Zelfde maar dan anders

Precies een minuut voordat de wekker ging werd ik wakker. Nadat ik me nog tien minuten had omgedraaid en moed had verzameld om op te staan had ik geen keus meer en kon ik na het aankleden Veronika wekken. Alles ging vrij vlot en bij het opruimen begonnen ze spontaan te helpen. Ruben had heel erg last van zijn keel dus bleef nog even wat langer in bed liggen.

Iets na achten waren we in de Maria van Jessekerk waar slechts een paar dingetjes geregeld hoefde te worden voor de workshops en mededelingen voordat de viering begon. De perfecte gelegenheid dus om dit keer gewoon aan de viering deel te nemen. Best een vreemde gewaarwording dat in je "eigen" kerk zoveel jongeren samen komen om Taize te vieren. Voor iedereen die nog niet is komen kijken; zeker een aanrader. De viering was erg bijzonder en rustgevend, meer eigenlijk nog dan de grote massale viering gisteravond in Ahoy. De zang was erg mooi en de muzikale ondersteuning fantastisch, ook het voorlezen en doorgeven van de microfoon ging een stuk rustiger. Na afloop deed Ward de mededelingen en begonnen we vlug aan de animatormeeting. Echt veel mededelingen waren er niet, behalve dat er uitgelegd werd dat we morgen om tien uur in de Raamstraat verzamelen. Dit was echter niet bij iedereen even duidelijk, dus na afloop hebben we wat ideeen bedacht hoe dat goed te communiceren met kaartjes, bordjes, mensen voor de kerk zetten etc. Er leken dit keer minder mensen deel te nemen aan de gespreksgroepjes en workshops, maar dat is ook wel logisch omdat vandaag een dag is dat veel mensen een eigen programma volgen.

Vlak nadat de workshops waren begonnen kwam Ruben al de kerk binnen, omdat er op dat moment niet veel gedaan kon worden ging hij nog even vlug de markt op en een kaartje kopen voor de auto die tot tien uur mocht staan. Vlak daarna kreeg ik een telefoontje van Elena of ik nog plaats had voor een Italiaanse priester die pas die ochtend was gearriveerd. Die plek was er wel, maar een grote zaal waar mannen en vrouwen gemixt slapen leek me geen goed voorstel, dus was het even zoeken naar een ander adres. Die was al snel gevonden dus toen de man mij belde kon ik dat doorgeven zodat hij een afspraak kon maken over hoe of wat. Later die dag kreeg ik een sms-je dat hij ze niet te pakken kreeg. Gelukkig had Tjeerd die ochtend een bezoek gebracht aan een echtpaar waarvan de dochter meedoet aan het vormselproject en de man afkomstig is uit Italie en spontaan hadden aangeboden dat hij daar mocht overnachten. Dit was gelukkig vrij snel geregeld. De workshops verliepen ook vrij voorspoedig, en iedereen ging snel richting het station en omdat er niet zoveel gedaan moest worden konden we even rustig zitten in de pastorie. Gaaf was ook om van iedereen de verhalen te horen, vooral complimenten over hoe de jongeren zich gedragen en hoe lief ze zijn. Fijn ook om te horen hoe ze allemaal worden opgenomen in het "dagelijkse leven"; jongeren worden meegenomen naar verjaardagen, rondleidingen door de Delftse Pauw, kroegentochten door de binnenstad en zelfs familiediners. In de pastorie kwamen nog vier poolse meisjes langs die vroegen of we een slaapplaats hadden voor drie vrienden die in Rotterdam waren ondergebracht maar graag gezamenlijk oud en nieuw wouden doorbrengen. In een telefoontje was dit geregeld en kon ik ze blij maken met een slaapplaats en de gegevens van de locatie en ze vooral op het hart gedrukt voor acht uur in Delft te zijn omdat dat anders niet zou lukken met het openbaar vervoer. Tegen half twaalf was Jose ook aangekomen zodat we even kort de volgende dag konden voorbespreken aangezien het vandaag allemaal goed was gegaan. Morgen wordt het vooral voor mij een drukke dag met de organisatie voor het landenfeest en veel spullen die heen en weer moeten worden vervoerd, maar met een auto, veel vrijwilligers en een hele middag de tijd moet dat geen probleem zijn.

