Ladakh
Door: Linda
Blijf op de hoogte en volg Mama
27 Juli 2009 | India, Leh
Vandaag was het al om 3 uur `s-ochtends vertrekken, dus dat betekende nog vroeger opstaan. De tocht door nachtelijk Delhi was zeer bijzonder, je zag niet alleen mensen op straat slapen maar overal waar mogelijk. De tuctucdrivers sliepen ook allemaal op de achterbank in de meest ongemakkelijke posities. Kwart voor vier waren we op het vliegveld waar we eerst even een kop koffie en ontbijt hebben genuttigd. Daarna inchecken bij een speciale balie en door de security. De vlucht was dit keer maar 70 minuten, en zelfs in die korte tijd kregen we een ontbijt. Daarna was het een zeer korte landing waarbij we een stuk tussen de bergen in vlogen, echt heel gaaf. Eenmaal aangekomen werd snel duidelijk dat we in militair gebied zaten met zeer strenge regels. Ook hier moesten de immigratie en varkensgriepformulieren ingevuld worden en kregen de eersten last van de hoogteziekte (hoofdpijn, kortademig, duizelig etc.).
Op het vliegveld werden we warm onthaald en met twee jeeps naar ons hotel vervoerd. Waar in het hotel voor onze bagage werd gezorgd (toch wel even wennen als je gewend bent het zelf te doen) en we een vriendschapssjaaltje (Ladakh is voor een heel groot deel boedhistisch) en thee kregen. Daarna gingen we naar onze kamers om even bij te komen en verplicht rust te houden vanwege de hoogteziekte. Tegen lunchtijd was iedereen gewend maar lag ik zelf flink ziek op bed. De anderen zijn na het eten naar het stadje gegaan terwijl ik de rest van de dag op bed bleef liggen. Tegen vijf uur toen de rest terug was ben ik even een uurtje buiten gaan zitten / liggen tot ik helemaal blauw was geworden en weer naar bed moest. De jongens waren erg lief en bezorgd en hebben een dokter laten komen die even bloeddruk, hartslag en zuurstofgehalte controleerde. Op deze hoogte zou het normaal 85% moeten zijn en ik kwam net aan de 75% dus kreeg Dioxam (bloedverdunner), Rablet-D (tegen ongewenste bijwerkingen en paracetemol (in noodgevallen) voorgeschreven plus dat wildwaterraften werd afgeraden en ik zoveel mogelijk moest zitten. Vincent is toen heel lief de medicijnen gaan halen en de rest kwam vragen hoe het ging. Daarna ben ik met Vincent in het hotel gebleven waar we iets (meer dan twee happen kreeg ik niet door mijn keel, maar iig iets voor de medicijnen) zijn gaan eten en daarna rusten en voor Vincent boek lezen in de tuin.
Op het vliegveld werden we warm onthaald en met twee jeeps naar ons hotel vervoerd. Waar in het hotel voor onze bagage werd gezorgd (toch wel even wennen als je gewend bent het zelf te doen) en we een vriendschapssjaaltje (Ladakh is voor een heel groot deel boedhistisch) en thee kregen. Daarna gingen we naar onze kamers om even bij te komen en verplicht rust te houden vanwege de hoogteziekte. Tegen lunchtijd was iedereen gewend maar lag ik zelf flink ziek op bed. De anderen zijn na het eten naar het stadje gegaan terwijl ik de rest van de dag op bed bleef liggen. Tegen vijf uur toen de rest terug was ben ik even een uurtje buiten gaan zitten / liggen tot ik helemaal blauw was geworden en weer naar bed moest. De jongens waren erg lief en bezorgd en hebben een dokter laten komen die even bloeddruk, hartslag en zuurstofgehalte controleerde. Op deze hoogte zou het normaal 85% moeten zijn en ik kwam net aan de 75% dus kreeg Dioxam (bloedverdunner), Rablet-D (tegen ongewenste bijwerkingen en paracetemol (in noodgevallen) voorgeschreven plus dat wildwaterraften werd afgeraden en ik zoveel mogelijk moest zitten. Vincent is toen heel lief de medicijnen gaan halen en de rest kwam vragen hoe het ging. Daarna ben ik met Vincent in het hotel gebleven waar we iets (meer dan twee happen kreeg ik niet door mijn keel, maar iig iets voor de medicijnen) zijn gaan eten en daarna rusten en voor Vincent boek lezen in de tuin.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
