Op de knieen

De ochtend verliep zeer voorspoedig; we waren ruim op tijd in de kerk (mijn gasten waren zelfs de eerste aanwezige deelnemers) en zo heel veel viel er niet te doen. Het grappigste was nog toen Bartol probeerde om hagelslag op zijn brood te doen, maar hij geen idee had hoe of wat en het zonder boter ging proberen. Voor de workshopsronde waren er vandaag broeders Franciscanen aanwezig, maar die wisten al hoe of wat omdat ze al twee ochtenden bij de Raamstraat op bezoek waren geweest. Na afloop van de gebedsviering waren veel jongeren alvast naar Rotterdam gegaan of nog even de stad ingegaan zodat ze niet hoefden deel te nemen aan de gespreksgroepjes. Het was dus even puzzelen om te zorgen dat de workshopleiders niet voor niets waren geweest, maar uiteindelijk waren alle groepjes vol en zaten er een paar groepjes in de kerk voor de verdieping. Tegen half elf was Ruben er ook, dus konden we even vlug de stad in om een cadeautje voor onze gasten te kopen. We konden niet echt kiezen dus hebben een pakketje gemaakt met een houten tulp, een delftsblauwe kaars (is tenslotte Taize) en een klompje met een gat die ze kunnen gebruiken voor hun scoutingdas. Om elf uur moest ik weer in de kerk aan de Raamstraat zijn voor het dagelijkse overleg, dus was nog even haasten. Gelukkig was ik er uiteindelijk nog eerder dan Jose en Diny. Na een kopje koffie en even de komende dag hebben doorbesproken was het tegen twaalf uur naar huis racen. Zodat ik in alle 'rust' kon douchen en even wat eten voor ik om een uur weer daar terug moest zijn.

Om vijf over een waren een aantal vrijwilligers van de jongerengroep Unity uit Amersfoort en Ward al aanwezig om mij te helpen de boodschappen en alle zoutjes die parochianen hebben meegebracht te splitsen en vervolgens de eerste helft in de auto te laden om naar Ring Pass te brengen voor het ene feest. Hier waren ze al twee dagen lang oliebollen en appelflappen aan het bakken voor 400 man! Met alle hulp was de auto zo leeg en kon Ruben even vlug naar de Makro om voor iedereen stroopwafels te kopen en een kratje nederlands bier voor onze gasten die graag nog na het feest even bij ons wouden zitten samen met twee andere Hongaarse vrienden. In de tussentijd konden wij de slingers ophangen, balonnen opblazen, podium klaarzetten en de stoelen in de zaal weghalen. Na een uurtje werk was alles hier gereed voor het grote feest van vanavond. Het diascherm hing ook al naar beneden voor de klok, dus was het wachten op de auto zodat ik iedereen weer naar de Raamstraat kon brengen. Met ditmaal een auto vol oliebollen reden we terug en werd er nog even geholpen de auto verder vol te laden met de boodschappen voor het andere feest en twee grote koffieketels voor 80 kopjes koffie per stuk die ze de volgende dag nodig hadden in de Maria van Jessekerk.

