Montjuic & Barri Gotic

Vandaag stond de berg Montjuic op de agenda. Deze berg is het oudste bewoonde stukje van Barcelona en is in 1929 voor een groot deel opgeknapt voor de Wereldtentoonstelling waarvoor een park werd aangelegd en heel veel nieuwe gebouwen werden energezet.

We begonnen met een behoorlijk avontuur door de verschillende soorten openbaar vervoer door Barcelona. Het eerste stuk met de metro van Barceloneta naar Passeig de Graca, en vervolgens overstappen op de metro naar Paral-lel en tot slot de Teleferique van de Montjuic. Bij het poortje voor de kabellift vonden we een tientje, die Paulus bleek te zijn verloren toen hij het geld terug in zijn tas deed. Met de kabelbaan zijn we naar boven gegaan waarbij we een erg mooi uitzicht hadden op de stad en de zee. Boven was het lekker warm dus werden er eerst wat kledingstukken uitgetrokken waarna we doorliepen. In deze korte tijd had Niek al een stuk of drie kanonnen beklommen. Het kasteel is namelijk momenteel een oorlogsmuseum. We namen de ingang naar het kasteel over de loopbrug en gingen op een van de muren zitten. Hier besloten we in groepjes uit elkaar te gaan om ons eigen ‘ding’ te doen. Zo bleven Anne en Inge lekker relaxen op die plek, gingen Niek en ik een rondje lopen net als Paulus, mijn moeder en Mireille. We zijn ook nog een stukje aan de westzijde naar beneden gelopen om van onder de muur een foto te maken van Anne, die even moest zoeken waar ze haar naam vandaan hoorde komen. En het was wel grappig om te zien dat de voormalige gracht nu gebruikt werd als kruisboogschietbaan. Na deze wandeling hebben we in de zon gepicknickt en besloten we aan de oostzijde van de berg naar beneden te lopen richting de Placa de la Carbonera. Hierdoor liepen we door het park wat was aangelegd voor de wereldtentoonstelling en later was vernieuwd voor de Olympische Spelen. Hier was ook een enorm beeld van mensen die in een cirkel stonden die mijn moeder in kleine vorm heeft.

Eenmaal beneden kochten we kaartjes voor de rondvaartboot, althans we hadden gratis kaartjes uit het boekje dat we kregen voor de Barcelona Card. We hadden echter nog ruim een uur voor de boot vertrok dus konden we nog even iets gaan doen. Zo liepen er twee terug naar het hotel om een trui te halen en ging de rest naar de 60 meter hoge zuil van Christoffel Columbus, de ontdekkingsreiziger. We hadden namelijk ook gratis kaartjes om hier naar boven te mogen om van het uitzicht te genieten. Het was boven erg smal maar het was mogelijk om een rondje te lopen en direct daarna weer naar beneden te verdwijnen. Vanaf hier zijn we ook nog een klein stukje de Ramblas opgelopen om iets te eten en kaarten te kopen. Het eten was wel grappig; er was een tent waar ze iets verkochten wat op uienringen leken, maar ook inktvis in kan zitten. Anne had dit nog nooit geproefd dus vroeg ik of er uien of inktvis in zat, de vrouw die ons hielp gaf aan dat er ‘no fish’ in zat, dus bestelde ik er een aantal. Echter de eerste hap bewees ons het tegenovergestelde, gelukkig vonden Anne en mijn moeder het wel lekker dus aten zij de rest op en bestelde ik een salade die we meenamen naar de boot.

Op de boot hebben we een plekje gezocht aan de tafel in het zitgedeelte omdat iedereen direct naar boven stevende en er toch een frisse wind stond. Mijn moeder en Paulus hadden een plek gevonden op het achtersteven van de boot. Vlak nadat we de haven waren uitgevaren merkten we al dat we op open zee waren, de boot deinsde namelijk wel heel erg op de golven. Hierdoor vielen er ook een aantal mensen in slaap. Ook zagen we een paar dolfijnen en heel veel vogels. Het was ook mogelijk om onderwater te kijken, maar hier was niet veel te zien. We vaarden eerst richting het Olympisch dorp en vervolgens terug langs de gigantische cruiseschepen die daar voor de kust liggen. Als je naast zo’n enorm schip vaart voel je je opeens enorm nietig. De kamers deden ook aan als enorme wolkenkrabbers en op een aantal terrasjes zaten mensen van de zon te genieten en te zwaaien naar ons. Eenmaal terug op vaste wal waren er wat vogels die we de restjes van onze lunch voerden toen er ook nog een aasgier op afvloog. Deze vogel zie je niet veel en ondanks zijn pogingen de meeuwen weg te jagen bleven deze, weliswaar op veilige afstand.

