Alfama & Terugreis

Voor het ontbijt hadden we alles zo ingepakt dat we onze bagage op de kamer konden laten staan (we moesten voor twaalf uur uitchecken) en direct weg konden. Omdat we verschillende plannen hadden gingen we na het ontbijt allebei onze eigen weg. Sophie ging inkopen doen en ik wou nog een aantal dingen zien waar we niet aan waren toegekomen.

Ik kon echter niet kiezen of ik met de elevador naar de Igreja de Carmo ging of eerst met tram 28 helemaal de berg op en dan terugwerkend naar het hotel terug te komen. Uiteindelijk besloot ik lopend op zoek te gaan naar de Casa Alentejo, die ik ondanks het adres niet kon vinden. Wel kwam ik een kerk (naam kon ik niet vinden) tegen die open was. In de kerk was een man bezig met lege kaarsen te verwijderen. Dus vroeg ik hem of het toegestaan was om foto’s te maken. Deze kerk was ingericht met zeer veel pastelkleuren en grote kroonluchters. De koster wees me op een schilderij waarop het ontstaan van Lissabon te zien was. Ook was er een nis met Mariakapel die blauw geschilderd was met gouden sterren. Ondanks dat het een vrij kleine kerk was heeft deze veel indruk op me gemaakt.

Daarna liep ik door naar tram 28 waarbij ik de St. Nicolaas kerk tegen kwam. Ook hier stonden de deuren open. In deze kerk was het zeer bedrijvig met mensen die aan het bidden waren, vrouwen die aan het schoonmaken was en een priester die biecht hoorde. Ook deze kerk was pastelkleurig met links voorin een kapel met een Fatimabeeld met de drie kinderen.

Tot slot liep ik door naar de tramhalte voor de Maria Magdalena waar we eerder ook waren geweest. Nu was er echter geen mis dus ging ik naar binnen, hier mocht van de koster echter geen foto’s gemaakt worden. Ik was net op tijd en zag de tram aankomen die me heuvelopwaarts zou voeren. Vlak voordat ik instapte zag ik in het winkeltje een Fatimabeeldje wat ik zeer mooi vond.

Bij het Largo de Carmo stapte ik uit om de route in mijn reisgids te volgen naar de Miradouro Nossa Senhora de Monte. Dit was een zeer steile klim, dwars door een woonwijk waar de was uithing. Wat best fijn was, nadat ik gister het gevoel had gehad in een spookstad te zijn. Echter eenmaal op de top was er het mooiste uitzicht van de hele week. Je keek zuidelijk neer op het kasteel en de Sao Vicente. Westelijk had je de benedenstad en Chiado. En richting het noorden de nieuwbouw. Wat nog het mooiste was, was dat de Taag ontzettend mistig was en er huizenhoge mistbanken de Taag verhulden. Echter waren de Cristo Rei en de Ponte de 25 Abril wel zichtbaar. Onder de bomen was er ook een Mariakapel met de Nossa Senhora de Monte. De kapel was afgezet met een wit hekwerk in de vorm van een rozenkrans. Dit was zeker een van de mooiste (en rustigste) plekjes van Lissabon.

Na afloop liep ik terug naar het plein waar ik nog even doorliep naar de Igreja Graca. Hier was echter een mis begonnen, omdat ik niet goed wist hoe lang dit zou duren (en het vrij vol was) leek het me niet verstandig om te blijven zitten en het askruisje te halen. Voor zover ik de kerk kon zien had het zeer veel weg van de Maria van Jesse kerk in Delft. Het uitzicht was ongeveer hetzelfde als daarvoor dus nam ik de tram naar beneden, op weg naar Chiado.

Lopend was echter waarschijnlijk sneller geweest. Vlak na de kathedraal was het een grote optocht van trams die in de file stonden. Toen een aantal andere toeristen weer uitstapten besloot ik datzelfde te doen en een aantal inkopen te doen en terug te lopen naar het hotel. Ik was zeker na vandaag onder de indruk van de stad en de omgeving dat ik zeker een keer terug wil komen!!! Dus kocht ik bij de Santa Antonio de Se een Antoniusbeeldje voor Vincent. Verder besloot ik toch het Fatimabeeldje te kopen, ook al was ik niet in Fatima geweest. Dit was echter zo’n origineel beeldje dat ik het niet kon laten staan. Daarna liep ik verder terug naar het centrum. Waarbij me opviel dat hoe dichter ik bij het Rossio kwam hoe meer Duitsers er waren. In de winkel waar ik een fles wijn kocht voor mijn moeder stond er een enorme rij van Duitsers die een sixpack bier kochten. Uiteindelijk vond ik toch een discothek (muziekwinkel) waar ze fado verkochten. Hier had Vincent namelijk om gevraagd, maar de prijzen waren bijzonder hoog. Ook vond ik nog een magneetje van Sintra.

