De Waal

De slaap duurt zo lang dat je de volgende ochtend pas om elf uur wakker wordt. Dan realiseer je je dat je je hebt verslapen voor het uitgebreide ontbijtbuffet, waar je, Nederlands als je bent, toch spijt van hebt omdat je er voor hebt betaald. Als je vriend dan verteld dat hij al een tijdje wakker is en je zo lief vond slapen en je niet wakker wou maken ben je daar eerst niet blij mee. Later vindt je het toch wel heel erg … van hem dat hij zo lief voor je is.

Tijdens het aankleden is tijdens een overleg besloten het ontbijt te gaan halen bij een lokale supermarkt. De avond ervoor hadden we die gevonden toen we bij een van de rotondes een afslag hadden gemist en in het dorpje uitkwamen. Met een zak broodjes in de hand maakten we een korte rondwandeling door het oude deel van het dorpje. Zaltbommel is een vestingstad en in dit gedeelte kan je dat goed zien. Waarbij we begonnen bij het haventje,waar nog een deel van de oude vestingwerken te herkennen waren. Vervolgens door de poort waar nog twee schansen waren, hier zag je ook nog een stukje van de oude Romeinse muur en kon je er voor kiezen een rondje te lopen om de stad heen. Hier hadden wij echter geen zin in dus gingen we verder een stukje over de markt en vervolgens langs de Sint Maartenskerk, van deze 15e eeuwse kerk is ook de bewuste stompe toren waarvan de punt door een brand is verloren. En vervolgens langs diverse andere bijzonder ogende oude gebouwen naar de Waalkade. Hier staat een kunstwerk van Jip en Janneke die Takkie uitlaten en veel bankjes die uitkijken op de rivier en de bruggen. Op een van die bankjes zijn we gaan zitten om te gaan brunchen, want een ontbijt kon je het niet echt meer noemen.

Toen we genoeg hadden gezien van Zaltbommel hebben we de kaart geïnspecteerd en besloten een rondje langs de omgeving van de Waal te gaan rijden. Als eerste gingen we over de brug de noordelijke oever langsrijden, tot we bij Gorinchem weer een brug over konden en vervolgens de zuidelijke oever langs. We gingen als eerste over de Martinusbrug naar de andere oever. Hier probeerden we via zoveel mogelijk dijkjes de rivier te volgen, ook al ging dit niet altijd even goed. Nu moest ik toch toegeven dat een ritje in de Trabant toch een stuk authentieker voelt dan een Skoda. Na een half uurtje rijden waren we al bij het Fort bij Vuren waar we een korte pauze hielden.

We stapten de auto in om dit fort te bekijken hetgeen recht tegenover Slot Loevestein lag. Vincent bleek hier nog nooit geweest te zijn, dus daar zouden we straks ook nog even heen gaan. Het fort werd in 1844 gebouwd en was onderdeel van de Nederlandse Waterlinie. Je bereikte het fort door over de ophaalbrug te lopen waar je een rond gebouw inliep. Hier konden ongeveer 500 militairen slapen, hetgeen je moeilijk voor te stellen was. Veel was echter eigen terrein van een familie die daar woonde. Buiten het terrein waren nog een aantal paarden in het veld aan het grazen waar we probeerden een mooie foto van te krijgen. Die heb ik tenslotte niet voor niets gekregen. Hetzelfde gold een stuk verderop waar allerlei vogels in een wei verbleven.

Uiteindelijk bereikten we Gorinchem (een stukje Zuid-Holland); we volgden de bordjes richting de oude stad. Waarna het even moeite kostte een parkeerplaats te vinden. Uiteindelijk konden we hem kwijt aan de oever, vlak buiten de Dalempoort. Ook Gorinchem is een vestingstadje en bestaat al sinds het jaar 1000. Hier gingen we proberen een lunch te scoren, dus liepen we richting het centrum en kwamen we bij de sluizen. Je had hier allemaal oude huisjes die ook een beetje Delfts aandeden. Zo had je Dit is in Betlehem; een oud patricierswoning uit 1566, gebouwd met de stenen van het Minderbroedersklooster. Ook kwamen we langs de Kapeltoren; dit is een toren uit 1522 met een kapel eraan. Later werd dit een vleeshal en tegenwoordig is er een evangelische kerk gevestigd. Ze hadden hier ook een boekenvoordeel waar ze het grote Bakboek hadden met allerlei recepten voor taarten, cakejes en koekjes, die ik natuurlijk niet kon laten liggen ook al hadden ze dit ook in Delft. Uiteindelijk vonden we de hema en hebben we daar een lunch gekocht. Op het marktplein was een grote kermis tegen waar we allebei geen zin in hadden en dus in een boog omheen liepen. Buiten de stad waren er ook nog allemaal molens die in het bezit zijn van de gemeente.

Hier konden we weer met een brug het water over naar Noord-Brabant en was het even zoeken naar de kortste weg naar Slot Loevestein. Ook hier probeerden we zo dicht mogelijk bij de oever te blijven, al was dit niet mogelijk wegens een afsplitsing van de rivier. We kwamen echter wel de andere Rijswijk tegen. Ondertussen begon het ook te schemeren. Maar uiteindelijk vonden we een t-splitsing waarvan er een smalle weg was dat naar Loevestein leidde.

Hier was aan het einde een parkeerplaats maar een paar andere auto’s waren doorgereden en omdat het al na sluitingstijd was reden we ook door. Toen we de auto hadden geparkeerd bleek dat er een bruiloft aan de gang was en we dus toch nog even het terrein op konden. Ik heb Vincent even vlug rondgeleid naar de wallen, langs de stallen en we konden zelfs over de ophaalbrug naar het binnenpleintje omdat ze daar nog aan het werk waren. Het interieur en de beroemde boekenkist van Hugo de Groot zullen we ooit nog wel eens zien.

Omdat we ondertussen toch wel trek begonnen te krijgen gingen we terug naar Zaltbommel. We hadden die dag een pizzeria gevonden dus gingen we daar een paar pizza’s halen die we mee namen naar het hotel. Dan is het een voordeel dat je in een bijgebouw slaapt…Hier hebben we eerst de finale van Million Dollar Wedding gekeken die net was begonnen en zijn we nog wezen zwemmen in het zwembad van het hotel. Ook moesten we nog even regelen dat we de volgende dag een lunchpakketje mee kregen omdat we te vroeg weg moesten voor het ontbijt. Tot slot heb ik nog genoten van een heerlijk lang ontspannend bad.