Ile de la Cite & Quartier Latin

Zaterdag was het Valentijnsdag en hebben we een heel lijstje van bezienswaardigheden afgewerkt. Bij het ontbijt waar bleek dat de gasten die gisteravond naast ons zaten in het restaurant hier ook logeerden en nodigden ons uit om bij hun te komen zitten. Zij kwamen uit Engeland en gemiddeld drie keer per jaar naar Parijs en gaven ons dus een aantal tips om te zien / doen.

Nadat we zover waren om te vertrekken liepen we naar de dichtstbijzijnde metrohalte om vanaf daar naar het centrum (Chatelet) te reizen om onze toeristenstatus eer aan te doen. Ik was weliswaar eerder in Parijs geweest, maar was toen zo jong dat ik me er niet veel van kan herinneren. We begonnen bij het Theatre de Ville (stadstheater) en een gigantische zuil, vervolgens moesten er batterijen gehaald worden voor het fototoestel omdat we die vergeten waren en liepen we verder langs de Tour St. Jacques. Dit is een overgebleven kerktoren van de St. Jacobskerk die hier vroeger stond. Helaas was het park nu een groot bouwterrein dus konden we het niet goed zien. Onze route vervolgde langs het Hotel de Ville (stadhuis); dit was echt een gigantisch gebouw waar op het plein een enorme ijsbaan was aangelegd en heel veel mensen op de been waren. Vanaf hier staken we de Seine over om naar een van de beroemdste gebouwen in Parijs te lopen op het eiland Ile de la Seine; namelijk de Notre Dame. Het eerste deel van het programma hadden we vrij vlug gedaan zodat we hier niet al te laat kwamen en heel lang hoefden te wachten. De Onze Lieve Vrouwekathedraal is een gigantische gotische kathedraal gebouwd tussen 1163 en 1345. Dit gebouw is vooral bekend vanwege het verhaal de Klokkenluider van de Notre Dame, geschreven door Victor Hugo. De kathedraal zelf was enorm met een mooi orgel met meer dan 7000 pijpen en je kon helemaal rond lopen met achter een schitterende kruisweg. Ook was er een klein museum waar de doornenkroon van Christus bewaard zou worden, natuurlijk konden we dit niet overslaan maar veel mag je er niet van verwachten. Na dit hoogtepunt liepen we door naar de Sainte Chapelle; gelegen binnen het Paleis van Justitie op hetzelfde eiland. Het was wel even uitzoeken hoe we hier kwamen want er waren twee rijen om eerst door de beveiliging te mogen en de een bleek voor het ministerie en de ander voor de kerk te zijn. Deze kerk was oorspronkelijk (1243) gebouwd om de doornenkroon in te huisvesten en was onderdeel van het koninklijk paleis van Lodewijk IX, waar niets meer van over is. Het bijzondere aan deze kapel is dat er een boven en benedenverdieping is; beneden vrij donker en sober voor de staf van de koning en boven met gigantische glas in loodramen heel erg licht en weelderig. De ramen geven ook het gevoel dat het dak boven op de kerk zweeft en voor een mooi kleurenmozaïek zorgen. Hier liepen we over een andere brug naar het zuidelijke deel van Parijs bij de Place St. Michel met de mooie fontein van de engel Michael (oorspronkelijk Napoleon). Dit was ook een gebied met veel restaurantjes dus hebben we ons goed gedaan aan een Griekse lunch (vergelijkbaar met doner kebab).