Precies om kwart voor twaalf kwam ik volgens afspraak in de hotelkamer waar we elkaar de aankopen lieten zien, de spullen pakten en op zoek gingen naar een lunch. We waren allebei langs hetzelfde buffetrestaurant gelopen die we wel zagen zitten. Voor een vaste prijs kon je hier opscheppen wat je wou en was er keus uit soep, salade, specialiteiten en gegrild vlees. Omdat het aswoensdag was beperkte ik me tot de vegetarische salade die echter uitstekend smaakte. Sophie had in een winkel een mooi Jozefbeeldje gevonden en nog wat andere leuke souvenirs, dus nadat ik een smsje had gekregen van Vincent dat hij wel een klein beeldje wou liep ik naar die winkel, waar ze zowaar ook een katholieke fado cd hadden. Die kon ik natuurlijk niet laten liggen.

Tot slot liepen we naar de bushalte waar we hadden uitgevogeld dat bus 44 ons naar het vliegveld bracht en we niet de overvolle Aerobus hoefden te nemen en deze een stuk goedkoper was. Toen deze echter was gearriveerd wou de chauffeur niet voor ons open doen en wees ons op een sticker dat koffers niet waren toegestaan. De Aerobus was echter net van een andere halte vertrokken, dus moesten we in principe twintig minuten wachten. Gelukkig kwam na tien minuten al de volgende en waren we de eersten die instappen. Na een zeer snelle rit, in tegenstelling tot de heenweg, kwamen we aan op het vliegveld, waar vlak voor de entree een beeld van Christoffel stond, als dat geen goede vlucht zou worden…

Toen we echter op de borden keken zagen we dat onze vlucht anderhalf uur vertraging had. Toch liepen we naar de balie om in te checken en werd ons verteld dat er een toestel uit Turkije was gecrasht op Schiphol, waardoor we zoveel vertraging hadden. Als we een overstap moesten hebben konden we ons ticket laten omboeken. Maar dat hadden we niet en we hadden ook geen haast dus gingen we ons toch inchecken. We kregen daardoor wel een tegoedbon voor een drankje bij een café van Harrods aan de andere kant van de douane. We besloten echter eerst nog even van de laatste zon te genieten en bestelden buiten op het terras een drankje. Later gingen we echter naar binnen waar we er achter kwamen dat we niet zoveel hadden aan onze bon. Sophie kreeg geen koffie omdat het alleen gold voor koude dranken en ik kreeg geen water… Er werd echter niets van gezegd dat we hier toch gingen zitten. Vlak voordat we moesten boarden liepen we naar de gate, waar echter geen KLM toestel stond. Wel kwamen er allemaal busjes aangereden dus werden we met een busje vervoerd. Dit werd een enorme rondrit over het vliegveld waarbij we drie rondjes deden om de rotonde, omdat de chauffeur het verschil niet zag tussen een blauw KLM toestel en een ander lichtblauw vliegtuig. Omdat we zelf ook geen KLM vliegtuig zagen, dachten we al dat we een ander toestel zouden hebben. Eenmaal aan boord bleek dat er slechts een kwart van de inzittenden in deze vlucht zaten, de rest was al eerder vertrokken, ook werden we toegesproken door de piloot dat we ondanks geruchten gewoon naar Schiphol zouden vliegen waar we landen met een uur vertraging. Het laatste stuk was best spannend (vond Linda) omdat het enorm bewolkt was en je niet kon zien waar het vliegtuig ging landen. Dit was gelukkig maar even. Daarna was het kort wachten op de bagage en gingen we nadat we ons warm hadden aangekleed op weg naar de trein die ons naar Delft zou brengen en waar ik opgewacht werd door Vincent. Hier namen we afscheid van elkaar met de belofte snel bij elkaar te komen om de foto’s te bekijken.