Gered worden uit Frankrijk

Het leek zo eenvoudig; gewoon een weekendje naar Reims, ongeveer 450 km en dus goed te doen. Je hoort wel iets over protesten in Frankrijk tegen het verhogen van de aow-leeftijd van 60 naar 62 (waar hebben we het over...). Maar je kan totaal niet vermoeden dat je vervolgens zonder brandstof staat en je blij bent met je ouders en een vriendin die je komen "redden". Dit soort situaties verwacht je alleen aan de andere kant van de wereld...

Maar afijn; in plaats van naar de kerk en laatste souvenirs inslaan en vervolgens met een tussenstop in het middeleeuwse centrum van Laon terug naar Delft werd het wachten. Voordeel was dat we langer konden blijven liggen, daarna rustig de tijd hadden om in te pakken, te douchen etc. en gingen lezen. Ik had een boek bij me van de Lonely Planet met reisverhalen (van voornamelijk Amerikaanse journalisten) die gingen over plekken waar ze het nergens gevoel ervaarden. Natuurlijk ga je dan vanzelf mijmeren waar je zo'n moment zelf ervaren hebt. Was het toen je helemaal alleen liep in de graanvelden van Tingmosgang (dorpje in Ladakh), de zonsondergang in een woestijndorpje waar je de gast bent in het paleis van de plaatselijke Raja, het wegtrekken van de mist in Tikal, het alleen langs de snelweg in niemandsland gedropt worden in Mexico of het slapen onder de sterrenhemel samen met een miljoen anderen jongen in Toronto... Eigenlijk allemaal momenten buiten Europa, buiten wat je als vertrouwd beschouwt.

Tegen half een gingen we toch langzaamaan inpakken, uitchecken, de bagage alvast in de auto laden en namen we plaats in het restaurant waar rond een uur Paulus en Laura zouden aankomen. Precies om een uur, we hadden nog niet eens tijd gehad om een kop koffie / thee te bestellen, kreeg ik een telefoontje dat ze er waren en moest de man die ons alvast de salade (krijg je hier bij je stokbrood) bracht terug moest om extra te halen. Hij nam er vervolgens de tijd voor en we moesten regelmatig wachten, zodat het ongeveer twee uur duurde voordat we gegeten hadden en de rekening betaald hadden. Helaas voor Laura die nog wel een flesje lokale champagne wou kopen, was de Carrefour gesloten en werd het tijd om de tank te vullen. De eerste jerrycan ging erg traag, maar de tweede en derde liepen erg snel leeg. Met een halfvolle tank van ongeveer 18 liter ging ik voor naar de snelweg en reed ik vervolgens achter Paulus aan die de cruise control op 100 km had ingesteld om zo zo zuinig mogelijk te rijden en dus zo ver mogelijk te komen. Dit was erg saai rijden, ondanks het mooie landschap, gelukkig kwam Astrid na een half uur op het idee om Harry Jekkers op te zetten die ze op haar telefoon had staan. Dus nog voor de conference was afgelopen waren we al in Belgie en konden we bij het tweede benzinestation stoppen om de auto vol te gooien. Hier hebben we ook even een kop koffie gedronken zodat ik kon uitrusten voor het tweede deel van de route en wisselden Laura en Paulus van plaats. Terwijl we naar buiten liepen was er een erg mooie felrode zonsondergang en reden we achter Laura aan.

Na een tunnel wisselden we van positie en pas bij de Moerdijkbrug raakten we ze kwijt. Vlak na negen uur waren we in Delfgauw waar Paulus een serie over Den Uyl aan het kijken was en reden wij naar mijn huis om daar te hopen dat de chinees nog open was. Gelukkig wou hij ons nog helpen vijf minuten voor sluitingstijd en konden we met een driepersoonsmenu naar mijn huis om daar even rustig te zitten en eten voor ik ze allebei naar huis bracht en om half twaalf in bed kon kruipen naar een zeer verrassend weekendje Frankrijk.