Brownsea - Southampton - Titchfield - Battle

Helaas waren de batterijen van allebei onze telefoons leeg, waardoor we geen idee meer hadden van tijd. Nadat we even wakker hadden gelegen besloten we toch op te staan en konden we genieten van het heerlijke uitzicht. Ondertussen waren we al gewend aan het ritme van opstaan en inpakken waardoor dit steeds sneller ging. Tegen half tien waren we klaar, maar moesten we nog wachten op de warden waar we moesten betalen. Dus had ik nog even de tijd om verder te lezen. We liepen dit keer via het Maria kerkje terug wat net zoals bijna alles op dit eiland eigendom was van scouting. Zelfs op de graven op de begraafplaats en de kussens stonden scoutinglogo's. In de toeristenshop kochten we nog wat kaarten voor het thuisfront waarna we aan een van de boten konden die speciaal extra waren uitgevaren om de vele scoutinggroepen over te zetten. Het waren vooral veel bevers en cubscouts. We mochten nu ook kiezen of we met deze boot direct terug wouden of nog wachten op de boot die een rondje eiland zou doen. Aangezien we al genoeg van het eiland hadden gezien kozen we voor de eerste optie.

Terug op het vaste land was de eerste stop bij Southampton waar een middeleeuws koopmanshuis stond. Deze bleek echter alleen op zondag geopend te zijn en het Tudorpaleis was gesloten wegens verbouwing. Gelukkig waren er nog genoeg andere ruines over uit de middeleeuwen, zoals een groot deel van de stadsmuur en een kerkje wat volgens eigen zeggen misschien wel de oudste kerk van heel Engeland zou zijn. Veel meer dan een paar zeer mooie gevels, ruines en stadsmuren was er dus niet te zijn dus genoten we van een heerlijke pizza langs de kade tussen de enorme cruiseschepen.

De volgende stop was Titchfield Abbey waar vroeger een grote abdij had gestaan en later een Noormannen paleis van was gebouwd. Nadat we de entree hadden gevonden bleek dat de ruine er beter uit zag op de foto's dan in werkelijkheid. Op de panelen kon je echter duidelijk wel zien wat vroeger abdij is geweest en wat er later aangebouwd is en hoe bijvoorbeeld de houten vloeren waren gemonteerd. Ook waren er zeer mooie tegels bewaard gebleven en lag de hele ruine goed besloten in een boomgaard. Dit was dus een mooie tussenstop, maar niet helemaal de moeite waard gezien de verwachtingen.

De laatste stop zou zijn bij Battle, met een kort foto- en wisselmoment bij The Long Men in Wilmington. Via een smal weggetje door het dorpje konden we vlakbij de 65 meter lange reus van wit steen komen waarvan nog steeds onbekend is hoe en sinds wanneer die daar ligt. We kwamen net op tijd aan in Battle en mochten daarom nog naar binnen. Als eerste trok Ruben direct naar het evenement waarbij een re-enactment groep de thuisbasis van de Tweede Wereld Oorlog naspeelde met tenten, vervoersmiddelen en natuurlijk ook koks. Deze stonden over het hele terrein tussen de overblijfselen van de abdijkerk. Van de abdij was vrij veel bewaard gebleven, waardoor je nog helemaal door de zalen kon lopen en de bogen kon zien. Een ander deel van de abdij was eigen terrein van een Engelse school die daar nu gebouwd was, terwijl we er waren was op dat moment net de diploma-uitreiking gaande zodat iedereen erg netjes aangekleed was. Als laatste liepen we een rondje over het Battle Field waar de grote veldslag in 1066 tussen de Engelsen en Noormannen heeft plaatsgevonden, ten gunste van de laatste groep. Op bordjes stond duidelijk aangegeven hoe deze veldslag was verlopen en het was niet moeilijk voor te stellen hoe dit er aan toe moet zijn gegaan. Voor het museum was het echter al te laat, het monument bleek zelfs eigenlijk al een kwartier dicht te zijn.

Na een stop in het nabijgelegen dorpje Rye voor boodschappen en verderop voor een avondmaaltijd, tegen de tijd dat we in Canterbury aan zouden komen zou het al erg laat zijn, kwamen we op onze eindbestemming. We hadden echter geen adressen van een camping meegenomen, en in tegenstelling tot de zuidkust stonden er ook geen campings aangegeven. Gelukkig kon de man van een benzinestation ons helpen en konden we nog net in de schemer onze tent opzetten voor de laatste overnachting in Engeland, wat natuurlijk gevierd werd met een flesje wijn.