In vuur...

Omdat we dit jaar verder weg zitten, hoeven de vormelingen dus niet op de fiets maar zijn er een paar ouders zo vriendelijk om ons met de auto weg te brengen en op te halen. Het vroege tijdstip; 8 uur vertrek, is echter gelijk gebleven. Nadat iedereen compleet is en de laatste afwezigen gebeld zijn mag iedereen een auto uitzoeken en stap ik bij een vader en vijf mannelijke vormelingen in de auto. Dat beloofd dus geen saaie rit te worden. Na ongeveer een uur zijn we er al bijna en slaan we van de snelweg af om een stukje over de mooie Veluwe te rijden. Jammer dat we daar gedurende de rest van het weekend weinig zien, maarja we zijn er tenslotte met een missie. We komen als eerste aan bij het Don Boscohuis waar een broeder (nadeel van Salesianen is dat je aan de buitenkant niet ziet dat het broeders zijn) ons al opwacht en ons naar de woonkamer dirigeert waar koffie en thee klaar staat. Terwijl iedereen zijn bagage achterlaat in de hal zijn de volwassenen al druk bezig de auto’s uit te laden en de boodschappen in de keuken op te bergen. Al met al zijn we toch met een groep van ruim dertig man dus dat zijn een hoop boodschappen.

Na een kort welkomstwoord door de broeder en het indelen van de kamers; iedereen ligt met zijn tweeën of drieën op een kamer met eigen vleugels voor de jongens en meisjes mag iedereen zijn spullen uitpakken. Het eerste onderdeel wat op het programma staat is een alternatieve versie van Party & Co met hints, teken en doe-opdrachten maar ook vragen die afgelopen jaar aan bod zijn gekomen. Na een spannende strijd, zonder echte winnaar omdat we in de weg zitten voor de lunch en mogen we genieten van deze eerste gezamenlijke maaltijd. Na afloop moet er natuurlijk corvee gedaan worden en mogen de anderen even buiten spelen.

Na de lunch worden er acht groepjes gemaakt die moeten gaan nadenken over de zeven gaven van de heilige geest en een groepje dat op een enorm doek een weg mag gaan tekenen. Dit is een best pittige opdracht; want liefde is nog wel makkelijk uit te beelden, maar kennis of inzicht zijn al moeilijker begrippen. Gelukkig komt iedereen er wel uit en zijn de meesten al snel aan het knippen, plakken en kleuren en worden diegene die klaar zijn aan het werk gezet om voorbeden te schrijven met Benjamin of een brief te schrijven wat je zou willen zijn als je zo oud was als je ouders. Ondertussen mag ik me alvast gaan bemoeien met het eten; gelukkig heeft Jan van der Knaap weer voor een aantal heerlijke lasagnaschotels gezorgd en een zelfgemaakte vegetarische versie in combinatie met nog wat vlees over van de paasmaaltijd dat gecombineerd wordt met rijst en groenten zodat iedereen kan kiezen wat hij of zij wil. Ook na deze maaltijd is er natuurlijk weer corvee en vrij spel.

Als alles gedaan is en bij elkaar verzameld krijgen ze de opdracht zich warm aan te kleden voor de wandeling naar een nabijgelegen kerkje. Deze vijf kilometer lopen we in een grote optocht met fakkels die in het bos al nodig blijken te zijn, ook al is het nog licht.De broeder geeft ons uitleg over waarom dit kerkje zo bijzonder is; aangelegd door een rijke familie voor de oorlog omdat de kerken in de buurt te ver weg waren en de natuur begraafplaats er om heen (dus geen grafstenen, maar een boompje, bloem of iets dergelijks). Daarna is er een korte taizeviering waarin de broeder ons voorgaat en iedereen de mogelijkheid krijgt om zelf een kaarsje aan te steken voor een persoonlijk gebed. Dit verloopt allemaal erg mooi. Na afloop loopt de groep via een omweg terug en mogen Jose en ik met de auto van de broeder mee om alvast de voorbereidingen te treffen voor het nachtprogramma.

Het is namelijk traditie dat er bij aankomst een pan warme chocolademelk wacht, waarna ze een film mogen kijken. Dus hebben we in de woonkamer de tafels en stoelen zo gerangschikt dat er een bioscoop ontstaat. Na de eerste film (tegen een uur of een) mogen de jongeren kiezen of ze nog een film willen kijken en daarna de hele nacht willen opblijven of naar bed willen. Boven mogen ze nog even praten maar is het daarna de bedoeling dat het stil is zodat iedereen die dat wil kan slapen, want als je wil praten mag dat beneden. Dit om heen en weer lopen te voorkomen, zodat wie wil kan slapen en de broeders ook rust krijgen. Uiteindelijk (na de tweede film) verdwijnen toch veel jongeren naar bed en blijft er een groep van vijf jongeren met Benjamin en Frans wakker. Zelf ben ik ook gaan slapen toen bleek dat er genoeg mensen wakker bleven.