Ostia Antica

Vandaag gingen we weer op oudheidkundige toer; dit keer richting de Ostia Antica. Maar voor het zover was vertrokken we om kwart voor negen richting het Colosseum. Daar waren we nu al twee keer tegen de avond geweest maar wouden hem nu overdag zien. Helaas waren de toegangskaartjes ons te duur dus liepen we een rondje en konden we genoeg zien door de bogen. Hier kregen we ook te maken met een aantal Romeinen die een slaatje uit toeristen proberen te slaan. Zo waren er een aantal mannen verkleed als gladiatoren die het niet erg vonden om op de foto te gaan. Sterker nog, ze vroegen of wij erbij kwamen staan. Totdat we bedankten en weg wouden lopen, toen bleek dat ze voor de foto 10 euro per persoon vroegen. Dat was echter niet onze bedoeling, dus gelukkig namen ze genoegen met het wissen van de foto’s.

Vanaf het colosseum gingen we verder met de metro naar Pyramide waar we even de pyramide a Caio Cestio (grafmonument) en Porta San Pado bekeken en daarna verder gingen met de trein naar Ostia Antica. Wat we zowaar met onze ov-tickets mochten bezoeken. Er zaten heel veel jongeren bij ons in de trein die een station later uitstapten bij het strand van Ostia waar het voornamelijk om bekend staat. Op het station was het even oriënteren maar al snel wezen de borden ons de weg. Natuurlijk moesten we hier kaartjes kopen, maar dit bleek een stuk minder toeristisch dan Pompei. Als eerste betraden we, wat kenmerkend was voor de romeinse steden omdat ze de grafkelders niet in de stad wouden hebben, de necropoli. Al waren deze een stuk kleiner en eenvoudiger dan in Rome. Daarna traden we via de Porta Romana de stad (poort van de weg die vanaf Rome daarheen leidt) of althans wat daarvan over was. De rondleiding door dit oude dorpje was vrij kort; zo waren er de Thermen de Cisarii waar je op een verhoging kon klimmen om de goed bewaarde mozaïeken te zien, een aantal huizen, christelijke begraafplaats, een klein theater, een plein waar de vakmensen vroeger wonen, de Mithraeum of the seven Spheres (een soort tempel) en de republikeinse tempels. We kwamen vervolgens langs een molen waar ook een meelopslag was, het huis van Diana (genoemd naar een schildering van de godin Diana die hier gevonden was) en de thermen, het huis met de schilderijen, het portiek van Pius IX, een kleine markt, vanwaar we naar het noorden liepen over een wal vanwaar we uitzicht hadden op de uitlopers van de Tiber en heel in de verte het strand konden zien. Ook deze stad had vroeger aan de zee gelegen en had een haven (die wij te ver lopen vonden), maar was in de loop der tijd verder weg komen liggen. Nadat we in een restaurantje hier even een korte pauze hadden liepen we terug naar de uitgang via een aantal baden en huizen, de Trojaanse school, een Christelijke basiliek en een ronde tempel. Na toch een twee uur hier rondgedoold te hebben besloten we terug te gaan naar Rome omdat er hier niet echt een plek was om te eten. Dus toen we aankwamen bij San Paolo zijn we daar eerst bij de MacDonald gaan lunchen en vervolgens doorgelopen naar de San Paolo Fuori la Mura (St. Paulus buiten de muren). Dit is de vierde basiliek in Rome, naast de Sint Pietersbasiliek, St. Jan van Lateranen en Maria Maggiori en bezit ook een deur die alleen in het Heilige jaar geopend wordt. In deze basiliek is ook het beroemde Tweede Vaticaanse Concilie geopend. De mooiste dingen in deze kerk zijn het baldakijn (dat helaas net werd gerestaureerd), de enorme lege ruimte zonder stoelen en banken maar prachtige vloeren en de boven de arcaden geschilderde portretten van alle pausen. Het verhaal gaat dat als alle plaatsen vol zijn de Dag des Oordeels is aangebroken.

Daarna gingen we verder terug Rome in, waar Sophie de metro nam terug naar het hotel (ze had even een rustdag nodig) en ik verder op pad ging met een lijstje van kerken die ik nog graag wou zien en dus kriskras door Rome reisde. Wat eerst nog best wel spannend voelde, zo alleen door een grote stad te reizen. Als eerste ging ik naar de San Clemente, daarna de Santi Quattro Coromati, de Santa Maria in Domnica en San tomaso in Formis waren helaas gesloten, en de Basilica Santi Giovanni e Paolo en Santa Gregorio waren net een bruiloft bezig. De eerste had wel een enorm mooie gevel en gigantische kroonluchters (voor zover ik snel even kon zien). Daarna nam ik de bus naar de Via Nazionale (vlakbij Termini) om een ijsje te eten (viva Italia!!!) en naar het noorden liep naar de Quattro Fontana (vier fonteinen, die allevier op de hoek van een kruising zijn gebouwd) en op de hoek de San Carlo alle Quatro Fontane. Dit was een klein onopvallend kerkje dat eigenlijk niet op de lijst stond, maar zelfs de kleinste kerkjes zijn hier overdag geopend. Daar kunnen ze in Nederland wel een voorbeeld aan nemen!!! En tot slot de San Andrea del Quirinale waar ik naar op weg was. Dit is ook een jezuïetenkerk, maar vooral heel bijzonder omdat zich hier het graf van St. Stanislaus bevindt. Dit is de heilige waarnaar onze middelbare school is genoemd, dus toen bleek dat je niet alleen de kerk in kon maar ook naar boven kon naar de kamers waar hij heeft geleefd heb ik dat natuurlijk gedaan. Best bijzonder om zo in de voetsporen te kunnen treden van iemand waarmee je een soort van verbonden voelt. Tot slot ging ik nog naar de San Vitale en San Prudenziana, die helaas dicht was en begon het al tegen zes uur te lopen dus besloot ik maar naar het hotel te gaan.

Tegen half acht gingen we op zoek naar een restaurant waar ze heerlijke fettucini bolognese, klassieke pizza calzone en pana cotta hadden. Ze hebben hier echt pastasoorten waar je nog nooit van gehoord hebt, maar echt superlekker zijn.