Omdat het in de Ring Pass sneller klaar was dan verwacht had ik een uurtje speling dus kon ik bij Jacob langs gaan om muziek op te halen voor het feest en de koffieketels bij de Maria van Jesse langsbrengen. Natuurlijk was ik vergeten dat de ingang via de Buitenwatersloot eenrichtingsverkeer was dus helemaal om moest rijden door de stad (straks weet ik wel bijna alle weggetjes met de auto te vinden) waar nog een kleine opstopping was omdat iemand met een steekwagen elf dozen wijn had laten vallen op straat. Maar met vereende kracht was dat zo langs de weg geplaatst en kon hij een vriend bellen om hem te helpen. Via de andere kant kon ik een kwartier de stad in om de koffieketels en stroopwafels uit te laden om vervolgens door te rijden naar Jacob. Hier waren ze van plan om een televisie met de fiets te vervoeren naar het kruithuis, maar moesten ze ook nog binnen drie kwartier langs de makro om bolly te kopen. Dus aangeboden dat (omdat ik nu een lege bijrijdersstoel had) dat ze de televisie daar konden plaatsen en ik (of anders Ruben) die vanavond voor tien uur bij de toren zou brengen. Het was ondertussen kwart over vier dus snel door naar het Stanislas om het tweede feest in orde te maken. Nu pas begon de tegenslag met een smsje dat de twee internationale studenten die zouden helpen vertraagd waren, en Ruben die achtervang was, had zijn telefoon in de auto laten liggen dus kon ik niet bereiken. Gelukkig hielp de directeur ook mee en hingen al snel de slingers, waren de schalen gevuld en stond het drinken koel, dus was het alleen nog wachten op de appelflappen, oliebollen en andere hapjes. Om zes uur waren we hier klaar dus konden we naar huis. Ward om bij zijn ouders te eten en ik naar huis waar onze gasten tegelijkertijd de straat in kwamen lopen dus we de pizza's konden voorbereiden. We stelden ze voor om na het eten nog even langs de Delftsche Zwervers te rijden om te laten zien waar we op scouting zaten (en de televisie te brengen). Veronika en begonnen samen aan de ene pizza, en terwijl die in de oven stond kon de soep opgewarmd worden en gingen Ruben en Bartol aan de slag voor de andere pizza. Dit was wel echt heel leuk om samen te doen! Na een klein half uurtje en een flesje champagne later waren de pizza's klaar en zaten we allemaal meer dan vol. Bartol luste nog wel een toetje dus mocht de tiramisu bonbons opeten. De brownies werden bewaard voor de volgende dag.

Om half negen vertrokken we richting de toren waar we ze een eerste nederlands biertje hebben laten drinken. Volgens mij vonden ze het helemaal geweldig daar want ieder hoekje en gaatje werd op de foto gezet. Vooral omdat hun eigen blokhut kleiner is, terwijl hun groep veel groter was. Ook de aanwezigen werden uitgebreid gefotografeerd... Natuurlijk ook even laten zien waarom er een vlam in ons logo staat en met sterretjes een aantal combinaties gemaakt. Waarvan de laatste dertig sterretjes tegelijk af steken in een blikje cola. Dit vonden ze prachtig en na nog meer foto's aan de buitenkant gingen we richting de kerk.

We konden de auto parkeren op het terrein van het stanislas college en kwamen hier vrijwel tegelijkertijd met Ward en zijn auto vol gasten aan. In de kerk waren pas een paar mensen aanwezig en hebben we onze gasten voorin te gaan zitten, zodat de rest daarachter plaats zou nemen in plaats van eerst de banken op te vullen. Uiteindelijk zat de hele kerk vol, en was er geen zitplaats (grond of bank) meer leeg. Na een hele mooie viering met een erg groot koor en het doorgeven van het licht waren we iets na elf uur klaar en konden we vertrekken naar het feest. Terwijl de eerste groep verzamelde om naar Ring Pass te lopen, vertrokken Ruben en ik vlug naar de school om daar alles op te zetten. Na een kwartier kreeg ik een telefoontje of ze mochten vertrekken omdat ze mij niet konden vinden en bleek er een kleine miscommunicatie te zijn. Tegen kwart voor twaalf waren ze echter bijna allemaal in de school en konden er nog twee groepjes naar de Ring Pass gebracht worden. Het was even stressen, omdat een minuut voordat de klok begon de televisie er mee stopte en de microfoon bleek achter slot en grendel te liggen dus moesten we het doen met een megafoon. Uiteindelijk was dit allemaal geen probleem en werd er gezamenlijk afgeteld waarna iedereen elkaar omhelste en er oliebollen uitgedeeld konden worden. Wouter Blesgraaf had de megafoon in handen en kondigde het eerste stukje aan en een aantal parochianen hadden vrijwillig een bardienst opgezet om iedereen van drinken te voorzien. Terwijl het eerste stukje bezig was konden we de buffettafel klaar zetten met de overige hapjes, waar al snel vele hongerige mensen op af kwamen en borden vol drop en worst op stapelden. Ieder land had zijn eigen dansje en liedje en er ontstond een fantastische sfeer met mensen die in een grote kring allemaal meededen en zongen. Spontaan ontstond er ook nog een limbodans en de italianen waren erg uitbundig aan het zingen en dansen. De techniek (of het ontbreken daarvan) was dus geen enkel probleem.

