Hoofdstad Funchal

Nadat we gister het dorp hadden gezien en hier niet veel bijzonders was te beleven besloten nadat we tot negen uur hadden uitgeslapen en hadden genoten van een heerlijk uitgebreid ontbijt plaatsen te reserveren in de hotelbus die ons naar de hoofdstad van het eiland Funchal zou brengen. Hier wonen ruim 120.000 van de in totaal 280.000 Madeirenen. We werden in het midden van het centrum vlak bij de haven afgezet. We hebben een klein stukje over de boulevard gelopen en daarna langs het kasteel de stad ingelopen. Als eerste kwamen we bij het Franciscuspark, wat vroeger het binnenplein van een klooster was. Dit moet dan wel erg groot zijn geweest. Het park fungeerde momenteel een beetje als botanische tuin met diverse inheemse planten met kaartjes waar ze vandaan komen.

Vervolgens zijn we verder heuvelopwaarts gelopen naar de 17e eeuwse St. Petruskerk. Deze kerk was erg mooi, maar vol met goud. Er waren maar liefst 6 mariabeelden, die je eigenlijk overal tegenkomt. Blijkbaar hechten ze hier veel waarde aan Mariaverering. Vervolgens zijn we nog hoger gelopen naar het St. Claraklooster. We moesten hier aanbellen om binnengelaten te worden en vervolgens een kaartje kopen. Josefine bleef echter liever buiten, dus liep ik achter iemand aan die me naar een gids bracht. Deze kwam later echter met Josefine aan. Als eerste liepen we naar het laagkoor, waar vroeger de nonnen de mis beleefden vanachter een hek en door een kleine opening de eucharistie ontvingen. Er waren hier twee stoelen voor de enige mannen met wie ze contact hadden; namelijk de bisschop en het hoofd van de Fransiscaanse orde. Achterin stond er een kruis met Jezus in het graf om de nonnen te herinneren aan het ware lijden. Vervolgens liepen we via een trap naar het hoogkoor waar ze erg veel oude schilderijen en beelden hangen. Je had vanaf hier ook een erg mooi uitzicht op de kerk. Vroeger waren hier 120 nonnen geweest, nu leefden er nog 20 in totale afzondering van de wereld en was het klooster pas sinds kort opengesteld. In de gang buiten had je uitzicht op een groep spelende kinderen van een prive peuterspeelzaal (in nederland kleuterklas) die hier in uniformen aan het spelen was. In een zaal binnen waren ze aan het oefenen voor een repetitie en mochten we gewoon naar binnen lopen om te kijken. Ondertussen had een echtpaar zich aangesloten, deze bleken al snel ook Nederlands te zijn. Tot slot gingen we nog naar de kloostergang met erg mooie tuin, hier zagen we ook een non die bloemen aan het plukken was. Je kon vanaf hier ook erg goed de bolvormige toren zien met tegeltjes uit Portugal en we mochten naar een speciale dagkapel voor de nonnen die gewijd was aan Maria van Candelaria (op Tenerife). Tot slot werd de kerk bezichtigd die ook erg mooi was met twee series schilderijen; een over het leven van Maria en de ander Jezus.

We wouden verder nog het Musee da Quinta das Crusas (met verschillende soorten kunst en historische monumenten), deze was echter gesloten voor restauratie. Wel konden we een rondje lopen in de tuin waar een tentoonstelling was van wapenstenen en oude raamkozijnen. Bovenin de tuin was er ook een geraniumkwekerij. Boven deze tuin lag een tweede fort, namelijk Fort do Pico. Dit was ons echter te ver en te steil omhoog.

Dus liepen we weer bergafwaarts lopen tot de St. Peruskerk, dit was veel beter te doen dan de heenweg. Vanaf hier sloegen we een andere straat in richting het dorpslein. Hier stonden namelijk drie bijzondere gebouwen; de Collegekerk, met in de voormalige kloostergang een universiteit (je hoeft vast niet te raden dat hier vroeger Jezuieten zaten). De kerk was echter gesloten. Verder had je nog de Camara Municipal (gemeentehuis) een erg mooi gebouw wat erg veel gelijkenis vertoonde met het stadhuis in Sintra. Tot slot had je het bisschoppelijk paleis waar nu een museum van religieuze kunst was gevestigd. Helaas was deze ook gesloten dus zijn we gaan winkelen. Alle kerken en musea zijn namelijk tussen twaalf en drie gesloten, dus hadden we genoeg tijd om het winkelcentrum onveilig te maken op zoek naar leuke kleding en wandelschoenen voor Josefine en vervolgens nog te lunchen. Hiervoor hadden we een leuk plekje gevonden bij Praca do Carmo, achter de gelijknamige kerk waar het leuk mensen kijken was die aan het winkelen waren of studenten die net klaar waren.

Het eten was erg lekker dus liepen we verder naar de Mercado dos Lavradores. Hier hebben we even rondgewandeld tussen de bloemenmeisjes in traditionele kleding, de visafslag, de kruidenwinkeltjes, de leerlooiers, wijn geproefd bij een wijnproeverij en lokaal fruit bij een fruitboer en nog veel meer in een gebouw. Dit gaf en goed beeld van hoe het er vroeger (bijvoorbeeld in de romeinse tijd aan toe moet zijn gegaan).

Op de terugweg zijn we nog wat schoenenwinkels ingelopen en vervolgens het Musee de Arte Sacra bezocht. Dit waren twee verdiepingen met een aantal indrukwekkende schilderijen en beelden van onder andere Maria en andere heiligen. Opvallend was dat op de tweede verdieping een collectie Vlaamse kunst was, deze stammen nog uit de tijd dat er suikerriet werd verhandeld. Ook was er een voorstelling van het laatste avondmaal, maar in plaats van in schilderij met beelden in normale hoogte. Vervolgens zijn we naar de Jezuietenkerk gegaan, deze was erg indrukwekkend en versierd met erg veel goud. Ook de sacristie was erg mooi met kleurrijke schilderingen.

Vervolgens hadden we genoeg van de stad gezien dus gingen we voor het laatst op jacht naar wandelschoenen waarvoor we uiteindelijk bij een sportzaak belandde waar Josefine haar schoenen vond. Hier vlakbij was een Italiaan (eigenlijk Oostenrijker) waar je zelf de pasta en vervolgens de saus kon kiezen, ze hadden hier ook l´arrabiata, dus dat was niet moeilijk. Ook de tiramisu was erg lekker. Tot slot had Josefine ergens nog een ijsje gekocht waarna we op zoek gingen naar de bushalte. We hadden nog vijf kwartier, maar je weet maar nooit. En dat bleek te kloppen, na twee keer de boulevard over te zijn gelopen en door iedereen in een andere richting gestuurd te zijn vonden we het vlakbij het benedenstation van de kabelbaan naar Monte. Toen het echter tijd was stond er een bus met een ander nummer, maar net op het laatste moment kwamen we er achter dat we toch deze bus moesten hebben en waren we rond elf uur thuis. Op tijd om vroeg te gaan slapen voor de eerste excursie morgen naar de Westkant van het eiland.