Na de lunch stonden er nog een aantal kerken op de lijst; namelijk de nabijgelegen St. Severin die vrij onbekend is maar hele mooie gedraaide zuilen staan en een perfect beeld van Vincentius de Paulle (naamheilige van Vincent). De St. Julien le Pauvre (een van de oudste kerken van Parijs) was helaas gesloten maar vanaf het park had je wel een mooi uitzicht op de Notre Dame. We liepen vanaf hier nog verder naar het zuiden richting het Musee National de Moyen Age, waar we niet naar binnen gingen maar wel de mooie gevel met vele torentjes en tierenlantijntjes konden bewonderen. Dit museum is gebouwd in een blok met heel veel parken waaronder een deel dat gebouwd is op de Thermes de Cluny (oude romeinse thermen waarvan een deel is opgegraven) en een park waar een kopie staat van de wolf van Remus en Romulus uit Rome. Aan dit park lag ook een van de ingangen van de Sorbonne (een van de bekendere Parijse universiteiten), omdat het zaterdag was, helaas niet toegankelijk voor gasten. Dus liepen we door naar de St. Etienne du Mont met een prachtige trapsgewijze gevel en van binnen ook erg mooi en sierlijk vormgegeven. Helaas slaan de meeste mensen deze kerk over om meteen door te lopen naar het tegenoverliggende Pantheon maar dit was toch wel een van mijn favoriete kerken in Parijs. Natuurlijk zijn we ook even het Pantheon in geweest om de reusachtige schilderijen van onder andere Jeanne d’Arc, de tomben en de enorme slinger van Foucault uit 1851. Deze kerk is in 1744 gebouwd ter ere van de heilige Genevieve (beschermheilige van de stad) en sinds de franse revolutie bedoeld om als rustplaats voor beroemde fransen te dienen. Op dat moment waren we wel weer even toe aan rust dus hebben we heel origineel bij de MacDonalds gestopt voor een kopje koffie met uitzicht op de Jardin du Luxemburg. Dit was ons aangeraden door Sophie die hier eerder was geweest en dit een van de romantische plekken van Parijs vond, en tja het was tenslotte Valentijnsdag…

Dus na de koffie zijn we hier doorheen gelopen om het Palais du Luxembourg (zetel van Franse Parlement) en de Fontaine de Medicis te bewonderen. In het park was ook een grote ronde vijver waar heel veel Parijsenaars zaten een boek te lezen of kinderen aan het spelen waren. Zelf vonden we de romantiek wel meevallen dus liepen we door om nog meer kerken te bekijken zoals de St. Sulpice die helaas in de steigers stond maar wel een hele mooi fontein had en de St. German des Pres. Ook een van de mooiere kerken in Parijs en de oudste, helaas was hier net een mis begonnen waar we maar even bij bleven om de kerk te bekijken, het was echter zo druk dat er heel veel mensen bleven staan om de eucharistie te kunnen meemaken. Omdat het nog niet zo heel erg laat was besloten we alvast een deel van het programma van de volgende dag te doen zodat we dan een iets rustiger dagje zouden krijgen en gingen we met de metro van St. Germain naar Sevres Babylone. Hier was namelijk de Chapelle Notre Dame Miracoleuse wat iets te maken had met de naamheilige van Vincent en een Maria bedevaartsplek is, maar was helaas gesloten wegens renovatie. Dus probeerden we de weg te vinden naar de Chapelle St. Vincent de Paul die Vincent niet kende maar die ik op internet had gevonden. Dit is namelijk de kerk waar het graf ligt van de heilige St. Vincentius de Paulle. Dit was dan ook even een emotioneel voor Vincent die na een gebed voor in de kerk de trap besteeg om dicht bij het graf te kunnen zijn.

Toen we weer buiten kwamen was het gaan schemeren dus probeerden we zo snel mogelijk terug te gaan naar de Montmartre om vanaf daar de zonsondergang te kunnen bekijken. Hierbij reden we met de metro langs de Eiffeltoren dus hadden we die ook meteen gezien. We waren allebei al naar boven geweest dus dit ‘hoogtepunt’ stond niet op ons lijstje. Bij de Montmartre gingen we met de Funiculare naar boven waar we net een schoolklas tegen kwamen die naar het uitzicht op de Eiffeltoren werd geleid die ieder uur begon te glinsteren door duizenden lampjes die aan en uit gingen en dus superromantisch was. Ditmaal waren we net op tijd om even de St. Pierre in te glippen (ook weer op advies van Astrid) wat een best mooie kerk is maar helaas net het licht uit ging. We namen dezelfde weg als gister naar beneden op zoek naar een restaurant. Uiteindelijk waren we aangekomen bij een chinees restaurantje dat meer een soort afhaalrestaurant is maar waar je voor, echt waar, 5 euro een drie gangenmaaltijd had en je zelf kon kiezen wat je wou hebben. We waren bang dat het niet genoeg zou zijn, maar dit bleek gelukkig onterecht. Vanaf hier waren we alweer dicht bij het hotel maar kochten we nog een fles wijn om op de kamer leeg te drinken en verraste Vincent mij met een enorm lange roos die nog heel erg lang goed is gebleven.