Wedstrijd stress

De dag voor de wedstrijd begon (dinsdag) was een zware dag. Na het ontbijt bij de foodcourt (een plein met allemaal kleine eettentjes waaronder een soort subway met superlekkere broodjes en een tent met verse vruchtensappen) ging iedereen deze laatste dag hard aan het werk. Vincent had zichzelf min of meer opgesloten op onze kamer omdat de resultaten van de MIT test hier erg positief waren uitgevallen (45% besparing) en ze wouden uitrekenen hoeveel dit maximaal theoretisch kon zijn (rond de 25%). Om Vincent hierbij niet te storen ben ik Paul en Jeroen maar gaan lastig vallen in het autolab die ze me dag ervoor hadden geshowd (en de andere drie teams hard aan het werk waren geweest). De rickshaw moest namelijk van de oorspronkelijke staat geconverteerd worden naar de geupdate staat inclusief alle toeters en bellen (wat inhield een nieuwe uitlaat, boegie en wat bouten en moeren; zelfs voor een leek als mij te begrijpen). Hier kreeg ik de dankbare taak om de tuctuc te mogen schoonmaken als ik dat wou. Dit was best een onderneming omdat je dan eerst op zoek moet gaan naar een emmer; en vervolgens naar een kraan. deze was achterin het nabijgelegen leslokaal waar op dat moment twee groepen jongens (in schooluniform) les kregen. Het werd opvallend stil toen ik voorbij kwam lopen op zoek naar de kraan, want een vrouw en dan nog wel een blanke zagen ze niet vaak en al helemaal niet zo dichtbij en in het autolab... Toen de tuctuc bijna schoon was hebben we een proefrondje gereden en vervolgens verder gegaan. Ondertussen kwam ik met het idee om ergens oranje stof te kopen om de bankjes te bekleden. Hiervoor ben ik met een vrijwilliger (ze hadden bij het begin een lijst met namen en telefoonnummers gekregen van Indiërs die zichzelf hadden opgegeven om te helpen) op stap gegaan. Dit was best een onderneming. In tegenstelling tot in Nederland kreeg deze jongen van a tot z geïnstrueerd wat hij moest doen, waarheen hij me moest nemen en wat er van hem verwacht werd. Een paar kilometer verderop waren er een aantal shops langs de snelweg waar we gestopt zijn op zoek naar een textielwinkel; we konden er helaas maar een vinden maar gelukkig hadden ze oranje stof (ook al was dit niet precies de tint en dikte die we wouden, maar het was een koopje). Terug ben ik meteen met deze jongen aan de slag gegaan om de bankjes te bekleden; waarbij ik hem zelfs moest leren hoe een spijker in de bank te slaan om de stof vast te zetten... Toen was het tijd om te gaan eten wat we weer deden in het restaurant van het international hotel (lag tegen het hostel aan maar was veel luxer en bedoeld voor internationale docenten en gasten) en was erg lekker, maar in verhouding met andere gelegenheden aan de duurdere kant. Na het eten werd er weer tot laat doorgewerkt in de andere kamers dus heb ik mezelf vermaakt met een van de boeken die ik had meegesleept om straks gewicht te besparen. Het boek waar ik mee bezig was en de eerste 200 blz erg saai was begon zelfs spannend te worden zodat ik pas tegen vier uur ging slapen en Vincent die om half vijf binnenkwam niet heb opgemerkt.