Sure is gebouwd ligt verscholen tussen de heuvels. Vanaf de weg, aan de andere kant van het water, konden we al een glimp opvangen van het Zwarte Madonnabeeld. Helaas stond de zon, precies achter het beeld, dus hebben we de auto geparkeerd en hebben we de heuvel beklommen. We hebben gekozen voor de wandelroute die met een flinke klim naar boven leidt, in plaats van een deel met de auto te doen (aangezien de trap zeer steil was, en we de remmen van de auto even rust wouden geven). De trap begon achter een restaurant waar kroketten verkocht werden en de geur van patat boven alles uitsteeg. Boven had je een geweldig uitzicht over het dal en de ruïne. Via een ander pad kon je naar de wachttoren lopen en beklimmen. Daarna begon langs dezelfde weg de daling.

Getriggerd door de geur van patat en de afstand tot België zijn we naar Aarlen gereden voor het avondeten. Bij een restaurant hebben we burgers met patat en pizza gegeten en heerlijke milkshakes gedronken. Waaronder een milkshake praline, waarbij we tot de wetenschap kwamen dat Vincent niet wist wat dit was. Echter eenmaal geproefd kon hij niet ontkennen dat dit verrukkelijk was. Chris bestelde daarom ook maar een milkshake als toetje, waarbij Linda het deed met een kinderijsje, dat ze bijna niet op kreeg…

De laatste korte stop was via de snelweg naar Luxemburg stad, dit was namelijk de laatste stop van vandaag. Vanaf de verlichte Ponte Adolphe keken we uit over de stad naar de kazematten in het westen en de kathedraal in het oosten. Ook verwonderen we ons om de grootte van het riviertje de Pétrusse. Tot slot was het vlug terug naar de camping waar we rond 12 uur aankwamen en naar bed. Het was een lange dag waarin veel verschillende indrukken waren opgedaan. De volgende keer is het beter dit in een rustiger tempo te doen.