Tegen half twee hadden we het laatste stukje gehad en probeerde ik een cd te vinden om nog even dansmuziek op te zetten toen er een grote kring gevormd werd en ik de stem van mijn vriend door de megafoon hoorde en mij naar voren riep. Iedereen dacht dat ik bedankt zou worden, maar in plaats daarvan ging Ruben op zijn knieen in het bijzijn van tweehonderd Europeanen. Iedereen was direct zeer enthousiast en riep dat we moesten zoenen, en nog een keer en nog een keer en het duurde vrij lang voordat we uiteindelijk de kringkonden verlaten om direct daarna gefeliciteerd te worden door Tjeerd en andere mensen. Ruben was alleen nog even vergeten naar mijn moeder te gaan, dus heb ik de verantwoordelijkheid van het feest overgedragen an Ward. Heb ik onze gasten uitgeldgd dat ze naar het centrum konden wen gewoon naar huis konden gaan en het bier konden openen. En tot slot een groep Polen die enkel die nacht zou blijven slapen naar Tjeerd had gedirigeerd en in de auto naar Ring pass gereden waar ik had verwacht mijn ouders te ontmoeten en Ruben de kandelaar met acht poppetjes (mijn moeder had ooit eens geroepen dat indien er iemand bij de familie wil horen er een poppetje bij moet) kon overhandigen. Eerst kregen we een aantal vreemde blikken van wat doen jullie hier, maar nadat er gezongen werd voor Niels Tromp die jarig was, vertelde mijn moeder aan Jose die de microfoon had dat ik verloofd was en er ook nog voor ons gezongen. Waarna er nog meer felicitaties volgde en we daar hielpen met opruimen. Ook heeft Ruben even zijn ouders wakker gebeld om het nieuws mede te delen. Om kwart over twee was hier alles min of meer klaar, en zouden ze zelf de volgende dag de laatste dingen opruimen. In de auto wed mij verteld hoe iedereen er eigenlijk al vanaf wist en waren er meerdere signalen geweest zoals een smsje vlak voor twaalf uur, die Ruben per ongeluk had laten lezen en in stond wat ik had geantwoord.

Nadat we terug waren gereden naar het stanislas, bleek iedereen hier al weg te zijn dus gingen we nog even naar het kruithuis om de msen daar op de hoogte te brengen (voor het geval ze nog geen sms-je van Ruben hadden gehad). Hier was nog een klein misverstand van iemand die een smsje had gestuurd dat zijn vriendin ook ja had gezegd, wat later een antwoord op de vraag of ze een biertje wou bleek te zijn... De glazen waren nog niet ingeschonken of we werden gebeld dat onze gasten de sleutel waren vergeten en voor de deur stonden. Dus vlug weer in de auto om naar huis te rijden waar ze met een gitaar bezig waren liedjes te zingen (en hopelijk geen buren hadden wakker gemaakt). De mensen van het kruithuis zouden lopend ook hierheen komen zodat we nog even gezellig konden doen. Na nog een fles champagne te hebben aangebroken en een krat bier op tafel te hebben gezet waren ze erg nieuwsgierig naar de x-box cinetic en terwijl Ruben dat aan het showen was kwamen er nog vijf zwervers binnen zodat het een erg gezellige groep was. Tegen half vijf ging ik toch naar bed, omdat ik om tien uur weer in de kerk werd verwacht en we daarna nog moesten opruimen. Tegen half zes had ik een sms-je gestuurd naar Ruben dat het nu wel genoe was en onze gasten misschien ook wouden slapen dus werd iedereen de deur 'uitgezet' en kon ik nog vier uur slapen.