Mijnen & Asfalt

Op de terugreis besloten we eerst naar het zuiden te rijden om het stadje Goslar (UNESCO-heritage) te bezoeken en vervolgens via de heuvels van de Harz via Kassel bij Arnhem de grens over te gaan.

Na het ontbijt en een zeer snelle uitcheck reden we in een uurtje naar de Rammelsberg in Goslar waar we natuurlijk met studentenkorting mee konden doen aan een rondleiding door de mijnen. We besloten te gaan voor de rondleiding door het historische deel waarbij je ook te voet afdaalt en door de gangen loopt en in het Duits tekst en uitleg krijgt. Voordat de rondleiding begon kregen we een film te zien over het hoe en wat in de moderne mijnen die nu sinds 19 jaar gesloten zijn. Toen de rondleiding begon legde een zeer energieke enthousiaste man die vroeger zelf nog in de mijnen had gewerkt ons uit wat de werkwijze was van de mijnen en hoe belangrijk water (zowel het droogpompen als het gebruiken als energiebron) was voor deze berg. Na een korte uitleg en toen we allemaal voorzien waren van een helm stegen we een stukje naar de poort die al sinds 1908 niet meer in gebruik was. Vanaf hier liepen we in vijf kwartier steeds dieper en verder de bergen in van het ene waterrad naar de ander over zeer steile wenteltrapjes door grote grotten maar ook smalle gangetjes waar zelfs Laure en ik (en wij zijn niet zeker niet de grootsten) moesten bukken. Tot we in het hart van de berg kwamen en het licht werd uitgedaan en we bij een vlammetje konden ervaren hoe het moet zijn geweest om hier gewerkt te hebben. Helaas was de ronleiding hierna al bijna over en restte ons alleen nog een zeer steile trap die uitkwam in de gangen van de mijnkarretjes. Door een klein stukje het spoor te volgen kwamen we bij de uitgang en was onze ochtend zeer goed besteed. Natuurlijk is de museumshop uitgebreid bezocht voor we met de auto naar het centrum reden.

Dit was nog niet zo simpel omdat de stad net zoals Delft beschikt over een uitgebreid netwerk van eenrichtingsverkeerwegen en er niet duidelijk aangegeven staat waar het centrum is. Daarom hebben we de auto maar geparkeerd bij de Breite Tor (16e eeuwse stadspoort) en zijn we vanaf hier de wandelbordjes gaan volgen naar het marktplein. Op het marktplein waren wederom veel terrasjes, maar stond ook het 15e eeuwse stadhuis met interessant klokkenspel, de stadsbronnen met de adelaar, en een evangelische kerk. Met de auto reden we vervolgens naar de Kaiserpalts (het voormalige keizerlijke paleis dat hier in ongeveer 1000 na Chr. is gebouwd met de nabijgelegen 12e eeuwse Jozefkapel waarin het hart ligt van Keizer Hendrik III en de originele bronzen troon. Samen met de troon van Karel de Grote in Aken de enige bewaard gebleven tronen uit de middeleeuwen. Achteraf gezien hadden we dit beter lopend kunnen doen, maar we wisten niet dat dit paleis zo dicht bij het centrum lag.

Het was ondertussen al half vier en we hadden nog aardig wat uurtjes snelweg voor de boeg waardoor we hierna maar direct op pad gingen. Zoals eerder al beschreven reden we de zuidelijke route via Kassel, waarbij we al snel in de file stonden. In totaal hebben we twee keer wegwerkzaamheden gehad en alleen al op het nederlandse stuk van de grens bij Arnhem tot Utrecht in de file gestaan. De route was wel erg mooi bergachtig en natuurlijk hebben we ook de kans waargenomen om even te testen hoe hard de auto rijd. Wat er wel toe heeft geleidt dat het verbruik daalde tot een dieptepunt van 16,8 km per L (normaal 20 km / L). Tegen tien uur waren we eindelijk terug in Delft waar Ruben voor ons had gekookt en het weekendje weg eindigde.