Bech - Trier - Moezel - Koblenz - Keulen

Vandaag was de laatste etappe naar een volgende camping. Tijdens het inpakken kwam de beheerder van de camping nog controleren of we wel op tijd weg gingen, zodat hij de plek aan anderen kon verhuren. En er was iets verkeerd gegaan waardoor hij iemand anders had moeten afzeggen. Zoals voorspeld reden we tussen tien en elf uur weg, waarbij we nog veel bekijks trokken. Ongeveer gelijkertijd ging er een oud busje dat zo van Stefan had kunnen zijn, inclusief bloemenkrans en gordijntjes, weg. Natuurlijk werd er even gekletst met de bestuurder; een man van begin dertig. Naast hem zat een klein meisje en even later kwam zijn vrouw ook aanlopen, dit had zo de toekomst van Stefan en Marieke kunnen zijn.

Tot aan de grens bij Wasserbillig was ongeveer hetzelfde als het eerste stuk van de vorige dag. Echter namen we dit keer de snelweg over de Sauertalbrucke, waarbij we boven nog even hebben getankt. Dit leek ons zeer snel gaan, tot we in Trier waren aangekomen. Vanaf de afslag volgde er een weg van 2,3 kilometer lang met een daling van 10%. Na een paar bochten stuitten we ook nog op een file, hetgeen zeer frustrerend was. De file was tot aan de brug over de Moezel, waarna we in het centrum, vlakbij de Porta Nigra, de auto en aanhanger hebben geparkeerd.

In Trier (ook wel Roma Secunda genoemd) hebben we een wandeling gemaakt door het oude centrum, beginnende bij de Porta Nigra, waardoor we de stad hebben betreed. Op de hoek was er een huis waar op de hoek een beeltenis was van Sint Christoffel met Jezus op zijn schouders. Aangezien Christoffel de patroonheilige is van reizigers en verkeersdeelnemers konden we natuurlijk hier niet aan voorbijgaan zonder een foto te nemen van dit gedetailleerde beeld. Daarna hebben we de brede winkelstraat uitgewandeld tot het marktplein, waar net zoals in Echternach een marktkruis aanwezig was. Onderweg kwamen we langs gevels die erg indrukwekkend en sommige zeer oud waren.

Vanaf de markt zijn we naar de Dom van Trier gelopen, dat voor ons alledrie de eerste keer was. De Dom was erg groot van binnen en erg mooi versierd, waaronder het orgel. Tijdens de bezichtiging bleek dat voorin de kerk het kleed van Jezus Christus werd bewaard, dat door keizerin Helena naar Trier was gebracht. Daarna hebben we nog een rondje gewandeld en Duitse bockworsten gegeten.

Waarna we met de auto naar het water reden, waarbij we langs de thermen kwamen.Op de helling aan de andere over van de Moezel keek er nog een beeld over de stad uit, helaas konden we niet goed zien wie dit was. Vanaf Trier hebben we een stukje over de snelweg gereden, tot we vanaf de afslag bij Longuich de 53 konden volgen die ons langs stukken aan beide oevers van de Moezel naar Koblenz bracht. Dit was soms nog best verwarrend, omdat er delen waren waarbij de 53 op beide oevers lagen, of er speciale regels waren en een omleiding was. Het eerste dorpje waar we echt doorheen reden was Mehring en lag nog voor de eerste meander van die dag. Aan de rand van dit dorp, halverwege de heuvel lag ook een romeinse villa. Na een paar kleine dorpjes kwamen we in het grotere stadje Trittenheim. Na het eerste stuk over de snelweg kwamen we als eerste in het dorpje Lieser. In dit dorpje hadden ze een mooi slot en een kerk. Daarna kwam de stad Bernkastel-Kues, hier hadden ze een burcht en hebben we de eerste brug genomen over het water. Vanaf dit dorp begint het gebied de Terrassen Moezel. Al snel wordt zichtbaar waarom dit zo genoemd wordt. Op het stuk daarna kwamen we nog meer burchten, kastelen, wachttorens, spoorbruggen tegen. Het mooiste kasteel stond in Ellenz, waar ze een sprookjesachtig mooi kasteel hadden. Dit stuk, inclusief alle meanders, was met zijn ruim 200 kilometer, ietsjes langer dan verwacht…

Bij aankomst in Koblenz, moesten we voor de tweede keer die dag de tank bijvullen. Omdat we de volgende dag naar Keulen wouden, besloten we meteen boodschappen te doen en een ijsje te halen en toch door te rijden naar Keulen, zodat we niet een extra ochtend kwijt waren met inpakken etc. Doordat we in het centrum waren gekomen op zoek naar de supermarkt, konden we in de verte een glimp opvangen van het Deutsches Eck. Op dit laatste stuk dat ons langs de Rijn voert, hadden we gehoopt om langs het punt te rijden wat bekend stond om de Lorelai. Echter vanwege de tijd besluiten we de snelweg te volgen. Hierbij kwamen we door het dorpje Remagen dat duidelijk een toeristische trekpleister was. Zo was hier een indrukwekkende brug en een kathedraal. Daarom hebben we de snelweg genomen naar Keulen, waar we in de tunnel van Bonn voor een tweede keer geflitst zijn wegens te snel rijden. Verderop waren er wegwerkzaamheden, waardoor we even snel waren als de Porsche die ons even daarvoor had ingehaald. Dat vond de bestuurder natuurlijk niet zo heel erg leuk…

In Keulen was het nog even zoeken naar de camping, op de gps was er een adres dat dichter bij lag, dus zijn we eerst daarheen gereden. Helaas bleek dit echter alleen een adres te zijn, en geen camping. Waardoor we de hele stad door moesten rijden naar de vooraf uitgezochte camping aan de andere oever van de Rijn. Deze lag in het voorstadje Rodenkirchen, direct aan het water van de Rijn. Hier hebben we voor de tweede keer deze vakantie de tenten opzet in de schemer en in het donker moeten koken. Dat was dit keer makkelijke pasta, voornamelijk gevuld met alles wat op ‘moest’. Daarna is er nog even kort gekletst, en gingen we relatief vroeg naar bed.