Omdat Mireille geld had gekregen van haar moeder om iedereen te trakteren liepen we met zijn alleen een stukje over de Ramblas, tot de metrohalte Liceu. Hier vlak in de buurt was namelijk en ijssalon die we de avond ervoor al hadden gezien. Hier mochten we een heerlijk ijsje uitzoeken waarna iedereen vrij was om te gaan en staan waar we wouden. Niek en ik gingen direct weg omdat we de wijk Barri Gotic verder wouden ontdekken, met name een tweetal kerken en de kathedraal die maar tot vijf uur open was. Als eerste gingen we naar de Santa Maria del Pi, omdat we hier vlakbij in de buurt waren. Omdat Niek zijn ijsje nog niet op had ging ik alleen naar binnen. Deze gotische kerk is uit de 14e eeuw en heeft een paar mooie glas in lood ramen en een paar beelden en verder niets bijzonders waardoor we vlug verder gingen naar de kathedraal.

De weg naar de kathedraal was duidelijk met bordjes aangegeven en leidden ons dwars door een winkelgebied met erg leuke winkeltjes en smalle straatjes. We kwamen eerst op een enorm plein waar een groepje jongeren bezig was een optreden breakdance te geven wat er erg spectaculair uitzag. Verder zag je de resten van de oude Romeinse muur met nog een bijna complete toren. De Església Catedral de la Santa Creu zelf was minder indrukwekkend, van buiten, omdat hij in de steigers stond. Deze kerk is in de loop der tijd enorm veranderd. Zo was er eerst de basiliek uit de 4de eeuw, een 11de eeuwse Romaanse kerk en de huidige gotische kathedraal welke in 1298 is gebouwd. De vaak gefotografeerde façade komt echter uit 1882. We konden zo naar binnen lopen dus liepen een rondje langs alle kapellen. Het was een erg mooie kerk met een bijzonder altaar en het kunstwerk de Transfiguration of the Lord dat is gemaakt door Bernat Martorell in 1450. Tegen de kathedraal is een klooster gebouwd waarvan je de kruisgang kan bezoeken. Hier leven onder andere dertien witte zwanen die de Heilige Eulalia beschermen. Ook is er een St. Joris fontein met een ruiterbeeld van de Heilige Joris. Na afloop van deze kerk liepen we door nog meer steegjes en straatjes met enorm mooie gebouwen terug naar het hotel voor het avondeten.

Vanavond stonden voor ons pizza’s op het menu; Paulus was al naar de winkel geweest om een hele berg pizza’s te halen. Onze ouders hadden we samen weg gestuurd om ergens romantisch samen in een restaurantje te gaan eten zodat ze ook even konden genieten van quality time. Omdat we twee appartementen hadden, hadden we ook twee ovens dus deze hebben hun dienst bewezen. Toen de eerste pizza’s klaar waren sneden we deze in stukjes en pakte iedereen wat hij / zij lekker vond. De pizza’s gingen bijna allemaal op. Daarna gingen we met zijn vijven op stap naar de Placa Espanya waar we weer met zijn allen hadden afgesproken. Hier kwamen we er achter dat het romantisch eten niet zo’n succes was geweest omdat er een tijdsdruk achter zat, maar ze het toch fijn vonden. Helaas waren we net te laat voor de show van de magische fonteinen en hadden we de laatste gemist. De Font Màgica werd ontworpen voor de Wereldtentoonstelling van 1929. De centrale fontein werd gebouwd om te laten zien wat er allemaal met gefilterd licht mogelijk is. In de loop der tijd raakten de fonteinen verwaarloosd, maar voor de Olympische spelen van 1992 werden ze compleet gerestaureerd. Tegenwoordig zijn de fonteinen een toeristische trekpleister. Ondanks de verschillende pogingen om uit te zoeken tot hoe laat dit door ging. Toen we er eenmaal waren en een plaatsje hadden gevonden gingen de lichten uit.

Dus besloten we deze laatste avond op kroegentocht te gaan. We gingen op zoek naar een kroeg met zowel cocktails als dat hij geschikt is voor onder de 16. Dit ging echter niet even voorspoedig tot we vlak bij het hotel flyers kregen voor Ryan’s bar waarbij je in het happy hour een gratis shooter kreeg. Hier zochten we een plekje op de bovenste verdieping die we helemaal voor ons zelf hadden. Anne en ik gingen naar beneden om de bestelling te doen voor vier cocktails, drie cola’s en natuurlijk de shooters. Dit werd een best gezellige avond, waarbij we tegen twaalven maar gingen inpakken om terug naar het hotel te gaan. Want morgen is de laatste dag en mocht iedereen zijn eigen gang gaan.