Tegen twaalf uur stond Ruben voor de deur van de pastorie omdat ze naar de wc moesten en half Delft al hadden gezien. Dus na een broodje bij de snackbar om de hoek vertrokken we met de auto naar Amsterdam Sloten. Dit was nog geen drie kwartier rijden, helaas door de mist zodat ze niet zoveel zagen van de omgeving, behalve de vele bruggen. Dit vonden ze heel bijzonder omdat hun eigen land veel groter is en alle afstanden langer duren. De parkeerplaats was helaas gesloten maar daarnaast kon je gratis parkeren en was de bushalte. Hier kwam een groep Engelsen aan die erg blij waren met de uitleg welke bus ze moesten hebben en hoe het zat met kaartjes kopen. De bus was vol met toeristen vanuit Schiphol dus mochten we zo doorlopen, wat een geluk was aangezien ik vlak daarvoor had geconstateerd dat mijn ov-chipkaart die ik net een week eerder had opgeladen kapot was en dus niet meer werkte. Met deze snelbus waren we in iets meer dan een kwartier op het Leidseplein en hadden we wat uitleg gegeven over Oud-Zuid, waren we langs Christies gereden en het museumplein met overal gigantische rijen toeristen.

Op het Leidseplein was zowaar een zeer kleine kerstmarkt, terwijl we ze hadden uitgelegd dat die eigenlijk niet in Nederland voorkwamen (behalve Limburg of voor een dag / avond). Bij een kaart konden we uitleggen dat er heel veel water was en dat dus veel huizen gebouwd zijn op houten palen, wat erg verbaasde gezichten opleverde. Via een winkelstraat, die opeens omgetoverd leek te zijn in een paradijs met geveltjes, nederlandse kaas, fietsen, tulpen, bloemenmarkt, wapens, beelden, klompen, coffeeshops, nog meer fietsen, molens, water, grachten, boten en nog veel meer fietsen liepen we dwars door de grachtengordel richting de Dam. Het paleis op de Dam was helaas nog steeds ingepakt, maar de straatartiesten waren volop aanwezig. Ook de duiven werden op de foto gezet, evenals het monument en de gigantische rij voor Madame Tussauds. We hadden dit veel sneller gedaan dan verwacht dus was het even de vraag wat we nu zouden doen. Uiteindelijk besloten we nog naar de Beurs en het station te lopen om vervolgens nog wat te drinken. Bij de rondvaartboten was er echter een kaart waar een aantal bezienswaardigheden op stonden dus konden we laten zien dat we of via een oostelijke route langs de Wallen, Carre en Tuschinski konden teruglopen of de westelijke route langs de Noordermarkt, Westerkerk, Anne Frankhuis en de Jordaan. Die laatste had uiteindelijk de voorkeur, dus liepen we toch maar in een keer door. Het stuk langs de Herengracht was stiekem toch best lang, maar gelukkig was het hier een stuk rustiger dus werden er iets meer foto's gemaakt. Bij het Anne Frankhuis werden natuurlijk ook heel veel foto's gemaakt en ook hier stond een gigantische rij. We waren dus best blij dat ze hier geen tijd voor hadden (ze hadden om zes uur voor het eten afgesproken in Ahoy). Vanaf hier was het nog anderhalf kilometer naar het Leidseplein waar we nog ongeveer een half uur hadden voordat we de bus moesten hebben om terug naar de auto te gaan. Tijd zat dus om een typisch nederlands gerecht te proberen; poffertjes! Natuurlijk wel tegen toeristenprijzen, maar dat hoort erbij op zo'n dag. Natuurlijk zijn zij op zo'n moment onze gasten en is het erg moeilijk om ze duidelijk te maken dat ze niet om de vijf minuten dankjewel hoeven te zeggen. Wel fijn om te zien dat jongeren nog zo dankbaar kunnen zijn, vooral nadat we ons realiseerden dat dit voor ons vanzelfsprekend is, maar voor andere culturen een luxe is die ze zich helaas niet kunnen permiteren.

Bij de bushalte kwam de bus gelijk de hoek om rijden en nadat we kaartjes hadden gekocht waren we zeer snel terug bij de auto en konden we ze naar Rotterdam brengen. Precies om zes uur waren ze binnen, dus reden we terug naar Delft omdat er nog boodschappen (voornamelijk stroopwafels; omdat ze die erg lekker vinden) gedaan moesten worden en we nog even een uurtje op de bank konden zitten voor ze er weer zouden zijn. Bartol had weer erg weinig gegeten en was dus erg blij dat er nog tortellini's over waren van de avondmaaltijd. Nadat we ze hadden gevraagd wat ze de volgende dag van plan waren; gelijk na het feest naar huis, nog even de stad in of dat ze met vrienden hier nog even willen zitten en dat ze dat morgen kunnen aangeven gingen we eigenlijk gelijk naar bed. Ruben was al naar bed gegaan, dus ging ik er nog even naast zitten om de weblog bij te houden en daarna ook slapen; want morgen wordt een zeer lange dag.