Praag - Kutna Hora - Zdar nad Sazavou - Vez

Toen we vanochtend opstonden had Chris al koffie gezet en water opgewarmd. Daarna wouden we zo vlug mogelijk vertrekken zodat we niet op het heetst van de dag in de auto zaten. Helaas moest nog de afwas gedaan worden van de BBQ van twee dagen geleden en de was uitgespoeld. Vandaag zou bijzonder zijn wegens de bedevaart die we gepland hadden. Daarna hebben we de snelweg naar Brno gevolgd tot afslag 21, wat overeen kwam met de afstand vanaf Praag. Langs de snelweg hebben we nog getankt. Hier hebben we een binnenweg genomen die ons leidde naar de weg van Praag naar Kutna Hora zonder dat we helemaal het centrum in hoefden. Deze weg was vrij heuvelig, met name in de dorpjes zelf.

In Kutna hora hebben we de auto geparkeerd bij de Santa Barbara kathedraal. Deze gotische kerk zag er echt zeer bijzonder uit met zijn drie torens en was goed onderhouden. Linda liep hier al naar binnen, maar werd tegengehouden omdat je voor de kerk moest betalen, waar we uit principe tegen waren. Dit was best jammer, want het was een zeer mooie kerk, en origineel door zijn driepuntige dak gemaakt van tentzeil. Daarna zijn we doorgelopen naar de uitzichttoren, met een mooi uitzicht op het dorpje, de Jacobskerk en het vallei. Hier was ook een tourist info point waar we een folder met Tsjechische kaart met route en Italiaanse uitleg vonden, deze route hebben we maar gevolgd. Als eerste zijn we langs het Jezuïeten klooster gelopen, hetgeen in de loop der tijd aardig kleiner is geworden, want de parkeerplaats lag ook op hun terrein, langs een galerij. Vervolgens liepen we langs verschillende interessante gebouwen zoals het kasteel Hradek, wat nu een museum is, de Chiesa Nepomuk (tegenwoordig museum) met op de hoek een imponerende waterpomp en een obelisk die de jezuïeten hadden geplaatst als bescherming tegen de pest. Terwijl Chris en Linda foto`s maakten had Vincent een bakkerij gevonden waar we broodjes hebben gekocht die we op het dorpsplein hebben genuttigd.

Tot slot waren we flink gedaald en aan de onderkant van het dorp langs het Italiaanse Hof gelopen en de St. Jacobskerk met 73 meter hoge toren, wat bijzonder hoog was in deze omgeving. Daarna zijn we terug gelopen naar de auto om naar de buitenwijk Sedlec te gaan. Hier lag het Cisterciënzerklooster. Nadat we de auto hadden geparkeerd liepen we naar de Maria Hemelvaart Kathedraal. Deze kerk staat op de lijst van Unesco, vandaar dat we hem wouden bezichtigen, ondanks dat je ook hier een kaartje moest kopen (combinatiekaart met het ossuarium). Echter eenmaal binnen vroegen we ons af wat er bijzonder was aan deze kerk, van binnen werd hij volledig gerenoveerd en was het vrij sober en ook aan de buitenkant was het niet heel indrukwekkend. Daarom zijn we maar meteen naar het Ossuarium gegaan. Dit was een zeer indrukwekkende belevenis; in het onderste deel hadden ze met skeletten van 40.000 overledenen onder andere vier kerkklokken, twee monstransen en een kandelaar gemaakt. Er hing hier echt een aparte sfeer waarbij er naar onze mening niet helemaal respectvol wordt omgegaan.

Vol hiervan gingen we op weg naar het bedevaartsoord Žár nad Sázavou. Het was wederom vrij zonnig en heuvelig, maar er ontstond enige gewenning. Wel werden de dorpjes steeds armer. Vanaf de laatste heuvel was er een fantastisch uitzicht op de bedevaartsplek die veel mooier was dan de foto`s. Op de achtergrond lag de stad. Vlak voor een wegversmalling waar ze een nieuwe brug aan het leggen waren hebben we de auto geparkeerd om de heuvel te beklimmen. De kerk lag erg vreedzaam op een eigen heuvel die volledig rond was en via een lange trap vol in de zon bereikt kon worden. Eenmaal boven hing er een bord dat we moesten omlopen. Oen hebben we eerst een rondgang gemaakt om af te koelen. Vervolgens wouden we de kapel in, maar deze was dicht voor een rondleiding, dit was echter de laatste en om vijf uur zou de kerk sluiten dus hebben we gewacht en zagen we de resten van een storm die het net nieuwe dak had vernield. Daarna hebben we de gids overgehaald een vlugge blik te mogen werpen op deze bijzonder rustige plek. Via de andere kant zijn we in de schaduw teruggelopen. Waarna we de stad in gingen voor boodschappen voor de pasta en een ijsje.

Omdat het nog vrij vroeg was en de zon niet meer zo fel was besloten we nog een uur door te rijden om het ons de volgende dag makkelijk te maken. Na een uur, net voorbij het dorpje Vž, vonden we echter geen camping op de gps dus hebben we ouderwets de kaart erbij gepakt en een camping aan een meertje gevonden. Deze camping was echter met een zeer steile helling te bereiken. Eenmaal aangekomen vonden we een enorm veld met een paar tenten en een weids uitzicht op water en bossen aan de overzijde. Helaas sprak de vrouw bij de receptie enkel Tsjechisch dus was het enig handen en voetenwerk voor een enorm lage prijs. Het enige geluid kwam van een boswachter net zaag en heel veel krekels. Na het water geïnspecteerd te hebben werden de heren gefascineerd door deze beestjes en de pogingen ze te vangen. Linda ging alvast koken en had de grootste sprinkhaan gevonden. Tijdens het eten konden we genieten van een zonsondergang. Daarna is de auto gesmeerd en de was opgehangen, gevolgd door een glas Bergrovka onder het licht van een olielamp, voor een kampvuurtje hadden we nog net te weinig put.